ԵՐԵՎԱՆ, 14 սեպտեմբերի – Sputnik. Իտալացի Կամիլլո Բիանկաֆիորեին հայոց լեզուն օգնել է հաղթահարել դեպրեսիան և վերագտնել ինքն իրեն։ Այդ մասին նա պատմել է Տիգրան Մանասյանին՝ HAYASA Youtube-ալիքում։
2011թ․-ին, երբ 21-ամյա Բիանկաֆիորեն թողել էր ուսումը համալսարանում, դուրս էր եկել աշխատանքից և թվում էր, թե կյանքը կորցրել է իմաստը, նրա ուկրաինացի ընկերուհին խորհուրդ տվեց շփվել իր հայ ընկերների հետ։ Այն ժամանակ Կամիլլոն դեռ գաղափար չուներ, թե ովքեր են հայերը և որտեղ է գտնվում Հայաստանը, բայց հետաքրքրվեց և հանդիպեց նրանցից մի քանիսին։
Կամիլլոն պոլիգլոտ է, բացի մայրենի իտալերենից նա խոսում է անգլերեն, ֆրանսերեն, իսպաներեն, գերմաներեն, լեհերեն և ռուսերեն լեզուներով։ Նա կարող էր նոր ընկերների հետ շփվել անգլերենով, ռուսերենով կամ իսպաներենով, բայց նրան շատ հետաքրքրեց հայերենը և դրա բազմաթիվ բարբառները։ Համացանցում նա ինքնուսույցներ և զանազան դասագրքեր գտավ։
Այբուբենն ինձ սկզբում վախեցրեց, բայց ընկերներս օգնեցին սովորել տառերը։ Հետո օգնության եկան համացանցն ու Youtube-ը։ Հետո սկսեցի առցանց շփվել հայերի հետ, որոնք ուրիշ լեզու չգիտեին և զարգացնել բանավոր խոսքս»,-պատմել է նա։
Սկզբում իտալացին գրի էր առնում այն ամենը, ինչ իրեն ասում էին, անգամ հայհոյանքները և միայն որոշ ժամանակ անց էր իմանում, թե ինչ նկատի ունեին իր զրուցակիցները։ Նա վստահ է, որ հայհոյանքները երբեմն օգտակար են, չնայած Հայաստանում ճամփորդելու ժամանակ պարզել է, որ այստեղ կանայք չեն հայհոյում և չեն սիրում, երբ իրենց ներկայությամբ հայհոյանք են կիրառում։
2013թ․-ի հուլիսի 4-ին Կամիլլոն առաջին անգամ եկավ Երևան։ Երկու ամիս ընկերոջ տանն էր բնակվում, հասկանում էր գրեթե ամեն ինչ։ Տեղի բնակիչները նրան սփյուռքահայի տեղ էին դնում, թեև զարմանում էին, որ երևանյան արտահայտություններ է օգտագործում, մինչդեռ առոգանությունը վանաձորցու է։
«Բլինչիկ» ու «Մայրաքաղաքային» աղցան. ինչպես են հայն ու իտալացին Գյումրիում նշել Ամանորը
«Առաջին բանը, որ տեսա Երևանում՝ խորհրդային շրջանի կառույցներն էին, 60-70-ականների։ Ես տպավորված էի, մտքովս անցավ` «Վայ քու, արա», առհասարակ Երևանում շատ բան է այդ «վայ քու, արա» արձագանքն առաջացնում»,-խոստովանել է Կամիլլոն։
Իտալացին հասցրել է այցելել Վանաձոր, Արարատ, Գառնի, Գեղարդ և այլ վայրեր։ Այստեղ նա ինքնուրույն էր ճամփորդում, իմանում զանազան խնդիրների մասին, ծանոթանում տեղի բնակիչների կենցաղին։ Կամիլլոն վստահ է, որ հայերն իրենց բնավորությամբ և զգացմունքայնությամբ մի փոքր նման են Իտալիայի հարավի իտալացիներին, բայց ընդհանուր առմամբ այդ ժողովուրդներից յուրաքանչյուրն առանձնահատուկ է։
