ԵՊՀ սոցիոլոգիայի ֆակուլտետի դոցենտ, ամբիոնի վարիչ Հարություն Վերմիշյանի դիտարկմամբ` պետք է հասկանալ, թե ինչ է տեղի ունենում քաղաքական ոլորտում, քաղաքական համակարգում, և հասարակության մեջ տարբեր դրսևորումներն ինչպիսի արտացոլում են ունենում։
«Մենք ականատես եղանք իշխանափոխության, ընդ որում` բավականին դրական ենթատեքստ ունեցող ձևաչափի, այն է` խաղաղ իշխանափոխություն կամ սիրո հեղափոխություն։ Այդուհանդերձ պետք է առանձնացնել երկու կարևոր շերտ։ Մեկը` քաղաքական իրականությունն է այդ ընթացքում և հետո, մյուսը` դրան ռեֆլեքսիվորեն արձագանքող սոցիալական իրականությունը, մեր առօրյան ու կենցաղը»,– Sputnik Արմենիայի հետ զրույցում ասաց նա։
Վերմիշյանի գնահատմամբ` 2018թ.–ի գարնանը մենք բռնության ականատես չեղանք, ինչն իրոք կարելի է որակել որպես խաղաղ անցման փուլ։ Ըստ նրա` մենք տեսանք շատ հետաքրքիր տեխնոլոգիաների կիրառություն ներկայիս իշխանությունների կողմից սոցիալական ցանցերի միջոցով, ինչպես նաև մասսաներին մոբիլիզացնելու գործում տարբեր արժեքներ լեգիտիմացնելու ուղղությամբ։
«Բայց դրանից հետո, հատկապես վերջին շրջանում տեսանք գործելակերպի կոնկրետ պրակտիկա, որն ուղղված էր նախկին իշխանության ներկայացուցիչների վրա նույն սոցիալական ցանցերի միջոցով ազդելուն, նույնիսկ անձնական վիրավորանքներ հասցնելուն։ Մենք տեսանք տոտալ ճնշման մեխանիզմներ, որոնք շատ ազդեցիկ էին և գործիքային առումով օգնեցին ընդհանուր գործընթացին։ Այսօր մենք տեսնում ենք ձևավորված նույն մեխանիզմների ու պրակտիկայի վերադարձ արդեն իսկ այլ խմբերի կողմից` ուղղված ներկայիս իշխանություններին, ինչը սոցիալական առումով մեծ լարվածություն ստեղծող, ճնշող գործընթաց է»,– նշեց սոցիոլոգը։
Ղազարյան. «ՍԴ ճգնաժամի լուծումը բացառվում է առանց հանրաքվեի»
Անդրադառնալով ԱԺ–ում տեղի ունեցող գործընթացներին, միջադեպերին` Հարություն Վերմիշյանը նշում է, որ խորհրդարանի համար կարող են դիտարկվել երկու ծայրահեղ մոդելներ։ Մեկը` միակուսակցական, ավտորիտար խորհրդարանն է, որտեղ ամեն ինչ պարզ է ու հստակ, հեղինակության լեգիտիմության ոչ մի խնդիր չի քննարկվում, բոլորը լոյալ են ընդհանուր գաղափարին, մյուսը` կայացած քաղաքական մշակույթ կրող գործիչներից բաղկացած խորհրդարանն է։
«Իսկ նոր ձևավորվող, ոչ հմուտ, քաղաքական պակաս փորձառություն ունեցող խորհրդարանի պարագայում նման զարգացումներ միշտ լինում են, ինչը բնորոշ է նաև արտասահմանյան պրակտիկային։ Զարգացումների առումով այն ինչ առկա է մեր խորհրդարանում, միանգամայն սպասելի է։ Հասարակությունը սովորաբար ազդվում է քաղաքական իշխանության մակարդակում տեղի ունեցող վարքաձևերից, և այն, ինչ անում են իշխանությունները, կարող են օրինակելի լինել նաև անձի կենցաղային տարբեր մակարդակներում»,– շեշտեց սոցիոլոգը։
Վերմիշյանի համոզմամբ` պետք է բնութագրել ոչ թե հայաստանյան հասարակությանը բնորոշ մշակութային «դրվածքները», այլ ավելի շուտ քաղաքական ենթատեքստ ունեցող գործընթացները, որոնք ուղեկցվում են մեր սոցիալական հարաբերություններում, մեր առօրյայում և կենցաղում։
Հանրային պաշտոն զբաղեցնող անձինք պետք է թույլ չտան վիրավորանքի կամ ատելություն խոսք․ ՄԻՊ
