Արդյունաբերողների և գործարարների միության նախագահության անդամ մի խումբ գործարարների հետ հանդիպման ժամանակ ՀՀ նախագահն ասել էր, որ բացի համավարակի տնտեսական հետևանքների հաղթահարումից, կարևոր է նաև պարենային անվտանգության խնդիրը։ Այդ ոլորտում Հայաստանը շատ զգայուն իրավիճակում է։
Սամվել Ավետիսյանի դիտարկմամբ`Հայաստանի պարենային անվտանգությունն այնքան էլ անվտանգ չէ, որովհետև հատկապես վերջին տարիներին, երբ վիճակագրական տվյալները սկսել են ճշգրտվել, մեզ մոտ բացահայտվել է իրական պատկերը, թե ինչ ենք արտադրում և սպառում։ Ըստ այդմ` խոսքը գլխավորապես վերաբերում է հացահատիկային մշակաբույսերին, որոնց կապակցությամբ անցյալ տարի եղել են ամենավատ ցուցանիշները։
«Եթե 2015թ.–ին ունեինք 108 հազար հեկտար ցորենի ցանք, ապա 2019թ.–ին ունեցել ենք ընդամենը 60 հազար հեկտար։ Բացի դրանից, գրանցվել է նաև ամենացածր բերքատվությունը` մեկ հեկտարից 20-30 ցենտներ։ Այս ամենը ահազանգ է, և մենք այս տարվա համար կունենանք լուրջ դժվարություններ»,–նշում է տնտեսագետը։
Ավելորդ գնումների կարիք չկա. Հայաստանն ունի՞ պարենի բավարար պահուստներ
Սամվել Ավետիսյանը հայտնի պատճառներից ելնելով` մտավախություն ունի, որ այս տարի խնդիրներ կառաջանան նաև հացահատիկի ներկրման գործընթացում։ Բացի դրանից, միջազգային շուկայում պահանջարկը մեծացել է, իսկ առաջարկն ու փոխանցվող պաշարները կրճատվել են։
«Ստեղծված իրավիճակում կառավարության առաջնային քայլը պետք է լինի գործարարների հետ արդյունավետ աշխատանքը, որպեսզի նրանք կնքեն ֆյուչերսային գործարքներ, այսինքն` ապագային միտված կոնկերտ ժամանակահատված նախանշող պայմանագրեր կնքեն, թե երբ և որքան հացահատիկային մշակաբույսերի գնումներ կարող են կատարել։ Մյուս ապրանքների մասով մեր վիճակը համեմատաբար բարվոք է»,– նշում է տնտեսագետը։
Սամվել Ավետիսյանի փոխանցմամբ` հայ գործարարներն աշխատում են երկկողմանի պայմանագրերի հիման վրա, բայց դրանց հանդեպ վստահությունը մեծ չէ, քանի որ եթե Ռուսաստանում հացահատիկի բերքատվությունը բարձր չլինի, վաճառքի ու ներկրման գները կվերանայվեն, հետևաբար, ներկրման հուսալիությունը նույնպես բարձր չէ։
Տնտեսագիտության դոկտորի համոզմամբ` Հայաստանը պետք է ստեղծի պարենի պահուստային պաշարներ, ինչին մինչ օրս նայել են մատների արանքով, մինչդեռ աշխարհում կարող է ստեղծվել այնպիսի իրավիճակ, որ ապրանքը կարող է չհասնել բոլոր փող ունեցողներին։
ԵԱՏՄ տարածքում կորոնավիրուսի պատճառով ապրանքային դեֆիցիտ չի լինի
