Դավիթ Ջամալյանի փոխանցմամբ՝ պատմության վերլուծությունը ցույց է տալիս, որ ոչ մի գերտերություն ինքնակամ չի լքում իր նվաճած դիրքերը, լքում է միայն այն պարագայում, երբ շեշտակիորեն թուլանում է, և ռեսուրսներն ուղղակիորեն թույլ չեն տալիս աշխարհով մեկ ծավալվել:
«Խնդիր է առաջանում նաև այն դեպքում, երբ աշխարհաքաղաքական մրցակիցներն են ինչ-ինչ անկառավարելի ռիսկերի արդյունքում այնքան հզորանում և գործոնի վերածվում, որ ուժերի հարաբերակցության փոփոխության արդյունքում ստիպում են նահանջել նախապես նվաճած դիրքերից»,- նշում է փորձագետը:
Դավիթ Ջամալյանի համոզմամբ՝ ԱՄՆ-ն Մերձավոր Արևելքից ինքնակամ դուրս չի գա, քանի դեռ որևէ աշխարհաքաղաքական գործոն չի վանել նրան տվյալ տարածաշրջանից:
Լավրովը հայտարարել է, որ ՆԱՏՕ–ն ջախջախել է Լիբիայի պետականությունը
Մերձավոր Արևելքն իսկապես ունի ռազմավարական մեծ նշանակություն, ու պատահական չէ, որ ԱՄՆ-ն հսկայական թվով ստորաբաժանումներ ունի հատկապես Թուրքիայում։ Դրանք կատարում են բազմապրոֆիլ, բազմաֆունկցիոնալ գործառույթներ՝ տեսադաշտում կամ հսկողության տակ պահելով մերձավորարևելյան տարածաշրջանի հյուսիսային հատվածը, Անդրկովկասը, Իրանը, միջերկրածովյան ավազանը:
Կարդում ես ու զարմանում. Վաշինգտոնի ուղերձն ասես հայաստանցիներիս ուղղված լինի
Դավիթ Ջամալյանը նշում է, որ ԱՄՆ-ի ներկայությունը Աֆղանստանում նույնպես ունի հանգուցային նշանակություն: Գտնվելով Չինաստանի թիկունքում՝ ամերիկյան զինուժն իր տեսադաշտում է պահում նաև միջինասիական երկրներին ու Ռուսաստանին, ուստի պարզ է, որ տեղակայված դիրքերից ամերիկացիները հենց այնպես չեն հեռանա: Նրանք չեն լքի դիրքերը, որպեսզի, ըստ փորձագետի, զսպեն աշխարհաքաղաքական մրցակիցներին:
