Գևորգ Գևորգյանի կարծիքով` այն, ինչ տեղի ունեցավ, անմիջական հարված էր մեր ժողովրդի արժանապատվությանը, մեր տեսակին, որովհետև նման կերպ պարտվելը մեզ հարիր չէ։ Նրա համոզմամբ` սա ժամանակավոր պարտություն է, ինչն ըստ էության դավաճանական հարված էր թիկունքից։
«Մարդ պետք է տգետ լինի, որ նայելով քարտեզին, տեսնելով Հայաստանի դիրքը` չընկալի, որ մեր ազգային անվտանգությունն անմիջական կապ ունի Ռուսաստանի հետ։ Ուստի մեր ռազմավարական գործընկերոջ հետ այդ գծի պահպանումը մեզ համար ունի կենսական նշանակություն։ Սա հասկանալու համար հարկավոր չէր անցնել այս պատերազմի միջով, զոհաբերել հազարավոր կյանքեր և գալ նշված եզրահանգման` պարտվածի կարգավիճակով»,– նշում է Գևորգյանը։
Նրա դիտարկմամբ` քաղաքական գործընթացների մեջ նախապես կարելի էր որդեգրել ճիշտ դիրքորոշում, իրականացնել կառուցողական հարաբերություններ` խուսափելով այն խնդիրներից, որոնց առջև կանգնել ենք այս պահին։ Ըստ Գևորգյանի` նրանք, ովքեր վարում են պարկեշտ քաղաքականություն, ձեռք են բերում արժանապատիվ գործընկերներ, ինչը չի կարելի ասել ներկա իշխանության մասին։
«Տարածքները, որոնք հանձնում ենք, դեռ 1990–ականներին ազատագրել էինք արյամբ, ես նույնպես անմիջական մասնակցություն եմ ունեցել այդ գործում։ Այն տարիներին մենք ավելի կազմակերպված էինք մարտնչում, մինչդեռ վերջին պատերազմում ցուցաբերվեց աններելի մարտավարություն։ Ադրբեջանցիներն ու վարձկանները չեն կարող կռվել հայ զինվորի պես, ով պաշտպանում է իր հայրենիքը, նրանք չէին կարող հասնել նրան, ինչին հասան այս պատերազմի արդյունքում»,– նշում է հասարակական–քաղաքական գործիչը։
Մեզ լռեցնելն անհնարին է. ՀՅԴ–ական երիտասարդները չեն պատրաստվում կանգ առնել
Գևորգյանի գնահատմամբ` Շուշին հանձնվել է նրա համար, որպեսզի ադրբեջանցիներին տրվի ռուս–հայկական զինված ուժերին անընդհատ սադրելու հնարավորություն, Շուշին իր դիրքի շնորհիվ ունի ռազմավարական մեծ նշանակություն, բացի այդ Շուշին մեր հաղթանակների ու արժանապատվության խորհրդանիշն էր։
