ԵՐԵՎԱՆ, 1 ապրիլի– Sputnik. Հայաստանով շատ ճանապարհորդելը ստիպեց հասկանալ, որ մենք ունենք հետաքրքրիր կերպարներ, նախաձեռնություններ, պատմություններ, որոնց մասին կարելի է անդադար խոսել, բայց սա գիտակցում ես միայն, երբ մի լավ ճանապարհորդում ես երկրում ու տեսնում ես այն, ինչը սովորաբար չես նկատում այս կամ այն տարածաշրջանի հետ մակերեսային ծանոթության ժամանակ։ Այս մասին Sputnik Արմենիայի թղթակցի հետ զրույցում ասաց թրեվել-բլոգեր Լիլիթ Խաչատուրյանը։
Աղջիկը բավականին հաճախ է ճանապարհորդում մարզերում, մարդկանց քիչ հայտնի փաստեր է ներկայացնում ու գրում է Հայաստանի հետաքրքիր զբոսաշրջային անկյունների մասին։ Վերջերս նա նոր նախագիծ է սկսել, որի շրջանակում ընթերցողներին ծանոթացնում է սահմանամերձ գյուղերի պատմությանն ու կենցաղին։
«Վաղուց էի մտածում գրել սահմանամերձ գյուղերում ապրող մարդկանց մասին։ Ինձ հետաքրքիր է նրանց իրականությունն ու առօրյան։ Առաջին գյուղը, որ այցելեցի, Տավուշի մարզի Բերքաբերն էր, որտեղ սահման ասվածը Ջողազի ջրամբարն է։ Ու այդ գյուղից հետո իմ մոտեցումը փոխվեց։ Այլևս չեմ կարողանում ասել սահմանամերձ գյուղ, քանի որ իրականում նման գյուղերը սահմանապահ են, սահմանն էլ իրենք են», - ասում է բլոգերը։
Աղջիկն արդեն հասցրել է լինել Բերքաբերում և Սարիգյուղում։ Լիլիթն ասում է, որ տեղացիները սկզբում ուսումնասիրում են, փորձում են հասկանալ ինչն է նրան բերել գյուղ, բայց շփվելուց հետո հրավիրում են տուն և հյուրասիրում։ Բերքաբերում նա մի քանի օր ապրել է գյուղացիների տանը, բայց ոչ մի րոպե հյուր կամ օտար չի զգացել իրեն։
Ավելին, վերադառնալուց հետո կրկին հրավեր է ստացել սահմանապահ գյուղ գնալու, կարծում է՝ դա լավ նշան է ու գյուղացիներն ինձնից դժգոհ չեն։
Աղջիկը խոստովանում է, որ մինչև Բերքաբեր գալը կարծում էր, որ կգա, կնկարի, կշփվի, ու վերջ։ Սակայն, երբ ապրում ես նրանց հետ, հասկանում ես, որ վտանգ միշտ կա, որովհետև երբեք չգիտես՝ ինչ կարող է լինել հաջորդ րոպեին, պատերազմական իրավիճակ է։ Լիլիթը կարծում է, որ գյուղի բոլոր բնակիչները Հայաստանը պահող սահմանապահներ են։
«Հիանում ես ամեն մեկով։ Տեղաբնակների մտքով չի անցնում արտագաղթել, եթե այդպես վարվեն, իրենց ոչ ոք չի մեղադրի, չէ որ խոսքը սեփական կյանքի մասին է։ Ունեն բազմաթիվ դժվարություններ, կորուստներ, սակայն կյանքը շարունակվում է, արարում են, ստեղծում նորը, նրանց նախաձեռնություններն էլ հաջողությամբ ներկայացնում են Հայաստանը միջազգային հարթակներում։ Հանդիպում ես իրենց ու ամաչում քեզնից, երբ փոքր, աննկատ և անկարևոր բանից պատմություն ես սարքում», - խոստովանում է բլոգերը։
Լիլիթը ոգեշնչված է իր գաղափարից ու սահմանապահ գյուղերի բնակիչներին մի մեծ ընտանիք է համարում։ Նախ բոլորն իրար ճանաչում են, մեկը մյուսի մասին հոգ է տանում, անհագստանում են, ուրախանում։ Նա շատ ուրախ է, որ իրեն ընդունել են այդ ընտանիք, պատմել են իրենց պատմություններն ու գաղտնիքները։ Խոստովանում է նաև, որ այդ այցն ու ծանոթությունը մեկընդմիշտ փոխել են իր հայացքներն ու կյանքի ընկալումը։ Բլոգերը սկսել է գնահատել այն ամենը, ինչ ունի ու այն, ինչ ստեղծում են իր շրջապատի մարդիկ։
«Հասկացա, որ սահմանապահ գյուղերում բնակվող մարդկանցից շատ բան ունեմ սովորելու` համարձակություն, արարելու ձգտում, իրականության զգացողության ընկալում։ Սկսել եմ այլ կերպ նայել իրականությանը և երևույթներին, որոնք կատարվում են ինձ հետ», - ասում է Լիլիթը։
Նա խոստովանում է, որ սահմանապահ գյուղեր այցերը շարունակական են լինելու։ Առաջիկայում պատրաստվում է գնալ Գեղարքունիք մարզի Վահան գյուղ, կլինի Վայոց Ձորի Խաչիկում, Տավուշի մի շարք գյուղերում և Արցախի Մադաղիս և Թալիշ գյուղերում։
