https://arm.sputniknews.ru/20250419/hajeri-hamar-inch-khvorhurd-uni-srbazan-kraky-88009129.html
Հայերի համար ի՞նչ խորհուրդ ունի Սրբազան կրակը
Հայերի համար ի՞նչ խորհուրդ ունի Սրբազան կրակը
Sputnik Արմենիա
Երուսաղեմում Հայ առաքելական եկեղեցու հոգևորականը պատմում է, թե որտեղից է ծագել «զատիկ» բառը: 19.04.2025, Sputnik Արմենիա
2025-04-19T19:12+0400
2025-04-19T19:12+0400
2025-04-19T19:12+0400
հայաստան
հայ
սրբազան կրակ
երուսաղեմ
սուրբ զատիկ
գրիգոր լուսավորիչ
https://cdn.am.sputniknews.ru/img/07e8/04/02/74094246_0:0:1600:900_1920x0_80_0_0_ab82b8e3784aba77bc0797310467c40d.jpg
Լիլիթ Հարությունյան, Sputnik Արմենիա«Զատիկ» կամ հրեական «փեսախ» բառը սկիզբ է առել այն ժամանակ, երբ Աստված որոշեց հրեա ժողովրդին ազատել գերությունից և դուրս բերել Եգիպտոսից։ Sputnik Արմենիայի հետ զրույցում այս մասին ասաց Ղևոնդ վարդապետ Հովհաննիսյանը։Տոնի «Փեսախ» անվանումն առաջացել է եբրայերեն «փասախ» բառից, որը նշանակում է «նա անցավ»` հիշատակելով Աստծուն, որ մինչ Եգիպտոսից հրեաների դուրս գալը մեծ արհավիրքներ բերեց Եգիպտոսի վրա` չվնասելով հրեաների տները։«Մեր հայերեն «Զատիկը» նույնպես գալիս է «զատվել» բայից։ Հրեաներին հրամայված էր գառան արյուն քսել իրենց տների դռներին, որպեսզի մահվան հրեշտակը անցնի նրանց կողքով։ Այստեղից էլ գալիս է Զատկի ընթրիքին մատաղի գառ մատուցելու ավանդույթը։ Դրա իմաստն այն է, որ հրեաները չմոռանան ստրկության ժամանակների մասին, որից Տերը փրկել է նրանց»,- ասաց քահանան։Հենց այդ պատճառով ամեն տարի նիսանի 14-ի երեկոյան (մայրամուտից հետո) հրեաները հավաքվում են տոնական սեղանի շուրջ։Ի՞նչ է խորհրդանշում Զատկի գառը քրիստոնեության մեջԶատկի գառան խորհրդանիշը հիշեցնում է Քրիստոսի զոհաբերության մասին՝ մարդկության մեղքերի քավության համար:«Նիսան ամսվա 14-ին Հիսուս Քրիստոսը դարձավ մատաղի գառ, որի արյամբ ազատագրվեցինք», - ասում է Ղևոնդ վարդապետը:Խոսելով հայ եկեղեցու մասին՝ հոգևորականը նշեց, որ արդեն Մեսրոպ Մաշտոցի օրոք սուրբ գրությունները, այդ թվում՝ Զատիկը նշելու ավանդույթը, թարգմանվել են հայերեն, որից հետո ձևավորվել է հայ աստվածաբանությունը․ «Մեր եկեղեցին ավելի աստվածակենտրոն է, մեր աղոթքները երկխոսություն են Քրիստոսի հետ, հազվագյուտ աղոթքներով կամ շարականներով ենք մենք դիմում սրբերին»։Կրկնակի ԼուսավորիչՂևոնդ վարդապետն ուշադրություն է հրավիրում այն փաստի վրա, որ այս տարի Զատկի տոնը համընկել է բոլորի մոտ ՝ հայերի, հրեաների և կաթոլիկների: Երուսաղեմում հսկայական թվով ուխտավորներ կան՝ չնայած անկայուն աշխարհաքաղաքական իրավիճակին։ Ապրիլի 19-ին Տիրոջ գերեզմանի տաճարում վառվել է Սրբազան կրակը։Անդրադառնալով Սրբազան կրակի առեղծվածին՝ վարդապետը նշեց, որ Հայ առաքելական եկեղեցին այն կապում է Սուրբ Գրիգոր Լուսավորչի հետ:Կրակը սրբազան է համարվում Գրիգոր Լուսավորչի աղոթքի շնորհիվ։Հայ առաքելական եկեղեցու Երուսաղեմի պատրիարքարանը, որը հիմնադրվել է 7-րդ դարում, անկախ է այլ քրիստոնեական հաստատություններից և հունական ու լատինական պատրիարքարանների հետ միասին սեփականության իրավունք ունի Սուրբ Երկրի որոշ գլխավոր սրբավայրերի, այդ թվում՝ Բեթղեհեմի Սուրբ Ծննդյան և Երուսաղեմի Սուրբ Հարության տաճարների նկատմամբ։
երուսաղեմ
Sputnik Արմենիա
media@sputniknews.com
+74956456601
MIA „Rossiya Segodnya“
2025
Sputnik Արմենիա
media@sputniknews.com
+74956456601
MIA „Rossiya Segodnya“
Լուրեր
am_HY
Sputnik Արմենիա
media@sputniknews.com
+74956456601
MIA „Rossiya Segodnya“
Sputnik Արմենիա
media@sputniknews.com
+74956456601
MIA „Rossiya Segodnya“
հայաստան, հայ, սրբազան կրակ, երուսաղեմ, սուրբ զատիկ, գրիգոր լուսավորիչ
հայաստան, հայ, սրբազան կրակ, երուսաղեմ, սուրբ զատիկ, գրիգոր լուսավորիչ
Հայերի համար ի՞նչ խորհուրդ ունի Սրբազան կրակը
Երուսաղեմում Հայ առաքելական եկեղեցու հոգևորականը պատմում է, թե որտեղից է ծագել «զատիկ» բառը:
Լիլիթ Հարությունյան, Sputnik Արմենիա
«Զատիկ» կամ հրեական «փեսախ» բառը սկիզբ է առել այն ժամանակ, երբ Աստված որոշեց հրեա ժողովրդին ազատել գերությունից և դուրս բերել Եգիպտոսից։
Sputnik Արմենիայի հետ զրույցում այս մասին ասաց Ղևոնդ վարդապետ Հովհաննիսյանը։
Տոնի «Փեսախ» անվանումն առաջացել է եբրայերեն «փասախ» բառից, որը նշանակում է «նա անցավ»` հիշատակելով Աստծուն, որ մինչ Եգիպտոսից հրեաների դուրս գալը մեծ արհավիրքներ բերեց Եգիպտոսի վրա` չվնասելով հրեաների տները։
«Մեր հայերեն «Զատիկը» նույնպես գալիս է «զատվել» բայից։ Հրեաներին հրամայված էր գառան արյուն քսել իրենց տների դռներին, որպեսզի մահվան հրեշտակը անցնի նրանց կողքով։ Այստեղից էլ գալիս է Զատկի ընթրիքին մատաղի գառ մատուցելու ավանդույթը։ Դրա իմաստն այն է, որ հրեաները չմոռանան ստրկության ժամանակների մասին, որից Տերը փրկել է նրանց»,- ասաց քահանան։
Հենց այդ պատճառով ամեն տարի նիսանի 14-ի երեկոյան (մայրամուտից հետո) հրեաները հավաքվում են տոնական սեղանի շուրջ։
Ի՞նչ է խորհրդանշում Զատկի գառը քրիստոնեության մեջ
Զատկի գառան խորհրդանիշը հիշեցնում է Քրիստոսի զոհաբերության մասին՝ մարդկության մեղքերի քավության համար:
«Նիսան ամսվա 14-ին Հիսուս Քրիստոսը դարձավ մատաղի գառ, որի արյամբ ազատագրվեցինք», - ասում է Ղևոնդ վարդապետը:
Խոսելով հայ եկեղեցու մասին՝ հոգևորականը նշեց, որ արդեն Մեսրոպ Մաշտոցի օրոք սուրբ գրությունները, այդ թվում՝ Զատիկը նշելու ավանդույթը, թարգմանվել են հայերեն, որից հետո ձևավորվել է հայ աստվածաբանությունը․ «Մեր եկեղեցին ավելի աստվածակենտրոն է, մեր աղոթքները երկխոսություն են Քրիստոսի հետ, հազվագյուտ աղոթքներով կամ շարականներով ենք մենք դիմում սրբերին»։
Ղևոնդ վարդապետն ուշադրություն է հրավիրում այն փաստի վրա, որ այս տարի Զատկի տոնը համընկել է բոլորի մոտ ՝ հայերի, հրեաների և կաթոլիկների: Երուսաղեմում հսկայական թվով ուխտավորներ կան՝ չնայած անկայուն աշխարհաքաղաքական իրավիճակին։ Ապրիլի 19-ին Տիրոջ գերեզմանի տաճարում
վառվել է Սրբազան կրակը։
Անդրադառնալով Սրբազան կրակի առեղծվածին՝ վարդապետը նշեց, որ Հայ առաքելական եկեղեցին այն կապում է Սուրբ Գրիգոր Լուսավորչի հետ:
«Ըստ ավանդության՝ իրեն արժանի չհամարելով Երուսաղեմում Տիրոջ գերեզմանը մտնելուն` Գրիգոր Լուսավորիչը գնաց քարանձավներ և երկար աղոթեց: Զատկից մեկ օր առաջ նա մտավ Տիրոջ գերեզմանը, որտեղ հրաշքով վառվեցին բոլոր մոմերն ու ճրագները, որից հետո նրան Լուսավորիչ կոչեցին։ Այսօր այն վայրում, որտեղ նա աղոթում էր, կանգնած է հայկական եկեղեցին», - ասաց նա։
Կրակը սրբազան է համարվում Գրիգոր Լուսավորչի աղոթքի շնորհիվ։
Հայ առաքելական եկեղեցու Երուսաղեմի պատրիարքարանը, որը հիմնադրվել է 7-րդ դարում, անկախ է այլ քրիստոնեական հաստատություններից և հունական ու լատինական պատրիարքարանների հետ միասին սեփականության իրավունք ունի Սուրբ Երկրի որոշ գլխավոր սրբավայրերի, այդ թվում՝ Բեթղեհեմի Սուրբ Ծննդյան և Երուսաղեմի Սուրբ Հարության տաճարների նկատմամբ։
