Արման Նավասարդյանը կարևորել է դիվանագիտական ճանապարհ անցած և փորձված կադրերին առաջնահերթություն տալու հրամայականը, ինչպես նաև ընդգծել Մեծ Յոթնայկի երկրների հետ դիվանագիտորեն ավելի լուրջ և արդյունավետ հարաբերվելու պահանջը։
«Երբ պրակտիկ գործունեության ժամանակ պետության և դիվանագիտական ծառայության, ասել է թե երկրի ղեկավարի ու արտգործնախարարի միջև ճեղքվածքը մեծ է, երբ ԱԳ նախարարը մեծապես ներգրավված չէ երկրի կառավարման և պետական համակարգի գործունեության մեջ, ապա ստացվում է արհեսատական դիվանագիտություն։ Ովքեր գտնվում են իշխանության գագաթին` լինի վարչապետ, թե նախագահ, և որոշում են արտաքին քաղաքականությունը, նրանք հաճախ անցնում են կամայական գործողությունների` նշանակելով նրանց, ում ուզում են»,– նշեց արտակարգ և լիազոր դեսպանը։
Նավասարդյանի գնահատմամբ` ստացվում է անոմալիա, այսինքն` կարիերային դիվանագետները, ովքեր ամբողջ կյանքն են նվիրել դիվանագիտությանը, մղվում են հետին պլան և նրանց փոխարեն նշանակվում են քաղաքական կարիերա անցած անձանց։ Փորձը ցույց է տալիս, որ վերջիններս, որպես կանոն, լավ դիվանագետներ չեն: Ըստ նրա` պրոֆեսիոնալ դիվանագիտության կողքին կան դիլետանտներ, ինչը բացարձակապես անընդունելի է պետական կառավարման և հատկապես արտաքին քաղաքականության համար։
