Խնդիրն այն է, որ Ադրբեջանում բալաբանին անվանում են նաև դյուդյուկ, մինչդեռ մեր հարևանները սիրում են հայկական դուդուկը ներկայացնել իբրև իրենցը։
Քնարիկ Միրզոյանի դիտարկմամբ` ադրբեջանցիներն, ըստ էության, կարողանում են պահն օգտագործել և մշակութային ժառանգության բոլոր նմուշները, որոնք արմատապես կապված են հայկական մշակույթի հետ, ներկայացնել որպես իրենցը, ինչը տվյալ պահին վերաբերում է նաև դուդուկին։
«Բոլորն էլ գիտեն, որ դուդուկը մեր ազգային երաժշտական գործիքն է, և ոչ ոք այդ փաստը չի էլ հերքում, որովհետև այն պատրաստվում է հայկական ծիրանենուց, որի նմանը Ադրբեջանում կամ Թուրքիայում չկա։ Պարզապես ադրբեջանցիներն ունեն այդ ճկունությունը, որ կարողանում են մեր մշակութային ժառանգությունը ներկայացնել որպես իրենցը»,– նշում է մշակութաբանը։
Միրզոյանի համոզմամբ` այս հարցում մենք հստակ անելիք ունենք. պետք է մեր խոսքն ասենք ու պայքարի դուրս գանք ադրբեջանցիների զեղծարարության դեմ, այլապես որքա՞ն կարելի է հանդուրժել նման վարքագիծն ու թույլ տալ, որ օտարը սեփականաշնորհի մեր մշակույթը։ Միրզոյանի կարծիքով` մեր մշակութային գործիչները և հատկապես մշակութային ժառանգությամբ զբաղվող առաջատար գործիչներն ու արվեստաբանները պետք է հետևողական գործունեություն ծավալեն գործընթացը կանխելու համար։
«Նույնը վերաբերում է ճարտարապետությանը, ազգային ավանդույթներին, երգ ու պարին, նույնիսկ ուտեստներին, որովհետև մեծ աղմուկ բարձրացավ նաև այն ժամանակ, երբ ադրբեջանցիները փորձում էին սեփականաշնորհել հայկական տոլման։ Ադրբեջանցիների վարքագիծը լուրջ ուսումնասիրության տեղիք է տալիս։ Սա ինչ–որ տեղ նաև մեր մշակութային գործիչների բացթողումն է, որից խորամանկորեն օգտվում են ադրբեջանցիները»,– նշում է մշակութաբանը։
Ադրբեջանցին պարտվեց. հայ երգչուհուն Դրեզդենի օպերայում հոտնկայս են ծափահարել. տեսանյութ
Միրզոյանի կարծիքով` թուրք–ադրբեջանական զեղծարարության դեմ պետք է համատեղ ջանքերով պայքարեն ինչպես ժողովրդական դիվանագիտության ներկայացուցիչները, այնպես էլ պետական կառույցների բարձրաստիճան այրերը, որպեսզի մեր ժառանգությանը տեր կանգնելու գործընթացը լինի ավելի արդյունավետ։
