Կուրիլովը միշտ էլ ցանկացել էր լքել այն պետությունը, որտեղ ծնվել էր 1936 թվականին։ Աշխատելով Լենինգրադի գիտահետազոտական ինստիտուտներից մեկում` անընդհատ խնդրում էր, որ իրեն արտասահմանյան գործուղման ուղարկեն, բայց ղեկավարությունը տարբեր պատրվակներով մերժում էր, այդ թվում նաև այն պատճառով, որ նրա քույրը ամուսնացել էր հնդիկի հետ և տեղափոխվել Կանադա։
Ստանիսլավը շարունակում էր Խորհրդային Միությունից դուրս գալու ուղիներ որոնել և մի օր թերթում հայտարարություն կարդաց, որ տուրիստական նավը Վլադիվոստոկից գնալու է մինչև հասարակած։ Ճիշտ է, զբոսանավը ոչ մի նավահանգիստ չէր մտնելու, այլ ուղղակի վերադառնալու էր Վլադիվոստոկ, բայց Կուրիլովը հասկացավ` սա շանս է։
Համաձայնեք՝ խորհրդանշական է՝ փախուստի փորձ «Խորհրդային Միություն» կոչվող նավից։
Ուղղակի պետք էր հաշվարկել, թե երբ նավը կմոտենա ցամաքին։ Դա դժվար էր, որովհետև անձնակազմի ղեկավարությունը գաղտնի էր պահում, թե ինչ երթուղով է շարժվում նավը։ Բայց նավում Ստանիսլավը ծանոթացավ մի երիտասարդի հետ, որը զգաղվում էր աստղագիտությամբ և այդ երիտասարդը օգնեց Ստանիսլավին աստղերի օգնությամբ պարզել, թե երբ է նավը մոտենում Ֆիլիպինների ափերին։
Դեկտեմբերի 13-ի գիշերը Ստանիսլավ Կուրիլովը թռավ նավից՝ 12 մետր բարձրությունից։ Հետագայում իր հուշերում նա գրել էր.
«Այդ պահին ես երջանիկ էի, ես վերջապես ազատ էի, այդ թռիչքը կարծես տարիներ տևեր. ինչ էլ ինձ սպասեր առջևում, ես արդեն հասել էի իմ նպատակին»։
Առավոտյան նավում հայտնաբերեցին, որ ուղևորներից մեկը չկա, նավը վերադարձավ այն վայրը, որտեղ եղել էր գիշերը, բայց Կուրիլովին չգտան։ Օվկիանոսային հոսանքները նրան հեռու էին տարել։
Հենց օվկիանոսային հոսանքներն էին պատճառը, որ Կուրիլովը երեք օր մնաց ջրում։ Նրա հաշվարկներով՝ Ֆիլիպիններ հասնելու համար պահանջվելու էր ընդամենը մի քանի ժամ. իրականում նա լողաց մոտ 100 կիլոմետր։ Ինչպես դիմացա՞վ։
Նա պատրաստված էր։ 10 տարեկանում լողալով կտրել անցել էր Իրտիշ գետը։ Հետո սկսեց զբաղվել յոգայով, շաբաթներով պաս էր պահում, ամեն օր խմելով ընդամենը մեկ բաժակ ջուր։
Վերջապես երրորդ օրը ուժասպառ եղած Կուրիլովը իսպանական երաժշտություն լսեց, կարծեց, թե զառանցում է, բայց դա իրականություն էր՝ նույն օվկիանոսային հոսանքները հասցրելէին նրան Ֆիլիպինյան կղզիներից մեկը, և նա հայտնվեց ավազի վրա։
Ֆիլիպինների իշխանությունները նախ տարան Կուրիլովին փախստականների ճամբար։ Նա մտավախություն ուներ, որ իրեն կվերադարձնեն Խորհրդային Միություն։ Պատկերացնո՞ւմ եք՝ այսքանից հետո նորից հայտնվել այն երկրում, որտեղից փախել ես։ Բայց Ֆիլիպինների իշխանությունները, պարզելով, որ Կուրիլովի քույրը Կանադայում է, որոշեցին նրան հենց այնտեղ ուղարկել և ի վերջո նա Կանադայի քաղաքացիություն ստացավ։
Սկզբում աշխատում էր պիցերիայում, հետո սկսեց գիտահետազոտական աշխատանքով զբաղվել։
Մի անգամ ընկերները նրան հրավիրեցին Իսրայել, այնտեղ ծանոթացավ Ելենա Գենդելևայի հետ, ամուսնացավ և Իսրայելում էլ մնաց։ Իսկ Խորհրդային միությունում նրան հեռակա կարգով դատեցին և դատապարտեցին 10 տարվա ազատազրկման՝ հայրենիքին դավաճանելու համար։
1986 թվականին Իսրայելում լույս տեսավ նրա գիրքը, որը կոչվում է «Փախուստ»։
Ռուսաստանցի գրող և այլախոհ Վասիլի Ակսյոնովը գրքի նախաբանում գրել էր. «Թռչել սովետական հսկա շոգենավից և մի քանի օր շարունակ մնալ օվկիանոսում՝ էլ ով կարող էր նման բան անել, եթե ոչ մտավորական Սլավա Կուրիլովը»։
