Ընդդիմադիր ուժի ներկայացուցիչ Միհրան Հակոբյանի մեքենայի տակ նռնակ նետելն ու «Իզմիրլյան» ԲԿ–ի ղեկավար Արմեն Չարչյանի նկատմամբ իրավական հետապնդումն արդեն իսկ տեղավորվում են հետընտրական զարգացումների համատեքստում։ Sputnik Արմենիայի հետ զրույցում նման կարծիք հայտնեց Թևան Պողոսյանը։
Դեռ յոթ օր կա, որ ԿԸՀ–ն հայտարարի ընտրությունների վերջնական արդյունքները, սակայն. Պողոսյանի խոսքով, մասնակիցներից մեկը չի սպասում և հայտարարում է, որ արդեն հաղթել է, իսկ մյուս կողմը հայտարարում է, որ կդիմի դատարաններ և ինչ–որ քայլ կանի այդ ատյանների որոշումներից հետո։
«Օրենքի դիկտատուրայից խոսող կողմը հաշվի չի առնում, որ նույն օրենքի պահանջով որևէ բան անել կարելի է միայն վերջնական արդյունքների պաշտոնական հայտարարումից հետո։ Հիմա այս ամենն ինչպե՞ս կարելի է դիտարկել։ Այնպես որ հետընտրական զարգացումները հավանական են, առավել ևս, որ արդեն իսկ ակնառու է ռեպրեսիվ ինստիտուտի աշխատանքը»,– նշեց Մարդկային զարգացման միջազգային կենտրոնի ղեկավարը։
Պողոսյանի համոզմամբ` միասնությունը միայն հայտարարություններով չի լինում, անհրաժեշտ են կոնկրետ գործողություններ այդ ուղղությամբ, և եթե դրանք տեսանելի լինեն գալիք օրերին, ապա նոր հնարավոր կլինի առարկայորեն խոսել այդ մասին։
Պողոսյանը հիշեցրեց, որ ՀՀ վարչապետի պաշտոնակատար Նիկոլ Փաշինյանի կազմակերպած հանրահավաքի ժամանակ նրա թիմակիցներից մեկն ասաց, որ արդարադատության սուրը հանձնում են մեկ մարդու, մինչդեռ Փաշինյանը, եթե կողմ է հանրային համերաշխությանը և դատական համակարգի անկախությանը, պետք է կանխեր թիմակցի խոսքը, որովհետև այն խանգարում է միասնականությանը։
«Մինչ օրս որևէ մարտահրավեր չի լուծվել։ Մեկ ամսից ավել է, ինչ 200 ադրբեջանցի զինծառայողներ ներխուժել են Հայաստան ու դարձել 1000 հոգի։ Այդ հարցը լուծվե՞լ է։ Ունեցել ենք քաղաքական ճգնաժամ, որը նույնպես չի լուծվել։ Կան կուսակցություններ, որոնք չեն ընդունել ընտրությունների արդյունքները, ունենք նաև ուժայինների գործողություններ։ Հանրությունն էլ քննարկում է այն հարցը, թե ընդդիմությունը կվերցնի՞ արդյոք խորհրդարանական մանդատները, ինչը վկայում է ճգնաժամի առկայության մասին»,– նշեց
Մարդկային զարգացման միջազգային կենտրոնի ղեկավարը։
Պողոսյանը տարակուսանքով ընդգծեց, որ Արցախը մոռացության է մատնվում, մուրճը ճոճում են ոչ թե արցախցիների վրա մատ թափ տվող և օկուպացրած Շուշին իրենց մշակութային մայրաքաղաք հռչակած ադրբեջանցիների, այլ ազգակիցների վրա, ինչից Պողոսյանը եզրակացրեց, որ թավիշից բխած սերն ու հանդուրժողականությունը ցուցաբերվում է ադրբեջանցիների նկատմամբ։
Ըստ նրա` հայաստանյան ընտրությունների արդյունքներով ուրախացել են ոչ միայն Փաշինյանի կողմնակիցները, այլև Ադրբեջանն ու Թուրքիան, այդ մասին կա անդրադարձ նրանց մամուլում, և 2000 հայեր, որոնք կստանձնեն տարատեսակ պաշտոններ, մինչդեռ իրականությունն այն է, որ մեծամասնությունը չի մասնակցել ընտրություններին, և Փաշինյանի հաղթանակով ուրախացել է ընտրողների միայն 1/4-ը։
Ի՞նչ կա Քոչարյանի մտքում, որ փողոցային պայքարից հրաժարվել է, և ի՞նչ կապ ունի Մոսկվան
