Արայիկ Բաղդադյանն իր ամբողջ կյանքը նվիրել է ազատ ոճի ըմբշամարտին. եղել է ըմբիշ, մարզիչ, հիմա էլ Հայաստանի ըմբշամարտի ֆեդերացիայի գլխավոր քարտուղարն է։ Իր կյանքի ամենադժվար պահերից մեկը համարում է Արցախյան պատերազմը, որի մասնակիցը դարձան շատ ըմբիշներ, ինչպես նաև որդին` Նարեկը։
Ըմբշամարտն ամեն ինչ է
Արայիկ Բաղդադյանն ազատ ոճի ըմբշամարտով սկսել է զբաղվել 11 տարեկանից սկսած։ Արդեն 2000 թվականին նա անցել է մարզչական աշխատանքի ու մինչև օրս իրեն չի պատկերացնում առանց այդ մարզաձևի։
Մեր հերոսը. Արթուր Ալեքսանյանը աշխարհի լավագույն ըմբշամարտիկներից մեկն է
«Ըմբշամարտն ինձ համար ամեն ինչ է։ Ես ոչ ուզում եմ, ոչ էլ պատկերացնում եմ, թե ինչ եմ անելու առանց այդ մարզաձևի։ Արթնանում եմ ըմբշամարտով, մինչև քնելս նորից ըմբշամարտում եմ։ Եթե մարզչական գործ էլ չունենամ, կգամ իմ աշխատասենյակ, նորից կդիտեմ որոշ գոտեմարտեր, նորից կստուգեմ տղաների արդյունքները, կմտորեմ, թե ինչ տարբերակներ ունենք օլիմպիական վարկանիշ վաստակելու համար։ Մի խոսքով` ըմբշամարտն իմ կյանքի իմաստն է և վերջ»,- ասում է Բաղդադյանը։
Կյանքի ամենաուրախ օրերից մեկը
Մարզչական աշխատանքում, գլխավորելով ազատ ոճի ըմբշամարտի Հայաստանի ազգային հավաքականը, Արայիկ Բաղդադյանը շատ էմոցիոնալ պահեր է ապրել։ Հիշարժան օրերից մեկը ըմբշամարտիկ Դավիթ Սաֆարյանի` աշխարհի չեմպիոն դառնալն էր 2013 թվականին, Բուդապեշտում։
«Դա իմ կյանքի անմոռանալի պահերից մեկն էր։ Որպես հավաքականի մարզիչ` ես ինձ զգում էի աշխարհի ամենաբարձր կետում։ Երկար տարիներ ազատ ոճի ըմբշամարտում աշխարհի չեմպիոն չէինք ունեցել, ու Դավիթը Եվրոպայի առաջնության ոսկե մեդալին ավելացրեց նաև աշխարհի չեմպիոնի կոչումը։ Բառեր չեմ գտնում ասելու, թե ինչքան մեծ ուրախություն էի զգում, սիրտս ուղղակի դուրս էր թռնում կրծքիցս»,- հիշում է հավաքականի նախկին գլխավոր մարզիչը։
Կոնյակ, հետո վիսկի
Մինչև Դավիթ Սաֆարյանի չեմպիոնական տիտղոսը՝ 2013 թվականը, ազատ ոճի ըմբշամարտում Հայաստանը աշխարհի չեմպիոն ունեցել էր 2002 թվականին, երբ ոսկե մեդալ նվաճեց Արամ Մարգարյանը։ Տասնմեկ տարի անց ոսկե մեդալը հավաքականի մարզչի նույնիսկ ախորժակի վրա ազդեց։
Ինչպես հաղթեց օլիմպիական չեմպիոնին, կամ ըմբշամարտիկ Լևոն Գեղամյանի հաջողակ թիվը
«Մարզական մեկնաբան Կարեն Գիլոյանը եկավ իմ սենյակ, շնորհավորեց ու ասեց, որ ընթրելու ժամանակն է։ Կարենին ասեցի, որ ուրախությունից ախորժակս փակվել է, սովածություն չեմ զգում, որ միայն խմել եմ ուզում, ուզում եմ նշել Դավիթի հաղթանակը։ Մինչև լույս Կարենի հետ ինչքան կոնյակ ունեինք, խմեցինք, հետո անցանք վիսկիի »,- պատմում է Բաղդադյանը։
Պատերազմն ու ըմբիշները
Արցախյան պատերազմի ժամանակ շատ ըմբիշներ կամավոր մեկնեցին ճակատ, ոմանք էլ հենց այդ ժամանակ ծառայում էին բանակում։ Երբ խոսեցինք պատերազմի մասին Բաղդադյանի դեմքի արտահայտությունը միանգամից փոխվեց։ Նա մի պահ մարտական տրամադրվեց, սակայն խոսելու ընթացքում զգացվեց նաև նրա խորը տխրությունը։
«Շատ ըմբիշներ մեկնեցին ճակատ։ Ամեն մի գնացողի հետ ինձանից ինչ -որ մասնիկ էր գնում։ Որդիս՝ Նարեկը, նույնպես Արցախում էր` պարտադիր ժամկետային ծառայության էր մեկնել։ Ըմբշամարտի ֆեդերացիայի ամբողջ անձնակազմով անում էինք ամեն ինչ տղաներին աջակցելու համար։ Շատ ծանր էր օրեր էին», - ասում է Բաղդադյանը։
Նշենքմ որ արցախյան վերջին պատերազմի ժամանակ հայ ըմբիշներից շատերը մեկնեցին առաջնագիծ։ Ցավոք, նրանցի ոմանք անմահացան։ Հայաստանի օլիմպիական պետական քոլեջի սաներ Հունան Մանվելյանը, Արսեն Աղասյանը, Վահե Խաչատրյանն ու Կարեն Խաչատրյանը հավերժ կմնան բոլորի սրտերում։
Զինվորի հայրը
ԽՍՀՄ տարիներին վրացական հայտնի ֆիլմ կար՝ «Զինվորի հայրը»։ Արցախյան պատերազմի ընթացքում մենք ունեցանք բազմաթիվ հայրեր, որոնք իրենց որդիներին սպասում էին անհամբեր։ Այդ օրերին Արայիկ Բաղդադյան հոր ամեն վայրկյանն էլ սպասում էր։ Նրա մխիթարությունը որդու` ոչ հաճախակի զանգերն էին։
«Միայն ինձ համար չէր դժվար։ Հայրենիքի համար մարտնչում էին շատերը, ու բոլորի ծնողների համար էլ աննկարագրելի ծանր էր։ Հոկտեմբերի վերջին որոշեցի, որ ես էլ եմ մեկնելու առաջնագիծ, բայց հիվանդացա Covid-19-ով ու այլևս չկարողացա մեկնել», - ասում է Բաղդադյանը։
Զինվորը
Զինվոր որդին` Նարեկ Բաղդադյանը, մեր զրույցի պահին մեկ շաբաթով արձակուրդում էր եկել։ Պատերազմի մասին զրուցելիս`զինվորի աչքերում մեկ կայծ ու վրեժ էր վառվում, մեկ` դատարկություն։ «Պատերազմի ընթացքում ամենամեծ ցանկությունը հաղթելն ու մեր հողը պահպանելն էր։ Զինադադարը լավ էր բոլորիս համար, բայց շարունակությունը...»,- տխուր ասում է Նարեկը։
Զգացի, որ մթնոլորտը սենյակում ծանրացավ, որոշեցի նորից խոսել ըմբշամարտի մասին։ Արայիկ Բաղդադյանն ասում է, որ լավ ներուժով ըմբիշներ շատ ունենք, բայց միայն քրտնաջան աշխատանքի շնորհիվ է հնարավոր հասնել մեծ բարձրունքների։ Դրա վառ ապացույցը օլիմպիական չեմպիոն Արթուր Ալեքսանյանն է։
