Թուրքագետը կարծում է, որ Թուրքիան հերթական անգամ կատարում է իրեն բնորոշ քաղաքական քայլ, իսկ նպատակները երկուսն են։ Առաջինը` պայմանավորվածություններից հրաժարումն է կամ խախտումը` կապված Աստանայի ձևաչափի հետ, իսկ երկրորդը` ծավալապաշտական նկրտումներին, նեոօսմանական ձգտումներին հագուրդ տալն է։
«Չմոռանանք, որ Իդլիբում նաև հավաքված է ահաբեկիչների որոշակի խմբաքանակ, որոնց սատարում է թուրքական իշխանությունը։ Ստացվել է մի իրավիճակ, որ Թուրքիան ունի քառակողմ պարտավորություններ Մոսկվայի, Վաշինգտոնի, Աստանայի ձևաչափի ու ահաբեկիչների առջև, հետևաբար փորձում է խաղաքարտերը խառնելով` կողմերից կորզել զիջումներ ինչ–որ բաների հաշվին»,– նշում է թուրքագետը։
Երբ «ռազմավարական համբերությունը» հանկարծ վերջանում է, կամ Մյունխենի համաժողովի «աղը»
Մելքոնյանի կարծիքով` Թուրքիան հերթական անգամ վարում է ապակառուցողական քաղաքականություն, ինչը կարող է բերել տարածաշրջանային լարվածության։
«Էրդողանն իր վարկանիշի անկումը կոծկում է արտաքին թշնամի գտնելով». Պետրոսյան
