https://arm.sputniknews.ru/20220427/karibjan-tshgnazhamic-60-tari-anc-bolory-krkin-khosum-en-mijukajin-paterazmi-masin-41400167.html
Կարիբյան ճգնաժամից 60 տարի անց բոլորը կրկին խոսում են միջուկային պատերազմի մասին
Կարիբյան ճգնաժամից 60 տարի անց բոլորը կրկին խոսում են միջուկային պատերազմի մասին
Sputnik Արմենիա
Եկեք անկեղծ լինենք։ Երբ 1962 թվականին հաջողվեց մեծ ջանքերի գնով, նաև Անաստաս Միկոյանի միջնորդությամբ հաղթահարել, այսպես կոչված՝ Կարիբյան ճգնաժամը։ 27.04.2022, Sputnik Արմենիա
2022-04-27T23:10+0400
2022-04-27T23:10+0400
2022-04-27T23:10+0400
5 րոպե դուլյանի հետ
https://cdn.am.sputniknews.ru/img/07e5/0a/1c/34774360_0:125:2242:1386_1920x0_80_0_0_736d761054654df1221b08f5ef17cd09.jpg
Պատմությունը կրկնվում է. Կարիբյան ճգնաժամից 60 տարի անց բոլորը նորից խոսում են միջուկային պատերազմի մասին
Sputnik Արմենիա
Պատմությունը կրկնվում է. Կարիբյան ճգնաժամից 60 տարի անց բոլորը նորից խոսում են միջուկային պատերազմի մասին
Ո՞ւմ մտքով կանցներ, որ ուղիղ 60 տարի անց ողջ աշխարհում կվերսկսվեն տագնապալի խոսակցությունները միջուկային պատերազմի հնարավորության մասին, և նույնիսկ Մեծ Բրիտանիայի պաշտպանության նախարար Բեն Ուոլեսի 12-ամյա տղան, ինչպես վկայում է ԲիԲիՍի-ն, կզանգահարի հորն ու կհարցնի. «Պա′պ, էդ ճի՞շտ է, որ Երրորդ համաշխարհային պատերազմ է լինելու»։Այս խոսակցություններն, իհարկե, նոր չեն։ Դեռ մարտ ամսին «Նյու Յորք թայմսը» հաղորդեց, որ Ամերիկայի իշխանությունները հատուկ խումբ են ստեղծում՝ միջուկային զենքի կիրառման հնարավորությունները և դրա հետևանքներն ուսումնասիրելու համար։ Իսկ այս շաբաթ Ռուսաստանի արտգործախարար Սերգեյ Լավրովը զգուշացրեց, որ չի կարելի թերագնահատել միջուկային զենքի օգտագործման հավանականությունը։ Որոշ մասնագետներ նույնիսկ կոնկրետ սցենարներ են նկարագրում, որոնցից մեկը, որքան էլ զարմանալի թվա, կապված է իր ագրեսիվությամբ երբեք աչքի չընկած Ֆինլանդիայի հետ։Արդեն կասկած չի հարուցում, որ ՆԱՏՕ-ի անդամակցությունից տասնամյակներ շարունակ հրաժարվող սկանդինավյան այդ երկիրը մայիսի կեսերին Շվեդիայի հետ միասին, այնուամենայնիվ, դիմելու է Հյուսիսատլանտյան դաշինքին՝ հայցելով լիարժեք անդամություն։ Իհարկե, ոմանք կարող են ասել՝ հետո ի՞նչ, ՆԱՏՕ-ն միշտ էլ ընդլայնվել է։ Ուղիղ հինգ տարի առաջ կազմակերպության անդամ դարձավ Չեռնոգորիան, իսկ մինչ այդ պաշտպանական այդ կառույցում ընդգրկվեցին Արևելյան Եվրոպայի և Մերձբալթիկայի երկրները, թեև Սովետի փլուզումից հետո Արևմուտքը խոստացել էր չընդլայնել ՆԱՏՕ-ն դեպի արևելք։ Բայց դա առանձին թեմա է, քանզի Արևմուտքը ճիշտ Արութին Զիմզիմովի նման միշտ հակադարձում է՝ բարաթը, բարաթը ցույց տվեք, չկա փաստաթուղթ, ուրեմն ոչ մի պարտավորություն էլ չի եղել։Այսինքն, միանգամայն իրական է դառնում այն կանխատեսումը, որ շատ շուտով ՆԱՏՕ-ն հյուսիսից էլ ընդհուպ կմոտենա Ռուսաստանի սահմանին։ Իսկ դրանից հետո ո՞վ կարող է երաշխավորել, որ Ֆինլանդիայում միջուկային զենք չի տեղակայվի։ Չէ՞ որ մի շարք եվրոպական պետություններում նման զենք վաղուց արդեն կա։ Այդ պետություններն են՝ Գերմանիան, Նիդեռլանդները, Բելգիան, Իտալիան, ինչպես նաև Թուրքիան։ Ճիշտ է, նրանք բողոքում են։ Դեռ 2005 թվականին Բելգիայի պառլամենտի պատգամավորները պահանջեցին դուրս բերել միջուկային զենքը ոչ միայն իրենց երկրից, այլև ողջ Եվրոպայից։ Սակայն հակափաստարկը միշտ նույնն է՝ դա զուտ ամերիկյան զենք է, և միայն Վաշինգտոնը հնարավորություն ունի որոշում կայացնելու, այսպես կոչված՝ «կարմիր կոճակը» սեղմելու մասին։Բայց կարելի՞ է արդյոք պնդել, որ էապես ոչինչ չի փոխվի, եթե Ֆինլանդիայի գեղատեսիլ լճերից մեկի մերձակայքում միջուկային մարտագլխիկներով հրթիռներ հայտնվեն։ Շատ բան կփոխվի, համոզված է Հրթիռային և հրետանային գիտությունների ռուսաստանյան ակադեմիայի թղթակից-անդամ, առաջին դասի պաշտոնաթող կապիտան Կոնստանտին Սիվկովը։ Մեջբերեմ. «Դա միանգամայն լուրջ վտանգ է։ Եթե Ֆինլանդիան մտնի ՆԱՏՕ, Սանկտ-Պետերբուրգից ոչ այնքան հեռու կհայտնվի մի երկիր, որը կարող է բալիստիկ հրթիռներ տեղակայել, որոնք ունակ են Ռուսաստանի տարածքում գտնվող նշանակետերին հասնել աննախադեպ կարճ ժամանակամիջոցում՝ ընդամենը 5-6 րոպեում։ Հաշվարկն այն է, որ Ռուսաստանը պարզապես չի հասցնի հասկանալ, թե ինչ է կատարվում»,- փաստում է Սիվկովը՝ ավելացնելով. «Բայց մեդալը հակառակ կողմ էլ ունի։ Եթե ինչ-որ սխալ տեղի ունենա, և հրթիռը պատահաբար արձակվի, Ռուսաստանը ժամանակ չի ունենա ստուգելու, թե իրականում ինչ է պատահել, և կարող է պատասխան հարված հասցնել Ֆինլանդիային միջուկային զենքով, իսկ դա արդեն կարելի է միջուկային պատերազմի սկիզբ համարել»։Միակ մխիթարական հանգամանքը գիտե՞ք որն է՝ Ֆրանսիայի նախագահի ընտրությունների արդյունքը։ Հաստատ կզարմանաք՝ բայց ի՞նչ կապ ունի այստեղ Էմանուել Մակրոնի հաղթանակը։ Հիշենք, որ Ֆրանսիան այժմ Եվրամիության միակ երկիրն է, որն ունի սեփական միջուկային զենք։ Իսկ Մակրոնն օրերս հայտարարել է. «Առանց Ռուսաստանի հետ երկխոսության խաղաղության հասնելն անհնար է։ Ռուսաստանի հետ պատերազմել՝ նշանակում է պատերազմել միջուկային տերության դեմ։ Մենք պետք է շատ զգուշավոր լինենք և միշտ գործենք միմիայն միջազգային իրավունքի շրջանակում»։Այնուամենայնիվ, թույլ տվեք այս ծանր թեման ավարտել կատակային մի գրառումով, որը «Ֆեյսբուքում» արել է օգտատերերից մեկը. «Գիտե՞ք, թե ինչն է ինձ դուր գալիս այս համատարած միջուկային խուճապի պայմաններում։ Այն, որ հանգիստ կարող եմ պնդել՝ ոչ մի միջուկային պատերազմ էլ չի լինի։ Եվ եթե հանկարծ սխալ դուրս գամ, միևնույն է՝ ոչ ոք ինձ չի մեղադրի։ Որովհետև մեղադրող չի լինի»։
https://arm.sputniknews.ru/20220421/parenajin-vitshaky-shat-kvatana-ukrainakan-iradardzutjunneri-hamashkharhajin-hetevanqnery-41143306.html
Sputnik Արմենիա
media@sputniknews.com
+74956456601
MIA „Rossiya Segodnya“
2022
Արմեն Դուլյան
https://cdn.am.sputniknews.ru/img/2070/97/20709751_477:42:1221:786_100x100_80_0_0_49effa12a5c8a33e31f066cb33af3898.jpg
Արմեն Դուլյան
https://cdn.am.sputniknews.ru/img/2070/97/20709751_477:42:1221:786_100x100_80_0_0_49effa12a5c8a33e31f066cb33af3898.jpg
Լուրեր
am_HY
Sputnik Արմենիա
media@sputniknews.com
+74956456601
MIA „Rossiya Segodnya“
Sputnik Արմենիա
media@sputniknews.com
+74956456601
MIA „Rossiya Segodnya“
Արմեն Դուլյան
https://cdn.am.sputniknews.ru/img/2070/97/20709751_477:42:1221:786_100x100_80_0_0_49effa12a5c8a33e31f066cb33af3898.jpg
5 րոպե դուլյանի հետ
Կարիբյան ճգնաժամից 60 տարի անց բոլորը կրկին խոսում են միջուկային պատերազմի մասին
Եկեք անկեղծ լինենք։ Երբ 1962 թվականին հաջողվեց մեծ ջանքերի գնով, նաև Անաստաս Միկոյանի միջնորդությամբ հաղթահարել, այսպես կոչված՝ Կարիբյան ճգնաժամը։
Ո՞ւմ մտքով կանցներ, որ ուղիղ 60 տարի անց ողջ աշխարհում կվերսկսվեն տագնապալի խոսակցությունները միջուկային պատերազմի հնարավորության մասին, և նույնիսկ Մեծ Բրիտանիայի պաշտպանության նախարար Բեն Ուոլեսի 12-ամյա տղան, ինչպես վկայում է ԲիԲիՍի-ն, կզանգահարի հորն ու կհարցնի. «Պա′պ, էդ ճի՞շտ է, որ Երրորդ համաշխարհային պատերազմ է լինելու»։
Այս խոսակցություններն, իհարկե, նոր չեն։ Դեռ մարտ ամսին «Նյու Յորք թայմսը» հաղորդեց, որ Ամերիկայի իշխանությունները հատուկ խումբ են ստեղծում՝ միջուկային զենքի կիրառման հնարավորությունները և դրա հետևանքներն ուսումնասիրելու համար։
Իսկ այս շաբաթ Ռուսաստանի արտգործախարար Սերգեյ Լավրովը զգուշացրեց, որ չի կարելի թերագնահատել միջուկային զենքի օգտագործման հավանականությունը։ Որոշ մասնագետներ նույնիսկ կոնկրետ սցենարներ են նկարագրում, որոնցից մեկը, որքան էլ զարմանալի թվա, կապված է իր ագրեսիվությամբ երբեք աչքի չընկած Ֆինլանդիայի հետ։
Արդեն կասկած չի հարուցում, որ ՆԱՏՕ-ի անդամակցությունից տասնամյակներ շարունակ հրաժարվող սկանդինավյան այդ երկիրը մայիսի կեսերին Շվեդիայի հետ միասին, այնուամենայնիվ, դիմելու է Հյուսիսատլանտյան դաշինքին՝ հայցելով լիարժեք անդամություն։
Իհարկե, ոմանք կարող են ասել՝ հետո ի՞նչ, ՆԱՏՕ-ն միշտ էլ ընդլայնվել է։ Ուղիղ հինգ տարի առաջ կազմակերպության անդամ դարձավ Չեռնոգորիան, իսկ մինչ այդ պաշտպանական այդ կառույցում ընդգրկվեցին Արևելյան Եվրոպայի և Մերձբալթիկայի երկրները, թեև Սովետի փլուզումից հետո Արևմուտքը խոստացել էր չընդլայնել ՆԱՏՕ-ն դեպի արևելք։ Բայց դա առանձին թեմա է, քանզի Արևմուտքը ճիշտ Արութին Զիմզիմովի նման միշտ հակադարձում է՝ բարաթը, բարաթը ցույց տվեք, չկա փաստաթուղթ, ուրեմն ոչ մի պարտավորություն էլ չի եղել։
Այսինքն, միանգամայն իրական է դառնում այն կանխատեսումը, որ շատ շուտով ՆԱՏՕ-ն հյուսիսից էլ ընդհուպ կմոտենա Ռուսաստանի սահմանին։ Իսկ դրանից հետո ո՞վ կարող է երաշխավորել, որ Ֆինլանդիայում միջուկային զենք չի տեղակայվի։ Չէ՞ որ մի շարք եվրոպական պետություններում նման զենք վաղուց արդեն կա։ Այդ պետություններն են՝ Գերմանիան, Նիդեռլանդները, Բելգիան, Իտալիան, ինչպես նաև Թուրքիան։ Ճիշտ է, նրանք բողոքում են։ Դեռ 2005 թվականին Բելգիայի պառլամենտի պատգամավորները պահանջեցին դուրս բերել միջուկային զենքը ոչ միայն իրենց երկրից, այլև ողջ Եվրոպայից։ Սակայն հակափաստարկը միշտ նույնն է՝ դա զուտ ամերիկյան զենք է, և միայն Վաշինգտոնը հնարավորություն ունի որոշում կայացնելու, այսպես կոչված՝ «կարմիր կոճակը» սեղմելու մասին։
Բայց կարելի՞ է արդյոք պնդել, որ էապես ոչինչ չի փոխվի, եթե Ֆինլանդիայի գեղատեսիլ լճերից մեկի մերձակայքում միջուկային մարտագլխիկներով հրթիռներ հայտնվեն։ Շատ բան կփոխվի, համոզված է Հրթիռային և հրետանային գիտությունների ռուսաստանյան ակադեմիայի թղթակից-անդամ, առաջին դասի պաշտոնաթող կապիտան Կոնստանտին Սիվկովը։
Մեջբերեմ. «Դա միանգամայն լուրջ վտանգ է։ Եթե Ֆինլանդիան մտնի ՆԱՏՕ, Սանկտ-Պետերբուրգից ոչ այնքան հեռու կհայտնվի մի երկիր, որը կարող է բալիստիկ հրթիռներ տեղակայել, որոնք ունակ են Ռուսաստանի տարածքում գտնվող նշանակետերին հասնել աննախադեպ կարճ ժամանակամիջոցում՝ ընդամենը 5-6 րոպեում։ Հաշվարկն այն է, որ Ռուսաստանը պարզապես չի հասցնի հասկանալ, թե ինչ է կատարվում»,- փաստում է Սիվկովը՝ ավելացնելով. «Բայց մեդալը հակառակ կողմ էլ ունի։ Եթե ինչ-որ սխալ տեղի ունենա, և հրթիռը պատահաբար արձակվի, Ռուսաստանը ժամանակ չի ունենա ստուգելու, թե իրականում ինչ է պատահել, և կարող է պատասխան հարված հասցնել Ֆինլանդիային միջուկային զենքով, իսկ դա արդեն կարելի է միջուկային պատերազմի սկիզբ համարել»։
Միակ մխիթարական հանգամանքը գիտե՞ք որն է՝ Ֆրանսիայի նախագահի ընտրությունների արդյունքը։ Հաստատ կզարմանաք՝ բայց ի՞նչ կապ ունի այստեղ Էմանուել Մակրոնի հաղթանակը։ Հիշենք, որ Ֆրանսիան այժմ Եվրամիության միակ երկիրն է, որն ունի սեփական միջուկային զենք։ Իսկ Մակրոնն օրերս հայտարարել է. «Առանց Ռուսաստանի հետ երկխոսության խաղաղության հասնելն անհնար է։ Ռուսաստանի հետ պատերազմել՝ նշանակում է պատերազմել միջուկային տերության դեմ։ Մենք պետք է շատ զգուշավոր լինենք և միշտ գործենք միմիայն միջազգային իրավունքի շրջանակում»։
Այնուամենայնիվ, թույլ տվեք այս ծանր թեման ավարտել կատակային մի գրառումով, որը «Ֆեյսբուքում» արել է օգտատերերից մեկը. «Գիտե՞ք, թե ինչն է ինձ դուր գալիս այս համատարած միջուկային խուճապի պայմաններում։ Այն, որ հանգիստ կարող եմ պնդել՝ ոչ մի միջուկային պատերազմ էլ չի լինի։ Եվ եթե հանկարծ սխալ դուրս գամ, միևնույն է՝ ոչ ոք ինձ չի մեղադրի։ Որովհետև մեղադրող չի լինի»։
