Ինչպես վկայում է «Դեր Շպիգել» գերմանական պարբերականը, ամռանը Ադրբեջանի տարածքում տեղի ունեցան երկու երկրների համատեղ զորավարժությունները և մասնագետները կասկածներ ունեն, որ այն տեխնիկան, որը Թուրքիան բերել էր Ադրբեջան, այդպես էլ հետ չտարվեց, մնաց Ադրբեջանի տարածքում ու հիմա օգտագործվում է հայկական կողմի դեմ ռազմական գործողությունների ժամանակ։ Թուրքերն, իհարկե, այս տեղեկությունները հերքում են, հերքում է նաև Ադրբեջանը, բայց, համաձայնեք՝ պատերազմական գործողությունների ժամանակ հերքումներին շատ դժվար է հավատալ։
Ավելի լուրջ կասկածներ կան։ Որոշ աղբյուրներ պնդում են, որ Թուրքիան Ադրբեջան է բերում սիրիացի ապստամբներին, որոնք Իդլիբ նահանգում փորձում են շարունակել պայքարը Սիրիայի նախագահ Բաշար Ասադի դեմ։ Պարզապես մեջբերեմ «Գարդիան» բրիտանական թերթի վկայությունը. «Սիրիացիները, որոնք բնակվում են ապստամբների կողմից վերահսկվող Իդլիբ նահանգում, հայտարարել են, որ թուրքական մի ընկերություն իրենց շրջանում կամավորների հավաքագրում է կազմակերպել՝ Ադրբեջանի սահմանների և ռազմավարական նավթային օբյեկտների պահպանության համար։
«Գարդիանի» տվյալներով՝ որոշ սիրիացիներ արդեն պայմանագրեր են ստորագրել։ Ընդ որում՝ լոնդոնյան թերթի թղթակիցը զրուցել է սիրիացիների հետ, որոնցից երեքը շատ կոնկրետ մանրամասներ են հայտնել, ասելով, որ նման պայմանագրերի կնքումը իրենց համար մեծ հաջողություն է, որովհետև մի քանի տարի տևած պատերազմից հետո Սիրիայում աշխատանք ճարելը բավական դժվար գործ է։ Այդ կամավորները նաև կոնկրետ թվեր են բերել, ասելով, որ իրենց հետ պայմանագրեր կնքած ընկերությունը դեռ մի ամիս առաջ է սկսել հավաքագրումը՝ խոստանալով կամավորներին տեղափոխել նախ Թուրքիա, հետո էլ Ադրբեջան և երեքից մինչև վեց ամիս ծառայության համար վճարել 700-ից 1000 դոլար, իսկ դա մեծ գումար է, հաշվի առնելով, որ Ասադի կառավարության դեմ պայքարելու համար թուրքական իշխանությունները ապստամբներին վճարում են ամսական ընդամենը 50, առավելագույնը 70 դոլար։
Հայաստանի տարածքում թուրքական ինքնաթիռի խոցած ՍՈւ-25-ի զոհված օդաչուն ռուս է
Բրիտանական լրատվամիջոցի վկայությամբ, ըստ որոշ տեղեկությունների, մոտ 500 սիրիացի կամավորներ, այդ թվում՝ երկու դաշտային հրամանատարներ, արդեն ժամանել են Ադրբեջան և դրա անհերքելի ապացույցն են տեսանյութերը, որտեղ սիրիացի կամավորները մեքենաներով երթևեկում են Ադրբեջանի ճանապարհներով, երգելով իրենց մարտական երգերը։ Ընդ որում՝ ճանապարհային նշաններից հստակ երևում է, որ դա հենց Ադրբեջանի տարածքում է կատարվում։
Բայց դառնանք Թուրքիային։ Ինչու են այս անգամ այդ երկրի իշխանությունները որոշել այսքան ակտիվորեն ներգրավվել հայ-ադրբեջանական հակամարտության մեջ։
Տարբեր աղբյուրներ տարբեր պատճառներ են վկայակոչում։ Նախ, փաստում են վերլուծաբանները, վերջին տարիներին նախագահ Էրդողանի արտաքին քաղաքականությունը գնալով ավելի ու ավելի ագրեսիվ է դառնում։ Դա երևում է Սիրիայում, Լիբիայում և Միջերկրական ծովում, որի արևելյան հատվածում Թուրքիան պայքարում է գազի պաշարների համար։ Հիմա էլ Անկարան ակնհայտորեն ցանկանում է ուժեղացնել իր ազդեցությունը Կովկասում։
Փորձագետներն ասում են, որ երկրորդ պատճառը Թուրքիայի տնտեսության վատթարացող վիճակն է։ Լիրան արժեզրկվում է։ Պարզ չէ, թե որքան կշարունակվի այդ գործընթացը և ինչ հետևանքների կհանգեցնի։ Բայց ես հո հիշում եմ, որ տարիներ առաջ Ստամբուլում էի և նույնիսկ տաքսիով հյուրանոցից հայկական եկեղեցի գնալու համար միլիոններ էի վճարում։ Հետո էլ այդ միլիոնանոց թղթադրամները Երևանում բաժանում էի որպես արտառոց հուշանվեր՝ դրանք արժեք չունեին՝ մեկ միլիոն լիրան ընդամենը մի քանի դոլար էր։
Թուրքիան պատճառ է փնտրում, որ իր զորքը Նախիջևան մտցնի. Փաշինյանի հարցազրույցը Россия 1–ին
Բոլոր դեպքերում «Դեր Շպիգելը» փաստում է՝ «Ներքին քաղաքականության բնագավառում նախագահ Էրդողանը ավելի ու ավելի մեծ ճնշումներ է զգում։ Թուրքական տնտեսությունն արդեն մի քանի ամիս է, ինչ ճգնաժամ է ապրում։ Համապետական հարցումների համաձայն՝ Էրդողանին այլևս բնակչության մեծ մասը չի պաշտպանում։ Եվ, Ադրբեջանին սատարելով, նա կարող է շահել պահպանողական ընտրողների համակրանքը՝ 2023 թվականին կրկին վերընտրվելու համար»։
