https://arm.sputniknews.ru/20211101/grakanutjuny-hvobbi-e-u-inqnadrsevvorman-dzev-voch-te-pvoghashkhatelu-mijvoc-rusalezu-grvoghner-34892058.html
Գրականությունը հոբբի է ու ինքնադրսևորման ձև, ոչ թե փող աշխատելու միջոց. ռուսալեզու գրողներ
Գրականությունը հոբբի է ու ինքնադրսևորման ձև, ոչ թե փող աշխատելու միջոց. ռուսալեզու գրողներ
Sputnik Արմենիա
Խոսակցությունն ընթերցողների լսարանի մասին էր. նրա հետաքրքրություններն ու հարցումները, թե այսօր Հայաստանում ով է կարդում ռուսերեն և որքանով է իրատեսական... 01.11.2021, Sputnik Արմենիա
2021-11-01T18:47+0400
2021-11-01T18:47+0400
2021-11-01T19:00+0400
հայաստան
ռուսաստան
գրող
ռուսերեն
գիրք
գրախանութ
վաճառք
https://cdn.am.sputniknews.ru/img/07e5/0b/01/34887982_0:84:1600:984_1920x0_80_0_0_aa273e9494e30b779ac8e7037e591ee3.jpg
ԵՐԵՎԱՆ, 1 նոյեմբերի -Sputnik. Երբեմն չգիտես ինչի վրա հիմնված խոսակցությունները Հայաստանում «աճող ռուսատյացության» մասին կոտրվում են շատ հակափաստարկներով և, մասնավորապես, Հայաստանում ռուսախոս հեղինակների գրքերի հրատարակման փաստով։ Sputnik Արմենիա մուլտիմեդիոն մամուլի կենտրոնում այս հայտարարությամբ սկսեց խոսակցությունը լրագրող, արձակագիր Աշոտ Գազազյանը։Ըստ էության` հեղինակի ռուսախոսությամբ պայմանավորված խնդիրներ Հայաստանում չկան` Գազազյանի հետ համաձայնում են խոսակցության մյուս մասնակիցները՝ վաստակաշատ Յուրի Սիմոնյանը, որը հայտնի է իր հրաշալի պատմություններով, և գրող Լիանա Շահվերդյանը։Եվ այսպես` երեք մարդիկ, որոնք սիրում և կարողանում են ստեղծագործել, համակարծիք են այն հարցում, որ խնդիրներն ամենևին էլ ընթերցողների պակասն ու իրենց ստեղծագործությունների նկատմամբ հետաքրքրության պակասը չէ, խնդիրներն ավելի շուտ տեխնիկական են՝ Հայաստանում հրատարակվող գրքերի փոքր (հարկադրաբար) տպաքանակը և հսկայական, հաճախ անհաղթահարելի, անչափ մեծ ռուսական շուկա դուրս գալու հետ կապված դժվարությունները։Լիանա Շահվերդյանի ստեղծագործությունները հրապարակվել են հեղինակավոր «Դրուժբա նարոդով» ու «Նևա» ամսագրերում ԱՄՆ-ում նրա հրապարակումներից հետո։ Աշոտ Գազազյանի գործերը նույնպես շատ են տպագրվել ամերիկյան գրական ամսագրերում. այնտեղ՝ Ամերիկայում, ռուսալեզու գրականության ընթերցողների լայն շրջանակ կա։Լիանա Շահվերդյանն ասում է՝ հասկանալի է, որ տնտեսությունն ու բանակի վերականգնումը, հատկապես պատերազմից հետո, առաջնահերթություն են Հայաստանի համար։ Բայց գրականությունը, ինչպես և մշակույթն ընդհանրապես, չպետք է մոռացության մատնվի։Հույս կա, որ հերթը դրան էլ կհասնի։ Միակ ռուսալեզու գրական հանդեսը՝ «Լիտերատուրնայա Արմենիան», հազիվ է գոյատևում և փակման եզրին է, այնինչ այն պահելու համար աստղաբաշխական միջոցներ պետք չեն։Բայց գրողները չեն բողոքում, նրանք (համենայն դեպս այսօր ելույթ ունեցողները) գրողի աշխատանքը համարում են ոչ թե եկամտի աղբյւոր, այլ միայն հոբբի ու ինքնադրսևորման միջոց։ Հայկական շուկան օբյեկտիվորեն շատ փոքր է, բայց այնտեղ էլ կարելի է հաջողության հասնել։«Այն գրքերը, որոնք մնացել են նվերներից ու շնորհանդեսներից հետո, խանութներում վաճառվում են դանդաղ, բայց անընդմեջ։ Եվ երբ մտնում ես խանութ, ու քեզ ասում են, որ ևս երեք կամ նույնիսկ հինգ օրինակ բերես՝ հասկանում ես, որ դա է հաջողությունը», - ասում է Աշոտ Գազազյանը։Փաստացի, էլ ի՞նչ է պետք գրողին ճանաչումից և պահանջվածության զգացումից բացի։ Իսկ այն, որ Հայաստանում տպագրված գրքի մի ամբողջ տպաքանակ (պայմանական 500 հատ) քանակապես հավասար է Մոսկվայում կամ Պետերբուրգում միայն խոշոր գրախանութում ռուս հեղինակի ստեղծագործությունները մեկ անգամ ստանալուն, դրանում ոչ ոք մեղավոր չէ՝ ֆիզիկական ծավալներն են այդպիսին։Փոխարենը կա ուշադրություն, մեկնաբանություններ ու քննադատություն, ինչը մեծ հաշվով նշանակում է, որ գրողները հասել են իրենց նպատակին։
https://arm.sputniknews.ru/20201230/ukrainayi-groxneri-miutyun-hay-rus-grox-25948858.html
Sputnik Արմենիա
media@sputniknews.com
+74956456601
MIA „Rossiya Segodnya“
2021
Sputnik Արմենիա
media@sputniknews.com
+74956456601
MIA „Rossiya Segodnya“
Լուրեր
am_HY
Sputnik Արմենիա
media@sputniknews.com
+74956456601
MIA „Rossiya Segodnya“
Sputnik Արմենիա
media@sputniknews.com
+74956456601
MIA „Rossiya Segodnya“
հայաստան, ռուսաստան, գրող, ռուսերեն, գիրք, գրախանութ, վաճառք
հայաստան, ռուսաստան, գրող, ռուսերեն, գիրք, գրախանութ, վաճառք
Գրականությունը հոբբի է ու ինքնադրսևորման ձև, ոչ թե փող աշխատելու միջոց. ռուսալեզու գրողներ
18:47 01.11.2021 (Թարմացված է: 19:00 01.11.2021) Խոսակցությունն ընթերցողների լսարանի մասին էր. նրա հետաքրքրություններն ու հարցումները, թե այսօր Հայաստանում ով է կարդում ռուսերեն և որքանով է իրատեսական մերձավոր արտասահմանի ռուսալեզու գրողի համար լուրջ տպաքանակով տպագրվել Ռուսաստանում:
ԵՐԵՎԱՆ, 1 նոյեմբերի -Sputnik. Երբեմն չգիտես ինչի վրա հիմնված խոսակցությունները Հայաստանում «աճող ռուսատյացության» մասին կոտրվում են շատ հակափաստարկներով և, մասնավորապես, Հայաստանում ռուսախոս հեղինակների գրքերի հրատարակման փաստով։ Sputnik Արմենիա մուլտիմեդիոն մամուլի կենտրոնում այս հայտարարությամբ սկսեց խոսակցությունը լրագրող, արձակագիր Աշոտ Գազազյանը։
Ըստ էության` հեղինակի ռուսախոսությամբ պայմանավորված խնդիրներ Հայաստանում չկան` Գազազյանի հետ համաձայնում են խոսակցության մյուս մասնակիցները՝ վաստակաշատ Յուրի Սիմոնյանը, որը հայտնի է իր հրաշալի պատմություններով, և գրող Լիանա Շահվերդյանը։
Եվ այսպես` երեք մարդիկ, որոնք սիրում և կարողանում են ստեղծագործել, համակարծիք են այն հարցում, որ խնդիրներն ամենևին էլ ընթերցողների պակասն ու իրենց ստեղծագործությունների նկատմամբ հետաքրքրության պակասը չէ, խնդիրներն ավելի շուտ տեխնիկական են՝ Հայաստանում հրատարակվող գրքերի փոքր (հարկադրաբար) տպաքանակը և հսկայական, հաճախ անհաղթահարելի, անչափ մեծ ռուսական շուկա դուրս գալու հետ կապված դժվարությունները։
«500 օրինակ տպաքանակը, որը միանգամայն նորմալ է Հայաստանի համար, սպառվում է հիմնականում որպես նվեր,– ասում է Գազազյանը,– ու եթե հաջողվում է մոտ 150 գիրք վաճառել, դա կարելի է հաջողություն համարել: Այնպես որ, գրականությամբ ներկա պայմաններում փող չես աշխատի» ։
Լիանա Շահվերդյանի ստեղծագործությունները հրապարակվել են հեղինակավոր «Դրուժբա նարոդով» ու «Նևա» ամսագրերում ԱՄՆ-ում նրա հրապարակումներից հետո։ Աշոտ Գազազյանի գործերը նույնպես շատ են տպագրվել ամերիկյան գրական ամսագրերում. այնտեղ՝ Ամերիկայում, ռուսալեզու գրականության ընթերցողների լայն շրջանակ կա։
Լիանա Շահվերդյանն ասում է՝ հասկանալի է, որ տնտեսությունն ու բանակի վերականգնումը, հատկապես պատերազմից հետո, առաջնահերթություն են Հայաստանի համար։ Բայց գրականությունը, ինչպես և մշակույթն ընդհանրապես, չպետք է մոռացության մատնվի։
30 դեկտեմբերի 2020, 10:03
Հույս կա, որ հերթը դրան էլ կհասնի։ Միակ ռուսալեզու գրական հանդեսը՝ «Լիտերատուրնայա Արմենիան», հազիվ է գոյատևում և փակման եզրին է, այնինչ այն պահելու համար աստղաբաշխական միջոցներ պետք չեն։
Բայց գրողները չեն բողոքում, նրանք (համենայն դեպս այսօր ելույթ ունեցողները) գրողի աշխատանքը համարում են ոչ թե եկամտի աղբյւոր, այլ միայն հոբբի ու ինքնադրսևորման միջոց։ Հայկական շուկան օբյեկտիվորեն շատ փոքր է, բայց այնտեղ էլ կարելի է հաջողության հասնել։
«Այն գրքերը, որոնք մնացել են նվերներից ու շնորհանդեսներից հետո, խանութներում վաճառվում են դանդաղ, բայց անընդմեջ։ Եվ երբ մտնում ես խանութ, ու քեզ ասում են, որ ևս երեք կամ նույնիսկ հինգ օրինակ բերես՝ հասկանում ես, որ դա է հաջողությունը», - ասում է Աշոտ Գազազյանը։
Փաստացի, էլ ի՞նչ է պետք գրողին ճանաչումից և պահանջվածության զգացումից բացի։ Իսկ այն, որ Հայաստանում տպագրված գրքի մի ամբողջ տպաքանակ (պայմանական 500 հատ) քանակապես հավասար է Մոսկվայում կամ Պետերբուրգում միայն խոշոր գրախանութում ռուս հեղինակի ստեղծագործությունները մեկ անգամ ստանալուն, դրանում ոչ ոք մեղավոր չէ՝ ֆիզիկական ծավալներն են այդպիսին։
Փոխարենը կա ուշադրություն, մեկնաբանություններ ու քննադատություն, ինչը մեծ հաշվով նշանակում է, որ գրողները հասել են իրենց նպատակին։
