Ճիշտ է՝ երկու տարին պայմանական է, բայց հո մյուս երկու տարին պիտի նստի, եթե, իհարկե, դատարանը ընդունի, որ դատախազի մեղադրանքն արդարացի է։ Նախկին նախագահը, բնականաբար, հերքում է բոլոր մեղադրանքները, որոնց շարքում, բացի կոռուպցիայից, մի բավական հետաքրքիր ձևակերպում կա, որը մեզ մոտ չի օգտագործվում, թեև հանրությունը շատ լավ գիտի, որ նման երևույթ գոյություն ունի և լավ էլ տարածված է՝ ազդեցության վաճառք։
Երևի բացատրության կարիք էլ չկա։ Ես բարձրաստիճան պաշտոնյա եմ, միգուցե նույնիսկ նախագահ և, ասենք, երբ Հյուսիսային պողոտայում շենք կառուցելու թույլտվության համար տենդեր է հայտարարվում, այդ մրցույթն, իհարկե, անցկացվում է, բայց մրցութային հանձնաժողովին նախագահականից ի սկզբանե ասված է՝ պետք է հաղթի Պողոս Պողոսյանը, որովհետև այդպես է ցանկանում երկրի ղեկավարը, որի որդին այդ էլիտար շենքում պետք է ունենա 5-սենյականոց բնակարան։ Մոտավորապես սա է, այսպես կոչված, ազդեցության վաճառքը. ես որպես բարձրաստիճան պաշտոնյա՝ ապահովում եմ քեզ համար շահավետ գործարքը, իսկ դու դրա դիմաց ինձ ինչ-որ ծառայություն ես մատուցում, որը շահավետ է կամ ինձ, կամ ընտանիքիս անդամների համար։
Նիկոլա Սարկոզիին ներկայացված կոնկրետ մեղադրանքի մասին չեմ ուզում մանրամասն խոսել, որովհետև դա ուրույն դեպք է՝ ինչ-որ մեկին խոստացել էր Մոնակոյում պաշտոնի նշանակել, դե Մոնակոն, ինչպես գիտեք, լավ տեղ է, Եվրոպայի Լաս Վեգասը։ Բայց Ֆրանսիայի նախկին նախագահի հետ կապված շատ ավելի սկանդալային, կարելի է ասել՝ միջազգային գործ կա, որը այդ երկրի ներկա իշխանությունները երևի չեն ցանկանում բացահայտել միգուցե հենց այն պատճառով, որ դա միջազգային է և կապված է Լիբիայի նախկին նախագահ Մուամար Քադաֆիի հետ։
Ինչ հարաբերություններ ուներ Մանուկյանը «նախկինների» հետ, կամ պաշտոն ստանալու նուրբ արվեստը
Դեռ երկու տարի առաջ՝ 2018 թվականի աշնանը, Քադաֆիի որդի Սեյֆ ալ-Իսլամը հայտարարել էր, թե, մեջբերեմ. «պատկառելի ապացույցներ» ունի, որ Լիբիայի իշխանությունները 2007 թվականին մեծ գումար են փոխանցել Սարկոզիին իր նախագահական ընտրարշավի համար։ Այդ գումարը, եթե հավատանք Մուամար Քադաֆիին, կազմել է մոտավորապես 50 միլիոն եվրո և Սարկոզիի աշխատակազմին է փոխանցվել կանխիկ՝ երկու ճամպրուկներով։ Ընդ որում ճամպրուկներից մեկը ստացել է հենց ինքը՝ Ֆրանսիայի նախագահը՝ Տրիպոլի այցելության ժամանակ։ Մուամար Քադաֆիի որդին պնդում է, թե ներկա է եղել և անձամբ տեսել է, թե ինչպես է փողը վերցրել Ֆրանսիայի նախագահը։
Հիմա, իհարկե, շատ դժվար է ասել, թե որքանով է այս ամենը համապատասխանում իրականությանը։ 5 տարի առաջ այս գործով հետաքննություն է անցկացվել։ Ավելին՝ «Ֆիգարո» թերթի վկայությամբ, 2012 թվականին, երբ Նիկոլա Սարկոզին արդեն նախագահ չէր, հատուկ ծառայությունները սկսել են նրա հեռախոսի գաղտնալսումները, բայց որևէ ապացույց չեն հայտնաբերել, որ նա փող է վերցրել Մուամար Քադաֆիից։ Սակայն հենց այդ գաղտնալսումներից պարզ է դարձել, որ նա զբաղվել է ազդեցության վաճառքով, այսինքն ինչ-որ պաշտոնյաների ինչ-որ բան է խոստացել կոնկրետ ծառայությունների դիմաց, ինչի համար էլ հիմա դատվում է։
Ի դեպ, Նիկոլա Սարկոզին Ֆրանսիայի առաջին նախագահն է, որն անձամբ ներկայանում է դատարան։ Նախկինում դատական մեղադրանքներ էին ներկայացվում նաև Ժակ Շիրակին, բայց նա երբեք չի եկել դատարան, պատճառաբանելով վատառողջ լինելը։ Բոլոր դեպքերում պարզ չի, թե ինչպիսին կլինի դատավճիռը Նիկոլա Սարկոզիի նկատմամբ, քանզի առայժմ հայտնի է ընդամենը դատախազի պահանջը՝ նախկին նախագահին ազատազրկել 4 տարով։
