ԵՐԵՎԱՆ, 4 նոյեմբերի — Sputnik. Ադրբեջանի կողմից հրկիզվող կասետային զինամթերքի կիրառությունը հուսահատության ժեստ է։ Sputnik Արմենիայի թղթակցի հետ զրույցում նման կարծիք հայտնեց «Арсенал Отечества» ամսագրի խմբագիր, ռազմական փորձագետ Ալեքսեյ Լեոնկովը։
Նրա խոսքով՝ բոլորը սպասում են ձմռանը, երբ մարտական գործողություն իրականացնելը կդժվարանա։ Ադրբեջանական բանակի հաջողություններն ավարտվում են, չնայած կրակային, նաև տեխնիկայի ու կենդանի ուժի առավելությանը, ինչպես նաև այն հանգամանքին, որ օգտվելով մարդասիրական հրադադարից՝ Բաքուն վերադիրքավորում է իրականացրել ու նոր ուժեր է բերել։
«Նրանք բախվեցին պարտիզանական տեխնիկային, որը հայկական բանակին հաջողություն է բերում։ Մարդիկ շատ մոտիվացված են, իրենք իրենց հողի համար են կռվում, այդ պատճառով նրանց շատ բարդ է կոտրել։ Ընդ որում՝ որքանով ինձ հայտնի է, կռվում են նաև տեղի բնակիչները, որոնք գիտեն տեղանքի ամեն մի բլուր ու ձորակ։ Այդ պատճառվ հիմա՝ հակամարտության շրջանում առաջին անգամ, Ադրբեջանի նախագահ Իլհամ Ալիևը հայտարարում է, որ պատրաստ է դադարեցնել պատերազմը, եթե Հայաստանը պարտավորվի դուրս բերել զորքերը», - նշեց Լեոնկովը։
Փորձագետը հիշեցրեց, որ նախկինում Ալիևն այլ կերպ էր խոսում՝ նա խոսում է վերջնագրի լեզվով։ Այսինքն՝ «զորքերը հանեք», այդ ժամանակ էլ պատերազմը կդադարեցնեմ։
Ֆոսֆոր պարունակող զենքի կիրառման հետևանքով Արցախում 150 հա տարածք է վառվում
Չնայած ադրբեջանական ԶՈւ-ի ջանքերին, արդեն շատ դժվար է բեկում մտցնել իրավիճակի մեջ։ Փորձագետը նշեց նաև, որ վերջերս զինվորականները վերջապես սկսեցին Արցախում ծխային ու ցանցային քողարկում օգտագործել՝ դրոններից պաշտպանվելու համար։
Ի պատասխան ադրբեջանական կողմը հրկիզվող կասետային զինամթերք է կիրառում։ Լեոնկովը կարծում է, որ դրանք ոչ թե ֆոսֆորային, այլ մետաղական հրկիզվող խառնուրդով հրձիգ արկեր են, ինչը թույլ է տալիս նրանց շրջանցել գործող օրենսդրությունը։
«Ֆոսֆորն իսկապես արգելված է, նրանք էլ մետաղացված հրկիզվող խառնուրդով զինամթերք են սարքել ու օգտագործում են, թե բա «դա ֆոսֆոր չէ»։ Կասետային այդ զինամթերքի կիրառման տեխնիկան վկայում է այն մասին, որ դա հուսահատության ժեստ է։ Նրանք չեն կարող հակազդել դաշույնով պարտիզանական գործողություններին, կորցնում են կենդանի ուժն ու զրահատեխնիկան։ Ահա փորձում են անել այն, ինչը ամերիկացիները Վիետնամում», - նշեց Լեոնկովը։
Այնտեղ ԱՄՆ-ն փորձում էր նորսրացնել ջունգլիները, իսկ Ադրբեջանը Արցախում՝ անտառային զանգվածը, թփուտները, որտեղ շատ լավ թաքնվում են ԼՂՀ պաշտպանության բանակի զինծառայողները։
Եթե նայենք մարտերի 38-39 օրերին, ապա հաջողվել է մոտ 70 կմ առաջ գնալ, այն էլ միայն հարավում (ամբողջ Արցախը սահմանից սահման 150 կմ է) ու մոտ 30 կմ հարավից հյուսիս։ Հետո սկսվեց բարդ ու անհարթություններով լի տեղանքը, որտեղ մարտական գործողությունների բնույթը փոխվեց։
Այն, ինչ հաջողվում էր Արցախի ավելի հարթավայրային տարածքում, ավելի դժվար է հաջողվելու ներկայիս տեղանքում, ամփոփում է փորձագետը։
