«Վերնատան» գաղափարն առաջացավ այն ժամանակ, երբ քաղաքական դաշտն արդեն դեֆոլտ էր ապրել ապրիլյան հեղափոխությունից հետո: Մարդկանց մոտ վստահություն չկար որևէ քաղաքական ուժի ու պետական ինստիտուտների հանդեպ: Հանրության մեջ կար մի անձ, որի նկատմամբ կար մեծ վստահություն, և դա Նիկոլ Փաշինյանն էր: Բոլորը սպասում էին, որ Հայաստանում պետք է հրաշք տեղի ունենար, իրականանար տնտեսական հեղափոխություն, ինչպես խոստացել էին հեղափոխությունից առաջ, ղարաբաղյան խնդրում պետք է լիներ բեկում` մեզ համար շահեկան տարբերակով, քաղաքական համակարգում պետք է արձանագրվեին էական փոփոխություններ, մարդկանց սոցիալական մարկարդակը շատ արագ կամ գոնե տեսանելի մակարդակի կբարելավվեր: Sputnik Արմենիայի հետ զրույցում այս մասին ասաց քաղաքագետ Երվանդ Բոզոյանը։
Քոչարյանը որ դուրս եկավ, էլի հանդիպեցինք. Վազգեն Մանուկյանը վերադառնում է քաղաքականություն
«Բայց մարդիկ կամաց-կամաց տեսան, որ այն, ինչ պատկերացնում էին, նման բան գոյություն չունի: Ու չէր կարող լինել, որովհետև ցանկացած հեղափոխությունից ժողովուրդը մեծ սպասումներ ունի, իսկ հետո, երբ դրանք չեն արդարացվում, մարդկանց մոտ առաջանում է հիասթափություն: Մեր պարագայում, երբ նշված անձի հանդեպ հիասթափությունը խորանա` հաշվի առնելով այն հանգամանքը, որ Հայաստանում պետական ինստիտուտների, քաղաքական ուժերի հանդեպ մեծ վստահություն չկա, շատ վտանգավոր կլինի պետականության տեսակետից, որովհետև պետությունը կարող է նույնիսկ փլուզվել»,- նշեց քաղաքագետը:
Այս իրավիճակում, ըստ Բոզոյանի, խնդիր առաջացավ գեներացնել քաղաքական նոր միտք՝ հաշվի առնելով այն հանգամանքը, որ առանձին վերցրած` որևէ հասարակական-քաղաքական գործիչ կամ կուսակցություն այդպիսի մեծ հեղինակություն չունի, իսկ մարդկանց շրջանում կա տոտալ անվստահություն: Ուստի նման պայմաններում փորձ է արվում ստեղծել մի հարթակ, որտեղ ուղեղային գրոհի, բանավեճերի ու քննարկումների միջոցով իսկապես հնարավոր է երկրի համար ձևավորել քաղաքական նոր օրակարգ:
Ընդդիմություն պետք է, բայց ոչ Սերժ Սարգսյանը ու Ռոբերտ Քոչարյանը. Ալեն Սիմոնյան
Բոզոյանն ընդգծում է այն հանգամանքը, որ նշված հարթակում կողք կողքի են հայտնվել հակոտնյա ուժեր, սակայն նրանց մեկտեղել են երկրի ու հասարակության առջև ծառացած լուրջ խնդիրները, որպեսզի մեկ անձի հանդեպ առաջացած հիասթափությունը չբերի հեղափոխությունից հիասթափվելու գաղափարին, ուստի Վազգեն Մանուկյանը փորձում է գեներացնել քաղաքական նոր միտք: Դա իր հերթին իսկապես կնպաստի նոր ուժերի ձևավորմանն ու նախկինների վերաիմաստավորմանը` անցյալում ունեցած դիրքորոշումների առումով:
