ԵՐԵՎԱՆ, 21 հունվարի — Sputnik, Նանա Մարտիրոսյան. Մի օր Երևանում անծանոթ երիտասարդի հետ կանգնած լուսացույցի կանաչ լույսին էինք սպասում։ Փողոցի հակառակ կողմում մի խումբ աղջիկներ անընդհատ նայում էին մեզ ու ծիծաղում։ Մի քանի անգամ նայեցի վրաս հասկանալու համար` տեսքս նորմալ է, թե ոչ, բայց երիտասարդը հանգստացրեց ինձ. «Ձեզ հետ ամեն ինչ կարգին է, նրանք ինձ են նայում»։
Մենք ժպտացինք միմյանց ու անցանք փողոցը։ Նրա դեմքն ինձ ծանոթ էր, բայց այդ ժամանակ ես գրեթե գաղափար չունեի հայկական ֆուտբոլի ու մեր աստղի` Հենրիխ Մխիթարյանի մասին։
Այդ դեպքից ավելի քան 10 տարի է անցել։ Հիմա ես շատ լավ գիտեմ Հենրիխ Մխիթարյանին ու նույնիսկ կարող եմ թվարկել ակումբները, որոնցում նա խաղացել է, հիշում եմ նրա կարիերայի ամենավառ պահերը։ Անհնար է առանց ժպիտի հիշել` ինչ ջանասիրությամբ էի համացանցում որոնում նրա հարսանեկան առաջին լուսանկարները։
Իսկ ամենակարևորը, որ ձևավորվել է այս տարիների ընթացքում, հայ երեխաների երազանք է` լինել Հենոյի պես։ Եթե նախկինում պատանիները ֆիլմեր էին դիտում և ուզում էին նմանվել հայտնի ֆուտբոլիստներ Պելեին ու Մարադոնային, ապա այժմ հայկական քաղաքներում ու գյուղերում կարելի է հանդիպել շատ երեխաների, որոնք ապրում են ֆուտբոլի մասին երազելով և ուզում են նմանվել Հենրիխ Մխիթարյանին։
Նրանց թվին է պատկանում նաև զարմիկս։ Նա 15 տարեկան է, ապրում է Լոռու մարզի սահմանամերձ Նորաշեն գյուղում։ Ինտրովերտ է, նախընտրում է շփվել միայն շատ մտերիմների հետ։ Նրա սերը, կիրքն ու երազանքը ֆուտբոլն է։ Մի անգամ ինձ հաջողվեց «խոսեցնել» զարմիկիս, ու նա լայն ժպիտով խոստովանեց, որ շատ է սիրում ֆուտբոլն ու Հենրիխին։ Պարզվեց` շատ է մարզվում, որպեսզի սովորի «կարիճի հարվածով» գոլեր խփել ու Մխիթարյանի պես արագ վազել։ Բայց ամենակարևորը՝ նա Հենրիխին նմանվելու համար տարվել է ռուսերենով ու անգլերենով, թեև շատ վատ է սովորում ու ատում է դպրոցական առարկաները։
«Եթե Հենրիխը կարողացել է «Արսենալ» ընկնել (այդ ժամանակ Մխիթարյանը հենց այդ թիմի կազմում էր), ապա ես էլ կարող եմ։ Միայն թե պետք է շատ մարզվել ու լեզուներ իմանալ», – ասաց նա` հավատալով իր երազանքին։
Իսկ Արագածոտնի Արուճ գյուղից մի տղա պատմում էր` ինչպես է երբեմն փախչում դասերից, որ բարձր դասարանցիների հետ ֆուտբոլ խաղա։ Եվ նա անում էր դա ոչ թե ժամանցի, այլ ավելի ուժեղ խաղացողների հետ մրցելու ու հասակակիցների շարքում լավագույնը դառնալու համար։
Իր մշակած ծրագրի համաձայն` տասը տարվա ընթացքում (հիմա 7–8 տարեկան է) նա պետք է լինի լավագույն խաղացողն իր մարզում, դրանից հետո պետք է ընդգրկվի հայկական ակումբներից մեկում ու հետո հավաքականի կազմում խաղա Մխիթարյանի հետ։ Նա հավատում է, որ եթե Հենրիխին նկատել ու «Փյունիկ» են տարել, ապա իրեն էլ հավաքական կվերցնեն։
Իսկ ահա Զառա անունով աղջիկը (հարևանուհուս թոռնուհին) երազում է ոչ թե ֆուտբոլի, այլ Լոնդոնում կրթություն ստանալու և գեղեցիկ կազմվածքի մասին։ Այդ ամենը նրան պետք է մի նպատակի` ֆուտբոլային գործակալ դառնալու և Մխիթարյանի պես գեղեցիկ ու խելացի տղայի հետ ամուսնանալու համար։ Նա հաճախ է նստում մեր բակի խաղադաշտի մոտ, ոգևորվում բակի տղաների խաղով ու, որպես ապագա մասնագետ, մեզ վստահեցնում, որ Հայաստանին ֆուտբոլային պայծառ ապագա է սպասում։
