https://arm.sputniknews.ru/20251005/sern-e-indz-berum-hajastan-jutakahar-sergej-khachatrjan-94237934.html
Սերն է ինձ բերում Հայաստան. ջութակահար Սերգեյ Խաչատրյան
Սերն է ինձ բերում Հայաստան. ջութակահար Սերգեյ Խաչատրյան
Sputnik Արմենիա
Երաժիշտը հավատում է, որ երաժշտությունը կարող է փոխել աշխարհը։ 05.10.2025, Sputnik Արմենիա
2025-10-05T19:34+0400
2025-10-05T19:34+0400
2025-10-05T19:34+0400
հայաստան
սերգեյ խաչատրյան
ջութակահար
երաժիշտ
երաժշտություն
մշակույթ
https://cdn.am.sputniknews.ru/img/07e9/09/18/93834273_0:84:1600:984_1920x0_80_0_0_94e232ff5bb5100856402c8410fb93e3.jpg
ԵՐԵՎԱՆ, 27 սեպտեմբերի –- Sputnik, Գեղեցիկ Մանուկյան. Ազգային ինքնությունը կարելի է պահպանել նույնիսկ առանց հայկական երաժշտություն կատարելու. բավական է մնալ այնպիսին, ինչպիսին կաս և արտահայտես զգացմունքներդ կատարողական արվեստի միջոցով: Sputnik Արմենիայի հետ զրույցում այս տեսակետը հայտնեց հայ ջութակահար, ՀՀ վաստակավոր արտիստ Սերգեյ Խաչատրյանը։Նրա խոսքով՝ հենց հայկական երաժշտության կատարման ժամանակ ինքնության հարցը հատկապես կարևոր է դառնում. յուրաքանչյուր երաժիշտ պետք է ձգտի այն ներկայացնել համաշխարհային բեմերում:Խաչատրյանը նշեց, որ համերգային ծրագրերով ամեն տարի Հայաստան է եկել, բայց վերջին տարիներին է հասկացել, որ միայն մայրաքաղաքում ելույթ ունենալը բավարար չէ: Մարզերում մշակութային իրադարձությունները, համերգները և առհասարակ երաժշտական կյանքը ավելի քիչ են, ուստի կարևոր է ելույթ ունենալ Երևանից դուրս:Հիշելով մանկությունը՝ երաժիշտը նշեց, որ պատանեկության տարիներին բեմի վախը գրեթե չի զգացվում։ 9 տարեկան երեխան (հենց այս տարիքում է նա առաջին անգամ ելույթ ունեցել սիմֆոնիկ կամերային նվագախմբի հետ) իր նկատմամբ այնպիսի կասկածներ և պահանջներ չունի, ինչպիսին ունի չափահաս երաժիշտը:«9 տարեկանում ելույթ ունենալն ավելի հեշտ էր, քան հիմա։ Այն ժամանակ նվագելն էլ ավելի հեշտ էր տրվում, այսքան չէի պարապում։ Լավ հիշում եմ այն համերգը, երբ մայրս բացեց դուռը և տեսավ, որ ամբողջ դահլիճը լիքն էր։ Կարծեմ` դա Կուրհաուս դահլիճն էր, որտեղ մոտ հազար մարդ է տեղավորվում։ Նա մի փոքր անհանգստացավ` քանի մարդ էր ներկա, բայց ես ուրախությամբ նայեցի և ասացի՝ «Տես, ինչքան շատ մարդ կա նստած»»,-հիշեց ջութակահարը։Անդրադառնալով երաժշտության մեջ արհեստական բանականության դերին՝ Խաչատրյանն ընդգծեց, որ կցանկանար, որ այս աշխարհում գլխավոր դերը շարունակի խաղալ մարդը: Նա հավատում է, որ երաժշտությունը կարող է աշխարհը փոխել դեպի լավը:«Երբ մարդը երաժշտություն է լսում, այդ պահին նրա հոգում գուցե ինչ-որ բան է տեղի ունենում։ Բայց հետո, վերադառնալով առօրյա կյանք, մենք նորից գալիս ենք այն արժեքներին, որոնցում ապրում ենք: Նույնը տեղի է ունենում, երբ մենք եկեղեցի ենք գնում, բուն մթնոլորտը մեզ ստիպում է փոխվել»,-ասաց նա։Խաչատրյանը վաղուց երազում է ջութակահարների դպրոց բացել Հայաստանում։ Սակայն, նրա խոսքով, դրա համար շատ ժամանակ և ջանք կպահանջվի երեխաներին ոչ միայն որակյալ կրթություն ապահովելու, այլև նրանց մեջ ճիշտ արժեքներ սերմանելու համար:Մեր զրուցակիցը ելույթ է ունեցել Մեծ Բրիտանիայի բազմաթիվ խոշոր նվագախմբերի հետ, այդ թվում՝ Բիրմինգհեմի սիմֆոնիկ նվագախմբի, BBC-ի ֆիլհարմոնիկ նվագախմբի հետ: 2000 թվականին Հելսինկիում Յան Սիբելիուսի անվան ջութակահարների 8-րդ միջազգային մրցույթում արժանացել է առաջին մրցանակի՝ դառնալով այդ մրցույթի պատմության մեջ ամենաերիտասարդ դափնեկիրը։ Իսկ 2005-ին առաջին մրցանակն է նվաճել Բրյուսելում՝ Եղիսաբեթ թագուհու անվան մրցույթում:
Sputnik Արմենիա
media@sputniknews.com
+74956456601
MIA „Rossiya Segodnya“
2025
Sputnik Արմենիա
media@sputniknews.com
+74956456601
MIA „Rossiya Segodnya“
Լուրեր
am_HY
Sputnik Արմենիա
media@sputniknews.com
+74956456601
MIA „Rossiya Segodnya“
Sputnik Արմենիա
media@sputniknews.com
+74956456601
MIA „Rossiya Segodnya“
հայաստան, սերգեյ խաչատրյան, ջութակահար, երաժիշտ, երաժշտություն, մշակույթ
հայաստան, սերգեյ խաչատրյան, ջութակահար, երաժիշտ, երաժշտություն, մշակույթ
Սերն է ինձ բերում Հայաստան. ջութակահար Սերգեյ Խաչատրյան
Երաժիշտը հավատում է, որ երաժշտությունը կարող է փոխել աշխարհը։
ԵՐԵՎԱՆ, 27 սեպտեմբերի –- Sputnik, Գեղեցիկ Մանուկյան. Ազգային ինքնությունը կարելի է պահպանել նույնիսկ առանց հայկական երաժշտություն կատարելու. բավական է մնալ այնպիսին, ինչպիսին կաս և արտահայտես զգացմունքներդ կատարողական արվեստի միջոցով:
Sputnik Արմենիայի հետ զրույցում այս տեսակետը հայտնեց հայ ջութակահար, ՀՀ վաստակավոր արտիստ Սերգեյ Խաչատրյանը։
Նրա խոսքով՝ հենց հայկական երաժշտության կատարման ժամանակ ինքնության հարցը հատկապես կարևոր է դառնում. յուրաքանչյուր երաժիշտ պետք է ձգտի այն ներկայացնել համաշխարհային բեմերում:
Խաչատրյանը նշեց, որ համերգային ծրագրերով ամեն տարի
Հայաստան է եկել, բայց վերջին տարիներին է հասկացել, որ միայն մայրաքաղաքում ելույթ ունենալը բավարար չէ: Մարզերում մշակութային իրադարձությունները, համերգները և առհասարակ երաժշտական կյանքը ավելի քիչ են, ուստի կարևոր է ելույթ ունենալ Երևանից դուրս:
«Սերն է ինձ Հայաստան բերում։ Իմ ամենասիրած վայրերից մեկը Տաթևի վանքն է, առհասարակ Սյունիքն իր լեռներով։ Միշտ ասել եմ՝ ինձ թվում է, որ իմ հոգին այնտեղից է։ Միշտ այդ միտքը կար՝ մարզերում համերգներ տալ, գնալ դուրս, նվագել և դարձնել շարունակական։ Դա շատ ավելի սրվեց 44-օրյա պատերազմից հետո, երբ մարդիկ շատ ողբերգական վիճակում էին, և ես մտածեցի, որ գոնե երաժշտությամբ կարող եմ մի փոքր այլ պատկեր ստեղծել նրանց համար։ Իհարկե, չեմ կարող հետ բերել հողերը կամ լիովին մխիթարել մարդկանց, բայց նրանց մտքերը գոնե մի քիչ կշեղվեն»,- ասաց Խաչատրյանը։
Հիշելով մանկությունը՝ երաժիշտը նշեց, որ պատանեկության տարիներին բեմի վախը գրեթե չի զգացվում։ 9 տարեկան երեխան (հենց այս տարիքում է նա առաջին անգամ ելույթ ունեցել սիմֆոնիկ կամերային նվագախմբի հետ) իր նկատմամբ այնպիսի կասկածներ և պահանջներ չունի, ինչպիսին ունի չափահաս երաժիշտը:
«9 տարեկանում ելույթ ունենալն ավելի հեշտ էր, քան հիմա։ Այն ժամանակ նվագելն էլ ավելի հեշտ էր տրվում, այսքան չէի պարապում։ Լավ հիշում եմ այն համերգը, երբ մայրս բացեց դուռը և տեսավ, որ ամբողջ դահլիճը լիքն էր։ Կարծեմ` դա Կուրհաուս դահլիճն էր, որտեղ մոտ հազար մարդ է տեղավորվում։ Նա մի փոքր անհանգստացավ` քանի մարդ էր ներկա, բայց ես ուրախությամբ նայեցի և ասացի՝ «Տես, ինչքան շատ մարդ կա նստած»»,-հիշեց ջութակահարը։
Անդրադառնալով երաժշտության մեջ արհեստական բանականության դերին՝ Խաչատրյանն ընդգծեց, որ կցանկանար, որ այս աշխարհում գլխավոր դերը շարունակի խաղալ մարդը: Նա հավատում է, որ երաժշտությունը կարող է աշխարհը փոխել դեպի լավը:
«Երբ մարդը երաժշտություն է լսում, այդ պահին նրա հոգում գուցե ինչ-որ բան է տեղի ունենում։ Բայց հետո, վերադառնալով առօրյա կյանք, մենք նորից գալիս ենք այն արժեքներին, որոնցում ապրում ենք: Նույնը տեղի է ունենում, երբ մենք եկեղեցի ենք գնում, բուն մթնոլորտը մեզ ստիպում է փոխվել»,-ասաց նա։
Խաչատրյանը վաղուց երազում է ջութակահարների դպրոց բացել
Հայաստանում։ Սակայն, նրա խոսքով, դրա համար շատ ժամանակ և ջանք կպահանջվի երեխաներին ոչ միայն որակյալ կրթություն ապահովելու, այլև նրանց մեջ ճիշտ արժեքներ սերմանելու համար:
Մեր զրուցակիցը ելույթ է ունեցել Մեծ Բրիտանիայի բազմաթիվ խոշոր նվագախմբերի հետ, այդ թվում՝ Բիրմինգհեմի սիմֆոնիկ նվագախմբի, BBC-ի ֆիլհարմոնիկ նվագախմբի հետ: 2000 թվականին Հելսինկիում Յան Սիբելիուսի անվան ջութակահարների 8-րդ միջազգային մրցույթում արժանացել է առաջին մրցանակի՝ դառնալով այդ մրցույթի պատմության մեջ ամենաերիտասարդ դափնեկիրը։ Իսկ 2005-ին առաջին մրցանակն է նվաճել Բրյուսելում՝ Եղիսաբեթ թագուհու անվան մրցույթում:
