Քաղաքագետ Նարեկ Մինասյանի դիտարկմամբ`փուլային կամ փաթեթային մեթոդները տեխնոլոգիաներ են, որոնց վրա կառուցվում է հակամարտության կարգավորման գործընթացը․ փուլային մեթոդը ենթադրում է, որ հակամարտությունը կարգավորվում է փուլ առ փուլ, ըստ որի` սկզբում պայմանավորվածություններ են ձեռք բերվում հակամարտությանն առնչվող որոշ հարցերի վերաբերյալ, երկրորդ փուլում` երկրորդ խումբ հարցերի վերաբերյալ, և այսպես շարունակ, իսկ փաթեթայինի դեպքում մեթոդը ենթադրում է, որ համաձայնությունն ի սկզբանե ձեռք է բերվում բոլոր հարցերի վերաբերյալ և դրանից հետո միայն սկսում են կյանքի կոչել ձեռք բերված համաձայնությունները։
«Ցավոք սրտի այս նրբությունը շատ հաճախ անտեսվում է հայկական իրականության մեջ, շատերն ըստ էության չեն պատկերացնում և խոսելով փուլայինի մասին` նշում են տարբերակը, այլ ոչ թե մեթոդը։ Եթե առաջնորդվենք իմ կողմից նշված տրամաբանությամբ, ապա պարզ է դառնում, որ փուլային կամ փաթեթային մեթոդի վրա հիմնված` կարող են առաջարկվել տարաբնույթ տարբերակներ, և դրանք բանակցող կողմերին առաջարկվել են կարգավորման գործընթացի պատմության տարբեր տարիներին»,– Sputnik Արմենիայի հետ զրույցում ասաց քաղաքագետը։
Նրա կարծիքով` անկախ նրանից, թե ինչ մեթոդի վրա է հիմնված կարգավորման գործընթացը, առավել կարևոր է նրա բովանդակությունը, այսինքն` ինչ է առաջարկվում` հիմնվելով փուլային կամ փաթեթային տարբերակի վրա։
Արցախի հարցը կարող է լուծվել մեկի քմահաճույքո՞վ. Փաշինյանն ուզում է իմանալ՝ ով է այդ մարդը
«Հենց բովանդակության համար են հակամարտող կողմերը պայքարում բանակցային սեղանի շուրջ, որպեսզի այն բովանդակությունը, որը տեղ է գտնում կարգավորման տարբերակում, բխի իրենց շահերից, և պատահական չէ, որ 2019թ–ին հայկական կողմը մերժել է համանախագահների կողմից մինչև այդ ներկայացված տարբերակները, որոնք հիմնվում էին փուլային տրամաբանության վրա, քանզի բովանդակությունն անընդունելի էր հայկական կողմի համար»,– նշեց Մինասյանը։
Նրա խոսքով` այժմ շատ է շահարկվում այն հարցը, որ ոչ թե փուլային տարբերակն է ընդունալի, այլ փաթեթայինը, սակայն դրանք ավելի շուտ կարծրատիպեր են, ուստի պետք է ուշադրություն դարձնել այն հանգամանքի վրա, թե ինչ են առաջարկում դրանց շրջանակում, որովհետև տեսականորեն կարող է լինել փուլային տարբերակ, որը ձեռնտու կլինի մեզ համար, եթե ենթադրի առաջին փուլով Ղարաբաղի ինքնորոշման իրավունքի ճանաչում Ադրբեջանի կողմից, կամ էլ կարող է լինել փաթեթային տարբերակ, որի սկզբունքները չեն բխի մեր շահերից։
«Հայկական կողմն արդեն գծել է իր կարմիր գծերը, դրանք են Արցախի անվտանգությունն ու կարգավիճակը, և անկախ նրանից, թե համանախագահներն ինչ կառաջարկեն, դրանք կլինեն փուլային, թե փաթեթային, եթե չարտացոլեն մեր շահերը, բնականաբար չեն կարող ընդունելի լինել հայկական կողմի համար»,– ընդգծեց քաղաքագետը։
Մինասյանը նկատեց, որ դեռևս հստակ չէ, թե համանախագահները որ տարբերակին են առաջնահերթություն տալիս, որովհետև վերջին տարիներին տարբեր բաներ են առաջարկել բանակցող կողմերին, և կարգավորման տարբեր մոդիֆիկացիաներ անգամ որոշակի փոփոխությունների են ենթարկվել։ Ըստ այդմ` այս պահի դրությամբ, քանի դեռ ձևավորված չէ որևէ նոր փաստաթուղթ, դժվար է ասել, թե ինչ տրամաբանության վրա է այն հիմնվում։
«Բիշքեկյան արձանագրությունն» ու չկարգավորվող հակամարտությունը. ինչ պետք է անեն կողմերը
