Այս մասին Sputnik Արմենիայի «Օրացույց» հաղորդման շրջանակում ասում է իրանագետ Ահարոն Վարդանյանը։
«Սակայն չեմ բացառում, որ որոշակի լոկալ բախումներ Կասպից ծովի շրջանում կարող են լինել»,–ասում է Վարդանյանը։
Իրանագետը համոզված է, որ այդ կտրուկ, բարձրագոչ և ագրեսիվ հայտարարությունները երկու կողմից արվում են, որպեսզի հետագայում յուրաքանչյուրը կարողանա իր համար ավելի հարմար, շահավետ, պոտենցիալ առումով ավելի ամուր դիրք զբաղեցնել առաջիկա բանակցություններում։ Սա փորձված տեխնոլոգիա է քաղաքականության մեջ, հատկապես աշխարհաքաղաքական դիմակայման նման իրավիճակներում։
«Երկու կողմից նման տեխնոլոգիաներ կիրառվել են բազմիցս։ Ահմադինեջադի կառավարման օրոք, օրինակ, իրավիճակն ավելի սուր էր։ Այսօր իրավիճակը փոքր–ինչ այլ է։ Եթե նախկինում Թեհրանն ավելի սուր էր արտահայտվում, ապա այսօր իրավիճակը լարողի դերը ստանձնել է Վաշինգտոնը»,–ասում է Վարդանյանը։
Իրանագետը հիշեցնում է, որ օրեր առաջ տեղի ունեցավ հետաքրքիր հեռակա երկխոսություն ԱՄՆ նախագահ Թրամփի և Իրանի արտգործնախարար Զարիֆի միջև։ Թրամփը սպառնում է, որ եթե Իրաքում ԱՄՆ դեսպանատան վրա իրականացրած հրթիռային հարձակումները Թեհրանի գործն է, ապա դա որպես պետություն Իրանի վերջը կլինի, ինչին ի պատասխան Զարիֆն ասել է, որ հազարամյակներ շարունակ ճիշտ նույնկերպ սպառնում էին նաև Ալեքսանդր Մակեդոնացին, և Չինգիզ խանը... որտեղ են այսօր նրանք, իսկ որտեղ մենք։
«Կարծում եմ, իրականում բուն Միացյալ նահանգներում միասնական կարծիք չկա այն մասին, թե ինչպես վարվել այսօր Իրանի հետ։ Այնտեղ հասկանում են, որ Իրանը Սիրիա չէ, Լիբիա չէ, Իրաք չէ։ Եվ այն ազդեցությունը, որը Իրանն ունի Մերձավոր Արևելքում, նշված երկրներից ոչ ոք չունի»,–ասում է Վարդանյանը և նշում, որ այդ երկիրը հեշտությամբ «կուլ տալ» ոչ մի կերպ չի հաջողվի, և Վաշինգտոնում դա հասկանում են։
