Հայաստանն ու Ադրբեջանը Եվրախորհրդի անդամ կարող են լինել, բայց մեկ ընդհանուր ռազմաքաղաքական միավորում` ոչ։ Այս մասին Sputnik Արմենիայի հետ զրույցում ասաց քաղտեխնոլոգ Արմեն Բադալյանը։
Նրա խոսքով` ՀԱՊԿ-ն, ի տարբերություն Եվրախորհրդի, ռազմաքաղաքական դաշինք է, որի անդամ է Հայաստանը, և որին պետք է ՀԱՊԿ-ը պաշտպանի արտաքին ագրեսիայի դեպքում: Հենց այս էլ նկատի է ունեցել ՀՀ փոխարտգործնախարար Շավարշ Քոչարյանը, երբ ասել է, որ Հայաստանը կարող է թույլ չտալ, որ իր համար ոչ բարեկամ որևէ պետություն դիտորդի կամ գործընկերոջ կարգավիճակ ստանա ՀԱՊԿ–ում։
«Հայաստանն Ադրբեջանի հետ ունի չլուծված խնդիր, և բնական է, որ մեր երկիրը ելնելով իր արտաքին քաղաքական շահերից՝ չպետք է թույլ տա, որպեսզի այդ դաշինքի մեջ լինի իր հետ ռազմական կոնֆլիկտի մեջ գտնվող Ադրբեջանը: ՀՀ փոխարտգործնախարարը, բնականաբար, նշել է հենց այդ հանգամանքը»,- ասում է Արմեն Բադալյանը:
Քաղտեխնոլոգն ընդգծում է, որ այստեղ կա նաև Ռուսաստանի գործոնը: Վերջինս կցանկանա, որ Ադրբեջանը լինի ՀԱՊԿ-ում դիտորդի կարգավիճակով: Ավելին, կուզենա, որ Ադրբեջանը դառնա կառույցի ու ԵՏՄ-ի լիիրավ անդամ: ՀԱՊԿ-ն, ի վերջո, Ռուսաստանի ձեռքին ռազմաքաղաքական գործիք է իր արտաքին քաղաքական ոլորտում:
«ՀԱՊԿ-ն երեք տարբեր ուղղություններով ռազմական բլոկ է: Մի ուղղությունը Ռուսաստան-Ղազախստան, Ղրղըզստան-Տաջիկստանն է՝ ուղղված Աֆղանստանի ահաբեկիչների դեմ, մյուս ուղղությունը` Ռուսաստան-Հայաստանն է՝ ուղղված Թուրքիայի դեմ, երրորդը` Ռուսաստան-Բելառուս ուղղությունն է: Դրանք իրար հետ որևէ առնչություն չունեն, ինչը վկայում է այն մասին, որ ՀԱՊԿ-ն դե-յուրե կա, բայց դե-ֆակտո գոյություն չունի»,- նշում է Արմեն Բադալյանը:
Մյուս կողմից, չնայած թվացյալ արտաքին առավելությանը, որն ունի Հայաստանն Ադրբեջանի նկատմամբ` ի դեմս ՀԱՊԿ-ի, որոշակիորեն չեզոքացվում է, որովհետև Ադրբեջանն իր հերթին հրաշալի հարաբերություններ ունի ՀԱՊԿ-ի որոշ անդամների հետ, հատկապես` միջինասիական երկրների, որոնք հանդիսանում են թուրքալեզու երկրների միության անդամ: Հայաստանը պարզապես թույլ չի տալիս Ռուսաստանին իր դիրքերն ամրապնդել Ադրբեջանում` ի հաշիվ Հայաստանի:
