Համեմատեք՝ մեզ մոտ այդ ցուցանիշը կազմել է գրեթե 8 տոկոս, այնինչ, օրինակ, Շվեդիայում, որը նույնիսկ կարանտին էլ չի հայտարարել՝ 0,8 տոկոս, մեր հարևան Վրաստանում՝ 0,9 տոկոս, Իտալիայում, որտեղ իրադրությունը մի ժամանակ սարսափելի էր, 0,2 տոկոս և այլն։ Այսինքն՝ մեր և աշխարհի գրեթե բոլոր մյուս երկրների վիճակը, կարելի է ասել, անհամեմատելի է։
Այնուամենայնիվ համեմատության եզրեր կան։ Հիմա, երբ արդեն պարզ է, թե ինչ է կատարվել, թե մեզ մոտ, թե ողջ աշխարհում ավելի ու ավելի հաճախ է հնչում գլխավոր հարցը՝ բա ինչո՞ւ այսպես եղավ։ Չեմ ուզում անդրադառնալ այն հարցադրմանը, թե մեզ մոտ ինչու այսպես եղավ՝ ինչո՞ւ հենց սկզբից չհասկացանք կատարվողի ողջ լրջությունը, ինչո՞ւ հիմա էլ են ոմանք համոզված, որ ոչ մի կորոնավիրուս էլ չկա կամ ձև են անում, թե համոզված են, ինչո՞ւ ենք մինչև հիմա քննարկում այն հարցը, թե արդյոք փողոցում էլ անհրաժեշտ է դիմակ կրել, այնինչ դրա պատասխանը վաղուց պետք է տրված լիներ։ Ով է մեղավոր՝ այս հարցը հիմա ողջ աշխարհում են տալիս։
Եթե Դոնալդ Թրամփին հարցնեք, միանշանակ կպատասխանի՝ կա երկու մեղավոր՝ Չինաստանը և Առողջապահության համաշխարհային կազմակերպությունը։ Բոլորս գիտենք, որ Ամերիկայի նախագահը միշտ էլ հակված է եղել ծայրահեղական հայտարարություններ անելու, բայց այս դեպքում իրոք կան հարցեր, որոնց պատասխանը պետք է տրվի։ Սկսենք Չինաստանից։
Դոնալդ Թրամփն այդ երկրի ղեկավարությունից մանրամասն հաշվետվություն է պահանջում և սպառնում՝ եթե չբացատրեք, թե ինչպես ձեզ մոտ ծագեց այդ վիրուսը, ուղղակի կդադարեցնենք բոլոր առևտրային հարաբերությունները ձեր երկրի հետ և ոչ մի բան էլ չենք կորցնի դրանից, հակառակը՝ 500 միլիարդ դոլար կշահենք։ Մյուս մեծ տերությունների ղեկավարներն, իհարկե, այսքան սուր չեն դնում հարցը, բայց ակնարկում են, որ իրենք էլ կուզենային ստանալ որոշ հարցերի պատասխաններ։
Այստեղ, իրոք, հստակեցման կարիք կա։ Բազմաթիվ աղբյուրներ պնդում են, որ կորոնավիրուսի առաջին դեպքերը Չինաստանում ի հայտ եկան դեռ անցած տարվա դեկտեմբերին։ Մի կողմ թողնենք այն մեղադրանքները, թե վիրուսը իրականում Ուհան քաղաքի լաբորատորիաներից մեկում է ծնվել։ Բայց ախր Չինաստանի իշխանությունները, արդեն իմանալով, որ մահաբեր վարակ է տարածքում, երեք շաբաթ շարունակ՝ մինչև այս տարվա հունվարի վերջերը, բացարձակ ոչինչ չարեցին դրա տարածումը կանխելու համար, չտեղեկացրեցին աշխարհին վտանգի մասին, չարգելեցին չինացի զբոսաշրջիկներին մեկնել Եվրոպա, մասնավորապես Իտալիա։
Չլիներ այդ երեքշաբաթյա անգործությունը, միգուցե համաճարակը հնարավոր կլիներ տեղայնացնել։ Համենայնդեպս հիմա արդեն Չինաստանի ղեկավարները դժվար թե կարողանան ապացուցել հակառակը։
Անցնենք Առողջապահության համաշխարհային կազմակերպությանը։ Նախ` թույլ տվեք մի երկու խոսք համաշխարհային կազմակերպությունների մասին ընդհանրապես։ Ախր գաղտնիք չէ, որ դրանք, այսպես ասեմ, բյուրոկրատացված են և դանդաղաշարժ։ Վերջերս Ինտերպոլի մասին մի քննադատական հոդված կարդացի։ Հեղինակը օրինակ է բերում՝ ասենք թե այդ կազմակերպության կենտրոնակայանից հրատապ էլեկտրոնային նամակ է ուղարկվում ինչ-որ երկրի՝ Իսպանիայի պատասխանատուին՝ այսօր երեկոյան ժամը 8-ին Մադրիդ է ժամանելու մի անձ, որը փնտրվում է Ինտերպոլի կողմից, կապ հաստատեք տեղի ոստիկանության հետ և ձերբակալեք նրան։ Իսպանացի պատասխանատուն, որը ամեն օր հարյուրավոր էլեկտրոնային նամակներ է ստանում, չի էլ բացում այս մեկը, ասում է՝ լավ, վաղը կկարդամ։ Դե գնա ու վաղը փնտրիր այդ կասկածյալին 3,5 միլիոնանոց Մադրիդում։
Այլմոլորակայիններն են մեզ վարակել. կորոնավիրուսի ծագման ամենատարօրինակ տեսությունը
Արդյոք կասկածում եք, որ այս իմաստով Առողջապահության համաշխարհային կազմակերպությունը տարբերվում է մնացած նման կառույցներից։ Պատկերացրեք, որ ես աշխատում եմ առողջապահության այդ կազմակերպությունում, հսկայական աշխատավարձ եմ ստանում, դուք ինձ հարցնում եք` լավ, ի՞նչ անեմ, որ չվարակվեմ, ես էլ լուրջ դեմքով ձեզ պատասխանում եմ՝ տուն մտնելուց հետո լվացեք ձեր ձեռքերը»։ Ախր այդ նույն խորհուրդը ծնողներս էին տվել տասնամյակներ առաջ, և ես մանկուց ամեն օր լվանում եմ ձեռքերս տուն մտնելիս։
Ո՞ւմ է ձեռնտու կորոնավիրուսը․ Բիլ Գեյթսին՝ հավատացած են ոմանք
