Տնտեսագետ Ատոմ Մարգարյանը կարծում է, որ ԱԺ «Լուսավոր Հայաստան» խմբակցության ներկայացրած «Հարկային օրենսգրքում փոփոխություններ և լրացումներ կատարելու մասին» օրենքի նախագիծը, ընդհանուր առմամբ, վատ նախաձեռնություն է: Ըստ նրա՝ օրենսդիրը, քաղաքական որևէ ուժը կամ ուժերը ցանկանում են լավամարդ լինել, բայց հարցն այն է, թե ու՞մ հաշվին պետք է իրականացվի այդ նախաձեռնությունը:
«Դրանից կտուժի բանկային համակարգը, իսկ այդ համակարգը միայն բանկիրներն ու սեփականատերերը չեն: Բանկային համակարգն առաջին հերթին ավանդատուներն են, այդ համակարգի ռեսուրսները հիմնականում ձևավորվում են քաղաքացիների, ֆիզիկական և իրավաբանական անձանց ավանդներից, ներդրումներից»,- ասաց տնտեսագետը:
Նրա դիտարկմամբ՝ եթե գնում են վարկառուների շահերից բխող միակողմանի որոշումների, բնականաբար մյուս կողմը կամ կողմերը տուժում են, և պարզ է դառնում, որ նման օրինագծերի հիմնական կոնտեքստն այն է, որ դա արվի պետության հաշվին: Տնտեսագետը ենթադրում է, որ պետությունը նման պարագայում կարող է որոշակիորեն համաֆինանսավորել, սուբսիդավորել կամ փոխհատուցել այդ մասով, բայց պարտադրել, այն էլ օրինագծերով, այսպիսի որոշումներ, ճիշտ չէ:
Բանկի գործը ռիսկի դիմելն է. հաճախորդները վարկի տակ են, բայց էլի են դիմում վարկ ստանալու
Մարգարյանը կարծում է, որ առաջարկությունները պետք է վերաբերվեն ընդհանուր դրամավարկային քաղաքականության մոտեցումների փոփոխությանը, շատ ավելի կոնցեպտուալ հիմքերի վրա խարսխված առաջարկներին: Կարելի է հենց այս տեսանկյունից թույլատրելի կամ ընդունելի համարել նման առաջարկները, թե չէ վարկի դուրս գրումը վատ լուր է նույն վարկառուների համար, որովհետև նույն խաղը խաղալու գայթակղությունը,
Կենտրոնական բանկի հաշվետվության համաձայն՝ բանկային համակարգում ժամկետանց վարկերը կազմում են մոտ 13%, որոնցից արտաբալանսում պահվում է մոտ 8%-ը։
Մարգարյան. «Ռիսկերն ի հայտ են գալիս, երբ բանկ է մտնում անօրեն ծագումնաբանությամբ գումար»
