Հանքարդյունաբերությունից, տնտեսական առումով, օգուտը շատ քիչ է. արտադրության ծավալները մեծ են, հարկերը` համեստ։ Վերջում մնում է բավական բարդ էկոլոգիական վիճակ: Sputnik Արմենիային այս մասին ասել է քաղաքագետ Հրանտ Միքայելյանը։
Ըստ քաղաքագետի՝ կա նաև թափանցիկության խնդիրը. պաշտոնապես շահագործողները միջազգային կազմակերպություններ են, բայց հասարկության մեջ կան կասկածներ, որ դրանց հետևում տեղացի պաշտոնյաներ են։
Ինչ վերաբերում է «Էլարդ» ընկերության փորձագիտական աշխատանքին, ապա այստեղ քաղաքագետը խնդիրներ է տեսնում։
««Էլարդի» զեկույցն այնպես է գրված, որ ով ինչպես ուզի՝ կարող է մեկնաբանել: Իրականում, եթե ջուրը հանես՝ բացասական է»,-ասել է Միքայելյանը։
Ըստ քաղաքագետի՝ կառավարությունը այժմ մի կետում է, որ չի կարող որոշում կայացնել՝ փակուղու մեջ է։ Անցած տարի Փաշինյանը ցույց տվեց, թե ինչպես կարելի է լուծել խնդիրները: Դա բերեց նրան, որ մարդկանց անհամաձայնությունն ավելի առարկայական է դառնում, ավելի մեծ ազդեցություն է ունենում, և նույն Փաշինյանը կամ կառավարությունը չեն կարող հասարակությանը զսպել։ Այս ամենը գումարվում է և դառնում շատ մեծ քաղաքական խնդիր։
Բացի այդ, Միքայելյանի խոսքով, կառավարության մեջ էլ կան մարդիկ, ովքեր այդ բնապահպանական շարժումներից եկել և իրենք էլ են դժգոհ: Այսինքն, դժգոհությունը ոչ միայն կառավարությունից դուրս է, այլ նաև իշխող ուժի մեջ է, և դա բերում է ներքին հակասությունների։
«Մտածելու շատ բան կա». Փաշինյանը Ամուլսարի հարցով քննարկում է ունեցել «Էլարդի» հետ
Մյուս կողմից, ըստ քաղաքագետի՝ մեծ է արտաքին ուժերի ազդեցությունն ու ճնշումը, որպեսզի հանքը գործի, և դա բավական մեծ գործոն է։ Եթե որևէ եվրոպական երկրում փորձեին նաման հանք շահագործել, որտեղ հանգստյան գոտի է, բուժիչ ջրեր, չէր անցնի նման որոշում, Հայաստանում էլ չէր լինի, եթե չլինի այսքան մեծ արտաքին ճնշում։
