https://arm.sputniknews.ru/20231123/adrbejany-vorvoshel-e-chkrknel-hajastani-skhalnery-hajk-demvojan-68979491.html
Ադրբեջանը որոշել է չկրկնել Հայաստանի սխալները. Հայկ Դեմոյան
Ադրբեջանը որոշել է չկրկնել Հայաստանի սխալները. Հայկ Դեմոյան
Sputnik Արմենիա
Հայկ Դեմոյանի կարծիքով` ժամանակին Հայաստանը փոշիացրեց պատերազմում տարած հաղթանակի պտուղները, արդյունքում նրա բոլոր առավելությունները զրոյացվեցին։ 23.11.2023, Sputnik Արմենիա
2023-11-23T23:25+0400
2023-11-23T23:25+0400
2023-11-23T23:25+0400
հայաստան
ադրբեջան
խաղաղության պայմանագիր
հայկ դեմոյան
հաղթանակ
անկլավ
https://cdn.am.sputniknews.ru/img/07e7/0b/15/68928064_0:0:1600:901_1920x0_80_0_0_d715978422ff14f59b0d266e94b4200c.jpg
ԵՐԵՎԱՆ, 23 նոյեմբերի – Sputnik. Ադրբեջանը ձգձգում է Հայաստանի հետ խաղաղության պայմանագրի ստորագրումը, քանի որ օգտվում է իր առավելությունից և մտադիր է հնարավորինս շատ զիջումներ կորզել հակառակորդից։ Sputnik Արմենիայի հետ զրույցում այս տեսակետը հայտնեց պատմաբան, Հայոց ցեղասպանության թանգարան–ինստիտուտի նախկին տնօրեն Հայկ Դեմոյանը։Նշենք, որ ադրբեջանական կողմը Հայաստանին պարբերաբար մեղադրում է խաղաղության գործընթացի ձգձգման, ոչ կառուցողական դիրքորոշում ունենալու մեջ, մինչդեռ հենց Ադրբեջանն է տարածքային նկրտումներ հնչեցնում` հայտարարելով «ՀՀ–ի կողմից օկուպացված 8 ադրբեջանական գյուղի» մասին։ Բաքվի հռետորաբանությունն ուղեկցվում է ռազմական ակտիվ գնումներով։ Օրերս հայտնի դարձավ, որ վերսկսվել են զենքի մատակարարումները Իսրայելից։Դեմոյանի կարծիքով` Ադրբեջանի պահվածքը լիովին համապատասխանում է հաղթող կողմի տրամաբանությանը, որն ունի ռազմական, ռազմատեխնիկական, տնտեսական առավելություններ։Նրա խոսքով` Ադրբեջանը փորձում է գնալ այլ ճանապարհով, և քանի դեռ Հայաստանից առավելագույն զիջումներ ստանալու հնարավորություն կա, նա չի հրաժարվի ճնշումներից։ Հենց այդ պատճառով էլ Բաքուն կարող է իրեն ցանկացած մանիպուլյացիա թույլ տալ բանակցություններում, մեղադրել Երևանին ապակառուցողական դիրքորոշման մեջ, պահանջել «8 ադրբեջանական գյուղ», այսպես կոչված անկլավներ Տավուշում և այլն: Քանի դեռ Ադրբեջանը համարում է, որ կարող է Հայաստանից այլ բան ստանալ, նա շահագրգռված չի լինի, որ խաղաղության պայմանագիր կնքվի։Դեմոյանի կարծիքով` այս ամենի ֆոնին հայկական կողմի դիրքորոշումն անմեղսունակ է թվում։ Իշխանությունն անվերջ խոսում է խաղաղության օրակարգի մասին, տարածքների վերաբերյալ ինչ-որ թվեր հնչեցնում, հույս հայտնում, որ խաղաղության պայմանագիրը շուտով կստորագրվի։ Հայկական կողմը Ադրբեջանի դեմ տեղեկատվական և քարոզչական որևէ միջոց չի կիրառում։«Բաքուն իր ռազմական ագրեսիան ակտիվորեն «նոսրացնում» է տեղեկատվական գրոհներով, Հայաստանն այդ հարցում գրեթե անգործության է մատնված, իշխանության կողմից հակազդելու որևէ խնդիր չի դրվում»,- նկատեց Դեմոյանը:Նրա խոսքով` տեղեկատվական պատերազմի գործիքների կիրառումից հրաժարվելն ի վերջո կասկածի տակ է դնում ռազմական և ռազմատեխնիկական գործիքների արդյունավետությունը: Ստացվում է` որքան էլ Հայաստանը զինվի, որքան էլ բարեփոխի բանակը, այդ ամենը կիսատ–պռատ բնույթ է ունենալու՝ առանց տեղեկատվական պայքարի բաղադրիչի։
ադրբեջան
Sputnik Արմենիա
media@sputniknews.com
+74956456601
MIA „Rossiya Segodnya“
2023
Sputnik Արմենիա
media@sputniknews.com
+74956456601
MIA „Rossiya Segodnya“
Լուրեր
am_HY
Sputnik Արմենիա
media@sputniknews.com
+74956456601
MIA „Rossiya Segodnya“
https://cdn.am.sputniknews.ru/img/07e7/0b/15/68928064_176:0:1600:1068_1920x0_80_0_0_20ef4fe8a01cd3cab7ee05f3c4d6c31e.jpgSputnik Արմենիա
media@sputniknews.com
+74956456601
MIA „Rossiya Segodnya“
հայաստան, ադրբեջան, խաղաղության պայմանագիր, հայկ դեմոյան, հաղթանակ, անկլավ
հայաստան, ադրբեջան, խաղաղության պայմանագիր, հայկ դեմոյան, հաղթանակ, անկլավ
Ադրբեջանը որոշել է չկրկնել Հայաստանի սխալները. Հայկ Դեմոյան
Հայկ Դեմոյանի կարծիքով` ժամանակին Հայաստանը փոշիացրեց պատերազմում տարած հաղթանակի պտուղները, արդյունքում նրա բոլոր առավելությունները զրոյացվեցին։
ԵՐԵՎԱՆ, 23 նոյեմբերի – Sputnik. Ադրբեջանը ձգձգում է Հայաստանի հետ
խաղաղության պայմանագրի ստորագրումը, քանի որ օգտվում է իր առավելությունից և մտադիր է հնարավորինս շատ զիջումներ կորզել հակառակորդից։
Sputnik Արմենիայի հետ զրույցում այս տեսակետը հայտնեց պատմաբան, Հայոց ցեղասպանության թանգարան–ինստիտուտի նախկին տնօրեն Հայկ Դեմոյանը։
Նշենք, որ ադրբեջանական կողմը Հայաստանին պարբերաբար մեղադրում է խաղաղության գործընթացի ձգձգման, ոչ կառուցողական դիրքորոշում ունենալու մեջ, մինչդեռ հենց Ադրբեջանն է տարածքային նկրտումներ հնչեցնում` հայտարարելով «ՀՀ–ի կողմից օկուպացված 8 ադրբեջանական գյուղի» մասին։ Բաքվի հռետորաբանությունն ուղեկցվում է ռազմական ակտիվ գնումներով։ Օրերս հայտնի դարձավ, որ վերսկսվել են զենքի մատակարարումները Իսրայելից։
Դեմոյանի կարծիքով` Ադրբեջանի պահվածքը լիովին համապատասխանում է հաղթող կողմի տրամաբանությանը, որն ունի ռազմական, ռազմատեխնիկական, տնտեսական առավելություններ։
«...Չէ՞ որ Հայաստանը ժամանակին ռազմավարական սխալ թույլ տվեց՝ չկապիտալիզացնելով առաջին պատերազմում արձանագրած իր հաղթանակը և փոշիացնելով այդ հաղթանակի ռազմաքաղաքական պտուղները։ Արդյունքում դա հանգեցրեց բանակցությունների սեղանի շուրջ «ոչ-ոքիի» և սկիզբ դրեց անպտուղ, իսկ հետագայում նաև Հայաստանի համար ծանր հետևանքների վերածված գործընթացի»,- ասաց Դեմոյանը։
Նրա խոսքով` Ադրբեջանը փորձում է գնալ այլ ճանապարհով, և քանի դեռ
Հայաստանից առավելագույն զիջումներ ստանալու հնարավորություն կա, նա չի հրաժարվի ճնշումներից։ Հենց այդ պատճառով էլ Բաքուն կարող է իրեն ցանկացած մանիպուլյացիա թույլ տալ բանակցություններում, մեղադրել Երևանին ապակառուցողական դիրքորոշման մեջ, պահանջել «8 ադրբեջանական գյուղ», այսպես կոչված անկլավներ Տավուշում և այլն: Քանի դեռ Ադրբեջանը համարում է, որ կարող է Հայաստանից այլ բան ստանալ, նա շահագրգռված չի լինի, որ խաղաղության պայմանագիր կնքվի։
Դեմոյանի կարծիքով` այս ամենի ֆոնին հայկական կողմի դիրքորոշումն անմեղսունակ է թվում։ Իշխանությունն անվերջ խոսում է խաղաղության օրակարգի մասին, տարածքների վերաբերյալ ինչ-որ թվեր հնչեցնում, հույս հայտնում, որ խաղաղության պայմանագիրը շուտով կստորագրվի։ Հայկական կողմը Ադրբեջանի դեմ տեղեկատվական և քարոզչական որևէ միջոց չի կիրառում։
«Բաքուն իր ռազմական ագրեսիան ակտիվորեն «նոսրացնում» է տեղեկատվական գրոհներով,
Հայաստանն այդ հարցում գրեթե անգործության է մատնված, իշխանության կողմից հակազդելու որևէ խնդիր չի դրվում»,- նկատեց Դեմոյանը:
Նրա խոսքով` տեղեկատվական պատերազմի գործիքների կիրառումից հրաժարվելն ի վերջո կասկածի տակ է դնում ռազմական և ռազմատեխնիկական գործիքների արդյունավետությունը: Ստացվում է` որքան էլ Հայաստանը զինվի, որքան էլ բարեփոխի բանակը, այդ ամենը կիսատ–պռատ բնույթ է ունենալու՝ առանց տեղեկատվական պայքարի բաղադրիչի։