ԵՐԵՎԱՆ, 24 հունվարի — Sputnik. «Ֆոկուս» պարբերականը շարունակում է «Բուլղարական գրականության մոռացված էջերը» խորագրով շարքը։ Հերթական թողարկման մեջ պարբերականն անդրադարձել է Պետրոս Սեմերջյանին, որն իր կյանքը նվիրել է հայ և բուլղար ժողովուրդների ազատությանը։
Արդյո՞ք հետախույզ և դիվանագետ Հակոբ Դավթյանը մրցակից էր Լենինին սիրային գործերում
Պարբերականը մեջբերում է բուլղարական «Իլիդեն» ամսագրի` 1929 թվականի հոդվածը։ Ամսագիրը հրատարակում էր կոմունիստական կազմակերպությունը, որը հանդես էր գալիս Բալկանների սոցիալիստական միավորման օգտին։
Սեմերջյանը ծնվել է 1869 թվականին Պլովդիվում, ունևոր հայերի ընտանիքում։ Միջնակարգ կրթությունը հայերեն է ստացել հայերեն, ուսումը շարունակել է բուլղարական գիմնազիայում, որը գերազանցությամբ է ավարտել։ Պետրոսը քաջածանոթ է եղել Արևմտյան Հայաստանի ֆիդայական շարժմանը և ցանկացել է միանալ դրան։ Անհրաժեշտ գիտելիքներ ստանալու համար նա ընդունվել է Սոֆիայի զինվորական ուսումնարան, որը նույնպես գերազանցությամբ է ավարտել, և 1894 թվականին ստացել է այդ ուսումնարանի փոխտեղակալի կոչում։ Ուսումնառության տարիներին նա ուշադիր հետևել է բուլղարացիների ազատագրական պայքարին, որն ընթանում էր Մակեդոնիայում և Թրակիայում։
«Տղերք, չքաշեք ո՛չ հայերին, ո՛չ ձեզ». ինչպես է Շավարշ քեռին խրատում Օսեթիայի միգրանտներին
Անհրաժեշտ գիտելիքները ստանալուն պես Սեմերջյանը մեկնել է Պարսկաստան և սկսել է հայկական պարտիզանական ջոկատներ ձևավորել, որոնք շարժվել են դեպի Արևմտյան Հայաստան։ Նա գլխավորել է այդ ջոկատներից մեկն ու գործել է Վանում, Խանասորում ու Սալմաստում։
1897 թվականին տեղական հայկական հեղափոխականների հետ կապ հաստատելու համար տեղափոխվել է Ռուսաստան։ Սակայն ցարական ոստիկանությունը նրան բռնել է Թիֆլիսում ու փակել Մետեխի հայտնի բանտում, որտեղ նա մոտ 9 ամիս է մնացել։ Ազատ արձակվելուց հետո Բուլղարիա է տեղափոխվել։ Այնտեղ սկսել է գրել հայկական ու մակեդոնական հեղափոխական շարժումների մասին և թարգմանել բուլղարական հեղափոխական հեղինակներին։
1901 թվականին Սեմերջյանն ու մակեդոնական հեղափոխականներ Սվետոսլավ Մերջանովն ու Պյոտոր Սոկոլովը ստեղծել են հայ–բուլղարական ջոկատ (իրենք հայ–մակեդոնական ջոկատ էին անվանում), որի հետ շարժվել են հունական Ադրիանապոլիս քաղաք։ Քաղաքի ծայրամասերում բարեհաջող գործողությունից հետո ջոկատը վերադարձել է Բուլղարիա։ Սակայն դավաճանները թուրքական զորքերին հայտնել են նրանց գտնվելու վայրը։ Կռվի ժամանակ պարտիզանների մեծ մասը սպանվել է, այդ թվում` Պյոտր Սոկոլովն ու հայ պարտիզան Թաթուլ Զարմարյանը։ Գերության մեջ են հայտնվել Օնիկ Թորոսյանը, Պետրոս Սեմերջյանը և Սվետոսլավ Մերջանովը։ Նրանց` ծանր վիրավորներին, տեղափոխել են Ադրիանոպոլիս և 1901 թվականին կախաղան հանել։
