Հրանտ Մելիք–Շահնազարյանի դիտարկմամբ` արցախյան հարցում Հայաստանի համար դիվանագիտական ճակատ այժմ գոյություն չունի, և Հայաստանը հայտնվել է մի իրավիճակում, երբ մեր ճակատագիրը որոշվում է այլ պետությունների կողմից և այլ մայրաքաղաքներում։ Ըստ նրա` այժմ Ադրբեջանի իշխանությունն իր ցանկության համապատասխան է մեկնաբանում մեկ ամիս առաջ ստորագրված կապիտուլյացիայի փաստաթուղթը և գործում է այնպես, ինչպես նպատակահարմար է գտնում։
«Ադրբեջանը շատ երկար ժամանակ նախապատրաստել էր այս իրավիճակը նախևառաջ դիվանագիտական դաշտում, ինչին ականատես էինք դեռ պատերազմից առաջ, որովհետև մշտապես տեղի էին ունենում զարգացումներ, որոնց Հայաստանը որևէ կերպ չէր մասնակցում։ Երբ Ադրբեջանի կողմից հնչեցին սպառնալիքներ, հիմնախնդիրը ռազմական ճանապարհով լուծելու հայտարարություններ, աշխարհի առաջադեմ որևէ երկիր, միջազգային որևէ կառույց, որևէ առաջնորդ չքննադատեց Ադրբեջանին, ուստի ադրբեջանցիները հուլիսյան դեպքերից հետո ակնհայտորեն սրեցին իրավիճակը տարածաշրջանում»,– նշեց քաղաքագետը։
Մելիք–Շահնազարյանի գնահատմամբ` հայկական դիվանագիտությունն անզոր գտնվեց նույնսիկ Թուրքիայի հայտարարություններին հավուր պատշաճի հակադարձելու գործում, երբ Անկարայից հնչում էր դիրքորոշում, ըստ որի` Թուրքիան հանդիսանում է հակամարտության բացահայտ կողմ։
Ադրբեջանը փաստացի ընդունել է, որ ինքն է հարձակվել Հադրութի շրջանում և ունի 4 զոհ
Հետո եղավ անխուսափելի պատերազմը, որի արդյունքում, ըստ քաղաքագետի, խոսել այն մասին, թե մեր դիվանագիտությունն այս իրավիճակում կարող է ինչ–որ բան լուծել, ակնհայտորեն ճիշտ չէ։
