https://arm.sputniknews.ru/20230124/germanian-katarel-e-ir-yntrutjuny-ev-na-khghtshaharutjun-chi-arajacnum-54250608.html
Գերմանիան կատարել է իր ընտրությունը, և նա խղճահարություն չի առաջացնում
Գերմանիան կատարել է իր ընտրությունը, և նա խղճահարություն չի առաջացնում
Sputnik Արմենիա
Ուկրաինային գերմանական տանկեր մատակարարելու մասին թրիլլերը կամ ֆարսը շարունակում է զարգանալ։ 24.01.2023, Sputnik Արմենիա
2023-01-24T23:35+0400
2023-01-24T23:35+0400
2023-01-24T23:35+0400
գերմանիա
եվրոպա
ամն
տանկ
https://cdn.am.sputniknews.ru/img/1295/28/12952872_0:71:1600:971_1920x0_80_0_0_38a4f2e3cdbeda16064e3abf58d16201.jpg
Ինչպես հայտնի է, Գերմանիայի կանցլերն անսպասելի «ո՛չ» ասաց և հրաժարվեց Կիևին գերմանական «Լեոպարդներ» տրամադրելուց, ինչն անցած ուրբաթ լուրջ վեճ առաջացրեց Ռամշտայն ավիաբազայում անցկացվող ՆԱՏՕ-ի գագաթնաժողովում, որից հետո արևմտյան լրատվամիջոցները սկսեցին ամեն կերպ հոլովել Օլաֆ Շոլցի անունը։Սակայն հետագայում իրադարձություններն ավելի հետաքրքիր ընթացք ստացան։Երկու օր անց Գերմանիայի արտգործնախարար Անալենա Բերբոքը հայտարարեց, որ Բեռլինը պատրաստ է դրական պատասխանել Ուկրաինային գերմանական արտադրության տանկեր մատակարարելու վերաբերյալ երրորդ երկրների հարցումներին, եթե այդպիսիք լինեն: Հարկ է հիշեցնել, որ Բերբոքը Գերմանիայի քաղաքական ուժերի շրջանում «կանաչների»՝ ԱՄՆ-ի ամենախոնարհ վասալների ներկայացուցիչն է։Կիևին «Լեոպարդ» տանկերի մատակարարումը կազդի ՌԴ–Գերմանիա հարաբերությունների վրա. ՊեսկովՍկանդալը ինչ-որ կերպ հարթելու բեռլինյան փորձըառիթ դարձավ, որ լեհերն առավելագույնս գռեհիկ և վիրավորական պատասխան տանթե՛ վարչապետի, թե՛ ԱԳՆ-ի, թե՛ նախագահի գրասենյակի կատարմամբ, և, անկեղծ ասած, դա միանգամայն օրինաչափ էր, նույնիսկ` արդար:Սա առավել քան զարմանալի է, քանի որ գերմանական վերնախավն այս ամբողջ ընթացքում ռազմավարական խորաթափանցություն և մտածված քաղաքականություն էր դրսևորում։ Նրանց աշխատանքի արդյունքում Գերմանիան վերածվել էր տնտեսական լոկոմոտիվի և Եվրոպայի աշխարհաքաղաքական առաջնորդի։Հարց է առաջանում՝ ինչպե՞ս կարելի էր այդքան անտաղանդկերպով վատնել նման հսկայական աշխարհաքաղաքական կապիտալը։Անկասկած, պատասխանը մասամբ պետք է փնտրել, ըստ էության, Գերմանիայի օկուպացված կարգավիճակում։ Վաշինգտոնին հաջողվել է աճեցնել և վերահսկողության տակ պահել գերմանական իշխող վերնախավերի մի մասին, որոնք հանդես են գալիս որպես ամերիկյան կամքը տարածողներ, դրանք և՛ քաղաքական կուսակցություններ են, և՛ առանցքային լրատվամիջոցներ, և՛ բիզնեսի մի մասը։ Բացի այդ, թվում է, թե ամերիկացիներին հաջողվել է եթե չկոտրել, ապա զգալիորեն ճնշել գերմանական ոգին։«Ռուսաստանի դեմ պայքարի առաջատարը»․ Վաշինգտոնն ընտրել է «Եվրոպայի նոր տիրոջը»Սակայն Գերմանիայի համար ճակատագրական դարձավ ոչ թե դա, այլ իրվերնախավի բացահայտված խորքային ռուսատյացությունը, ներառյալ այն մասի, որին ռուսներըսովոր են համարել եթե ոչ բարեկամական, գոնե պրագմատիկ և Ռուսաստանի հետ համագործակցության բոլոր առավելությունները գիտակցող։ Կարծես թե նրանք ռուսներին չեն ներել ո՛չ Երկրորդ համաշխարհային պատերազմում տարած հաղթանակը, ո՛չ Բեռլինի գրավումը, ո՛չ էլ հավասար գործընկերության ձգտումը։Իսկ այսօրվա աշխարհաքաղաքական և տնտեսական փակուղին, որի մեջ իրեն գցել է Գերմանիան, առաջացել է բացառապես այն պատճառով, որ գրեթե մեկ տարի առաջ այդ երկրի բոլոր էլիտաները՝ ինչպես պրոատլանտյան, այնպես էլ ազգային կողմնորոշում ունեցող, միաձուլվեցին կատաղի հակառուսական միաբանության մեջ։Այժմ մենք տեսնում ենք Բեռլինի հավասարակշռված և առողջ քաղաքականության վերադարձը, որին հետևում էր 2014 թվականից. ատլանտականներին մի քիչ նեղել են, իշխանությունը փորձում է մանևրել և սեփական արտաքին քաղաքական խաղը խաղալ՝ առաջին հերթին հաշվի առնելով երկրի շահերը։ Բայց մի խնդիր կա` արդեն ուշ է:Երբեմն կարելի է կարծիքներ լսել, որ գերմանացիներն ամերիկացիներից խելացի կգտնվեն, տեղը կդնեն ստախոս լեհերին, նորից հրամաններ կտան Եվրոպային և ընդհանուր առմամբ կվերականգնեն լիարժեք ինքնիշխանությունը։ Իբր վերջին տարին ոչ բնորոշ տատանում էր, որից Բեռլինը ուշքի կգա, արդեն գրեթե ուշքի է եկել, և ամեն ինչ առաջվա պես կլինի։Ռուսների համար դժվա՞ր կլինի․ ՆԱՏՕ-ի օգնությունը Կիևին նոր մակարդակի է հասելԴա ոչ մի կերպ չի փոխի իրականությունը, որում համաշխարհային պատմության կրիտիկական պահին Գերմանիան աշխարհաքաղաքականորեն վերածվել է դռան դիմաց փռվող կտորի, որի վրա ով չի ալարում, ոտք է մաքրում, իսկ տնտեսապես դատապարտված է սպանդի՝ հանուն ամերիկյան շահերի։Չէ՞ որ նա Վաշինգտոնի վասալների մեջ «ամենագեր ցուլն» է։ Իսկ այս սցենարին դիմակայելու համար Բեռլինն այլևս ռեսուրսներ չունի։ Ռուսական ռեսուրսները։Այնպես որ «Լեոպարդ» տանկերի շուրջ ինտրիգի նպատակը բացառապես մեկն է, թե որքան արագ կկոտրեն գերմանացիներին։
գերմանիա
եվրոպա
ամն
Sputnik Արմենիա
media@sputniknews.com
+74956456601
MIA „Rossiya Segodnya“
2023
Իրինա Ալկսնիս
https://cdn.am.sputniknews.ru/img/07e4/08/0a/24062488_338:0:1380:1042_100x100_80_0_0_08c40caa8f568d41b936998953011a5a.jpg
Իրինա Ալկսնիս
https://cdn.am.sputniknews.ru/img/07e4/08/0a/24062488_338:0:1380:1042_100x100_80_0_0_08c40caa8f568d41b936998953011a5a.jpg
Լուրեր
am_HY
Sputnik Արմենիա
media@sputniknews.com
+74956456601
MIA „Rossiya Segodnya“
Sputnik Արմենիա
media@sputniknews.com
+74956456601
MIA „Rossiya Segodnya“
Իրինա Ալկսնիս
https://cdn.am.sputniknews.ru/img/07e4/08/0a/24062488_338:0:1380:1042_100x100_80_0_0_08c40caa8f568d41b936998953011a5a.jpg
գերմանիա, եվրոպա, ամն, տանկ
գերմանիա, եվրոպա, ամն, տանկ
Գերմանիան կատարել է իր ընտրությունը, և նա խղճահարություն չի առաջացնում
Ուկրաինային գերմանական տանկեր մատակարարելու մասին թրիլլերը կամ ֆարսը շարունակում է զարգանալ։
Ինչպես հայտնի է, Գերմանիայի կանցլերն անսպասելի «ո՛չ» ասաց և հրաժարվեց Կիևին գերմանական «Լեոպարդներ» տրամադրելուց, ինչն անցած ուրբաթ լուրջ վեճ առաջացրեց Ռամշտայն ավիաբազայում անցկացվող ՆԱՏՕ-ի գագաթնաժողովում, որից հետո արևմտյան լրատվամիջոցները սկսեցին ամեն կերպ հոլովել
Օլաֆ Շոլցի անունը։
Սակայն հետագայում իրադարձություններն ավելի հետաքրքիր ընթացք ստացան։
Երկու օր անց Գերմանիայի արտգործնախարար Անալենա Բերբոքը հայտարարեց, որ Բեռլինը պատրաստ է դրական պատասխանել Ուկրաինային գերմանական արտադրության տանկեր մատակարարելու վերաբերյալ երրորդ երկրների հարցումներին, եթե այդպիսիք լինեն: Հարկ է հիշեցնել, որ Բերբոքը Գերմանիայի քաղաքական ուժերի շրջանում «կանաչների»՝ ԱՄՆ-ի ամենախոնարհ վասալների ներկայացուցիչն է։
Սկանդալը ինչ-որ կերպ հարթելու բեռլինյան փորձըառիթ դարձավ, որ լեհերն առավելագույնս գռեհիկ և վիրավորական պատասխան տանթե՛ վարչապետի, թե՛ ԱԳՆ-ի, թե՛ նախագահի գրասենյակի կատարմամբ, և, անկեղծ ասած, դա միանգամայն օրինաչափ էր, նույնիսկ` արդար:
Երկու աթոռի վրա նստելու ժամանակը վերջապես անցել է, և Գերմանիան, որն այժմ փորձում է ատամի մածուկը նորից տարայի մեջ խցկել, այս պահին խղճուկ տեսք ունի և միևնույն ժամանակ շատ ուսանելի դաս ամբողջ աշխարհի համար. ինչպե՞ս կարելի էր բառացիորեն մեկ տարվա ընթացքում կորցնել հսկայական ներուժը, որի երկիրը կուտակել էր տասնամյակների ընթացքում:
Սա առավել քան զարմանալի է, քանի որ գերմանական վերնախավն այս ամբողջ ընթացքում ռազմավարական խորաթափանցություն և մտածված քաղաքականություն էր դրսևորում։ Նրանց աշխատանքի արդյունքում Գերմանիան վերածվել էր տնտեսական լոկոմոտիվի և Եվրոպայի աշխարհաքաղաքական առաջնորդի։
Հարց է առաջանում՝ ինչպե՞ս կարելի էր այդքան անտաղանդկերպով վատնել նման հսկայական աշխարհաքաղաքական կապիտալը։
Անկասկած, պատասխանը մասամբ պետք է փնտրել, ըստ էության, Գերմանիայի օկուպացված կարգավիճակում։ Վաշինգտոնին հաջողվել է աճեցնել և վերահսկողության տակ պահել գերմանական իշխող վերնախավերի մի մասին, որոնք հանդես են գալիս որպես ամերիկյան կամքը տարածողներ, դրանք և՛ քաղաքական կուսակցություններ են, և՛ առանցքային լրատվամիջոցներ, և՛ բիզնեսի մի մասը։ Բացի այդ, թվում է, թե ամերիկացիներին հաջողվել է եթե չկոտրել, ապա զգալիորեն ճնշել գերմանական ոգին։
Սակայն Գերմանիայի համար ճակատագրական դարձավ ոչ թե դա, այլ իրվերնախավի բացահայտված խորքային ռուսատյացությունը, ներառյալ այն մասի, որին ռուսներըսովոր են համարել եթե ոչ բարեկամական, գոնե պրագմատիկ և Ռուսաստանի հետ համագործակցության բոլոր առավելությունները գիտակցող։ Կարծես թե նրանք ռուսներին չեն ներել ո՛չ Երկրորդ համաշխարհային պատերազմում տարած հաղթանակը, ո՛չ Բեռլինի գրավումը, ո՛չ էլ հավասար գործընկերության ձգտումը։
Իսկ այսօրվա աշխարհաքաղաքական և տնտեսական փակուղին, որի մեջ իրեն գցել է Գերմանիան, առաջացել է բացառապես այն պատճառով, որ գրեթե մեկ տարի առաջ այդ երկրի բոլոր էլիտաները՝ ինչպես պրոատլանտյան, այնպես էլ ազգային կողմնորոշում ունեցող, միաձուլվեցին կատաղի հակառուսական միաբանության մեջ։
Այժմ մենք տեսնում ենք Բեռլինի հավասարակշռված և առողջ քաղաքականության վերադարձը, որին հետևում էր 2014 թվականից. ատլանտականներին մի քիչ նեղել են, իշխանությունը փորձում է մանևրել և սեփական արտաքին քաղաքական խաղը խաղալ՝ առաջին հերթին հաշվի առնելով երկրի շահերը։ Բայց մի խնդիր կա` արդեն ուշ է:
Երբեմն կարելի է կարծիքներ լսել, որ գերմանացիներն ամերիկացիներից խելացի կգտնվեն, տեղը կդնեն ստախոս լեհերին, նորից հրամաններ կտան Եվրոպային և ընդհանուր առմամբ կվերականգնեն լիարժեք ինքնիշխանությունը։ Իբր վերջին տարին ոչ բնորոշ տատանում էր, որից Բեռլինը ուշքի կգա, արդեն գրեթե ուշքի է եկել, և ամեն ինչ առաջվա պես կլինի։
Միայն թե այս տարվա ընթացքում Գերմանիան զրկվեց կարևորագույն աղբյուրից, որը սնուցում էր ինչպես երկրի զարգացումը, այնպես էլ հավակնությունները՝ Ռուսաստանի հետ համագործակցությունը։ Ինչ-որ հարցերում, ինչպիսին «Հյուսիսային հոսքերի» ոչնչացումն էր, նրան «օգնեցին», բայց հիմնականում նա ամեն ինչ ինքնուրույն արեց, ընդ որում` այսպես ասած գերմանական որակով։ Եվ վերջ։ Այժմ կարող է ուզածի չափ ցուցադրել սեփական մեծությունն ու ազգային շահերը պաշտպանելու ձգտումը։
Դա ոչ մի կերպ չի փոխի իրականությունը, որում համաշխարհային պատմության կրիտիկական պահին Գերմանիան աշխարհաքաղաքականորեն վերածվել է դռան դիմաց փռվող կտորի, որի վրա ով չի ալարում, ոտք է մաքրում, իսկ տնտեսապես դատապարտված է սպանդի՝ հանուն ամերիկյան շահերի։
Չէ՞ որ նա Վաշինգտոնի վասալների մեջ «ամենագեր ցուլն» է։ Իսկ այս սցենարին դիմակայելու համար Բեռլինն այլևս ռեսուրսներ չունի։ Ռուսական ռեսուրսները։
Այնպես որ «Լեոպարդ» տանկերի շուրջ ինտրիգի նպատակը բացառապես մեկն է, թե որքան արագ կկոտրեն գերմանացիներին։
