«Արդյոք այն մարդը, որը հանգիստ կապրի և կդառնա 150 տարեկան, արդեն ծնվել է»՝ սա է ամերիկացի երկու գիտնականների միջև ավելի քան երկու տասնամյակ ընթացող վեճի առարկան, ընդ որում՝ հարցը շատ կոնկրետ գին ունի՝ 1 միլիարդ դոլար։
Պատմությունը սա է։ Չիկագոյում գտնվող Իլինոյսի համալսարանի պրոֆեսոր Սի Ջի Օլշանսկին և Ալաբամայի համալսարանի մասնագետ Սթիվեն Օսթադը վաղուց են ընկերություն անում և վաղուց էլ վիճում են, թե արդյոք մարդն, ի վերջո, կկարողանա ապրել 150 տարի և դա կլինի ոչ թե բացառություն, այլ սովորական երևույթ։ Եվ այն ժամանակ, երբ փոխվում էին հազարամյակները, 2000 թվականին, նրանցից յուրաքանչյուրը 300 դոլար դրեց բանկերից մեկում բացված ներդրումային հաշվին։ Գաղափարը սա էր՝ քանզի հաշիվը ներդրումային է, տոկոսներն արագ կաճեն և 150 տարի հետո այդ 600 դոլարը տեսականորեն կարող է դառնալ մեկ միլիարդ դոլար։ Ուրեմն եթե կա որևէ մեկը, որը ծնվել է 2000 թվականին և կապրի մինչև 2150 թվականը, հալալ լինի իրեն՝ թող ստանա այդ մեկ միլիարդ դոլարը։
Ամերիկացի գիտնականներն, իհարկե, իրատես են և ընդունում են, որ իրենք այդ հեռավոր ու բաղձալի մեկ միլիարդը չեն ստանա։ Բայց նրանց տեսակետների միջև էական տարբերություն կա։ Տեսեք՝ պրոֆեսոր Օսթադը շատ ավելի լավատես է։ Նրա կարծիքով՝ եթե հիմա մարդիկ սովորաբար ապրում են մինչև 80 տարեկան և կան առանձին անհատներ, որոնք հասնում են 110-ի սահմանագծին, ուրեմն առաջիկա մեկուկես դարի ընթացքում բժշկությունը կհասնի այնպիսի նվաճումների, որ 100 տարի ապրելը սովորական երևույթ կլինի, իսկ ոմանք կկարողանան ապրել 150 տարի։
Այնինչ, Օլշանսկին ասում է՝ այո, իհարկե, կյանքի միջին տևողությունը ողջ աշխարհում կաճի և կհասնի՝ 85-ից 89 տարեկանի։ Այդ սցենարի դեպքում ավելի ու ավելի շատ մարդիկ 100 տարի կապրեն, բայց 150 տարի՝ բացառվում է՝ հավատացած է ամերիկացի պրոֆեսորը, որին չի համոզում նաև այն փաստարկը, որ անցած դարում մարդու կյանքի միջին տեւողությունն աճել է գրեթե մեկ երրորդով։ «Նման բան այլևս երբեք չի կրկնվի»,- ասում է Օլշանսկին։
Օլշանսկուն չեն համոզում նույնիսկ իր ընդդիմախոսի այն փաստարակները, թե հիմա արդեն մկների վրա փորձարկվում են այնպիսի դեղամիջոցներ, որոնք մոտ երկու անգամ երկարացնում են նրանց կյանքը։ Պրոֆեսորը համոզված է՝ այո, այդ դեղամիջոցները կարող են մի փոքր դանդաղեցնել մարդու ծերացման գործընթացը, բայց երբեք չեն կարող հանգեցնել այն բանին, որ մարդը երկու անգամ ավելի երկար ապրի։
«Մարդու մարմինը, օրգանիզմը հարմարեցված չէ այդքան երկար ապրելուն»,- պնդում է պրոֆեսորը։
Քանի՞ երեխա է պետք ունենալ հեշտ կյանք ու հարգված ծերություն ունենալու համար
Մինչդեռ Օսթադը հակադարձում է՝ բայց չէ որ մարդիկ և մկները կաթնասուններ են և մեր գեների ճնշող մեծամասնությունը՝ 98 տոկոսը նույնն են, համընկնում են։ Ուրեմն այն դեղամիջոցները, որոնք հիմա փորձարկվում են մկների վրա և զարմանալի արդյունք են տալիս, էականորեն երկարացնելով նրանց կյանքը, վաղը նույն ազդեցությունը կունենան նաև մարդկանց վրա։ Էստեղ, իհարկե, մի նրբություն կա՝ երկու պրոֆեսորներն էլ միակարծիք են՝ երբ մարդ դառնում է 80 տարեկան, նրա կյանքին ևս մի տարի ավելացնելը հազարապատիկ ավելի դժվար է, քան 50 տարեկանում։ Եվ ամենագլխավորը՝ երկարակեցությունն, իհարկե, լավ բան է, բայց միայն այն դեպքում, երբ մարդ շարունակում է ապրել առողջ և վայելել կյանքի բոլոր հաճույքները:
