«Եթե Օրբելյանի տնօրեն մնալու հետ կապված կար օրենսդրական խնդիր, ապա ես կգերադասեի, որ մեր պետական լիազոր մարմինը սկսեր օրենսդրական դաշտում խութերն ու խոչընդոտները վերացնել, որպեսզի մշակութային կյանքը Հայաստանում զարթոնք ապրեր»,-ասում է Լիլիթ Գալստյանը։
Այդուհանդերձ, Գալստյանը ավելի քան վստահ է, որ մշակութային կյանքը շնորհիվ նաև Օրբելյանի, այսօր զարթոնք է ապրում։
«Հիմա մենք պետք է կարողանանք հավասարակշռել մշակութային և օրենսդրական շահը»,–կարծում է հասարակական-քաղաքական գործիչը։
Լիլիթ Գալստյանը վստահեցնում է, որ կողմնակից է, որ պետք է օրենքի երկիր կառուցենք, սակայն միևնույն ժամանակ համարում է, որ օրենքը պետք է ծառայի մարդուն, այլ ոչ հակառակը։
«Անընդունելի եմ համարում, որ մեր երկրի համար գերակա և ռազմավարական նշանակություն ունեցող մշակույթի ոլորտը ղեկավարվում է մարդկանց կողմից, որ այդ ոլորտից մղոններով հեռու են»,-ասում է Գալստյանը։
Դաշնակցական գործչի խոսքով, պետք է գնալ խնդիրները լուծելու, բանակցելու, հաշտության ճանապարհով, քանի որ չի կարելի վարչահրամայական տոնով կառավարել մշակույթի ոլորտը։
