Ցավալի է, բայց վերջին տարիներին աղբը դարձել է հայկական մամուլի գրեթե ամենաարդիական թեման։ Բոլորը գրում են դրա մասին ու ոչ թե այն պատճառով, որ գրելու ուրիշ բան չկա: Ուղղակի այդ խնդիրը զզվելի ոսկորի նման կանգնել է բոլոր նրանց կոկորդին, ովքեր գոնե մի փոքր անտարբեր չեն սեփական երկրի նկատմամբ:
Բայց այս անգամ կխոսենք ոչ թե աղբի, այլ․․․ բարդու և գեղեցկության ընկալման մասին, որից ինչ-որ պահից սկսած, ասես բոլորովին զրկվել են մեր հայրենակիցներից շատերը, վերստին՝ ի խորին ցավ բոլորիս:
Ջաջուռի պղծված խորհրդանիշը
Հայաստանի հյուսիսում՝ Շիրակի մարզում, մի ոչ մեծ գյուղ կա՝ Ջաջուռը: Այն նախևառաջ հայտնի է նրանով, որ Մինաս Ավետիսյանի ծննդավայրն է:
Ջաջուռը հայտնի է նաև իր խստաշունչ կլիմայով, ավելի ճիշտ՝ սաստիկ քամիներով, ինչպես նաև վայրի, բարձր ու գեղեցիկ բարդիներով։ Մինասի կտավներում այդ բարդիները հաճախ կարելի է տեսնել: Որոշակի առումով բարդին կարելի է Ջաջուռի յուրօրինակ խորհրդանիշը համարել։
Իսկ գյուղի կենտրոնական փողոցում վեր է խոյանում հսկայական մի բարդի, որ մեծ փչակ ունի: Ասում են՝ այս ծառն արդեն մոտ հարյուր տարեկան է։ Նման գեղեցկուհին կարող է հիացնել բոլորին և յուրաքանչյուրին․ լինեն տեղացի, թե արտասահմանցի:
Ի դեպ, բավականին շատ զբոսաշրջիկ է այցելում այստեղ: Հիմնականում, հասկանալի է, Մինաս Ավետիսյանի համար են գալիս, որ պատկերասրահում խորասուզվեն մեծն նկարչի կախարդական գույների աշխարհ: Զգան հրաշքը: Ու գալիս են ոչ միայն սփյուռքահայերը, այլև աշխարհի ամենատարբեր երկրների ներկայացուցիչները: Օրինակ` բոլորովին վերջերս ու հերթական անգամ բասկերի խումբ էր եկել:
Հրազդանի կամրջի առեղծվածը. բացահայտումը սենսացիա կլինի գիտության համար
Վերադառնանք, սակայն, մեր նաիրյան բարդուն: Որքան էլ տարօրինակ հնչի, բայց հիացմունք պարգևելու փոխարեն ծառի տեսքը խղճահարություն, հիասթափություն ու զայրույթ է հարուցում: Տեղացիները «գործուն ջանքեր են գործադրել» այդ ուղղությամբ: Ծառի բնին, չգիտես ինչու, մետաղալար է փաթաթված, իսկ փչակը գրեթե կիսով չափ լցված է աղբով:
Հարցերի մի ամբողջ շարք է առաջանում: Լավ, եթե ծառը շրջակայքից ինչ-որ թափանցիկ ցանկապատով առանձնացնելը դժվար է, եթե, ենթադրենք, բարդ բան է ծառի տեսակի ու տարիքի մասին տեղեկատվական ցուցանակ տեղադրել (հանկարծ չբռնե՞ն ու բարբարոսաբար ծառին մեխեն), եթե զոռ բան է, օրինակ, խնամել ծառը, ապա գոնե կարելի է, չէ՞, այն պարզապես հանգիստ թողնել: Ինչու՞ է բարդին որպես աղբաման օգտագործվում: Ինչու՞ է ապականվում այն, ինչը կոչված է գեղեցկություն պարգևելու:
Փուչ խոսքեր
Մի երկու տարի առաջ Հայաստանի կառավարությունն ամենայն լրջությամբ հայտարարեց, որ աղբը չնախատեսված վայրում նետելու համար տուգանք է սահմանվում: Թվում էր` պատժամիջոցները օգուտ կտան մաքրասիրություն դաստիարակելու գործում:
Բայց միայն թղթի վրա օրենք ընդունելով հարց չի լուծվի. օրենքը կիրառողներ էին պետք, իսկ նրանք չկային։ Հիմա էլ չկան։ Ու հազիվ թե առաջիկայում ի հայտ կգան:
«Թավշյա հեղափոխությունից» հետո թվում էր, որ ամենադժվարն անցյալում է, երկիրն ազատվեց նախկին իշխանությունից, որն անողոքաբար դեպի հատակ էր տանում։ Բայց հիմա պարզվեց, որ ամենադժվարին գործը՝ մարդկանց գիտակցությունը հեղափոխելը, դեռ առջևում է:
Ռեստորան հնագույն բնակավայրի տեղում. Սյունիքի իշխանությունները կկարողանա՞ն լուծել խնդիրը
