Նանա Մարտիրոսեան, Sputnik Արմենիա
Թալիշի մէջ զոհուած Կարէն Դանիէլեանի մայրը վերջերս երկուորեակ տղաներ լոյս աշխարհ բերաւ: Անոնք ընտանիքին երկրորդ կեանք նուիրեցին, փրկեցին յուսալքութենէ ու վհատութենէ: Երեխաները անուանեցին վաղաժամ կեանքէն հեռացած որդիի պատուին, ի դէպ` երկուքն ալ: Զինուոր Կարէն Դանիէլեանը պէտք է զօրացրուէր 2018 թուականի յունուար 16-ին, բայց... չհասցուց:
2017 թուականի մայիսին զոհուեցաւ Թալիշի մէջ: 2019 թուականի յունուար 17-ին զոհուած զինուորին մայրը` Թինա Դանիէլեանը, երկուորեակ տղաներ լոյս աշխարհ բերաւ: Այդ հրաշքը գրեթէ համընկաւ Կարէնի ենթադրեալ զօրացրման օրուան հետ: Տղաները անուանեցին աւագ եղբօր պատուին` Կարէն եւ Նարեկ: Այդպէս ծնողները որոշեցին լրացնել որդիին մահուան յաջորդած դատարկութիւնը եւ յաղթահարել կորուստի ցաւը:
«Եթէ Նարեկ անուան առաջին եւ վերջին տառերուն տեղերը փոխես, կը ստացուի Կարէն: Կ՛ուզէի աջ ու ձախ նայիլ եւ տեսնել որդիս: Աստուած լսեց ինծի, ես դարձեալ գրկեցի անոր», – կ՚ըսէ Թինան եւ խորը շունչ կը քաշէ, որպէսզի չհեծկլտայ: Գիրքերու մէջ շատ կարդացած եմ մարդոց մասին, որոնք մէկ աչքով կու լան, միւսով` կը ծիծաղին:
Ոչ մէկ ձեւով չէի կրնար հասկնալ` ինչպէս նման բան հնարաւոր է, քանի դեռ սեփական աչքերով չէի տեսած: Թինան ցած եւ ժամանակ առ ժամանակ ընդհատուող ձայնով կը պատմէ, որ տղաներն ամբողջութեամբ փոխած են իր կեանքը, որ առաջինը ծնած է Կարէնը առաւօտեան ժամը 09:30–ին, իսկ Նարեկն` աւելի ուշ` մօտաւորապէս ժամը 10-ին, բայց ուրախութենէն յստակ ժամը չի յիշեր:
Մայրը կ՛ըսէ, որ Նարեկն աւելի շատ նման է աւագ Կարէնին, թէեւ անոր պատուին միւսն անուանած են: Որպէս իր խօսքերուն ապացոյց` կը նայի լուսամուտի գոգին դրուած լուսանկարին, եւ ժպտացող դէմքին անմիջապէս կը յայտնուին արցունքներ: Յետոյ կը հանգստանայ եւ կը պատմէ, թէ ինչպէս այն օրը, երբ որդին պէտք է տուն վերադառնար, երազին մէջ հեռախօսով խօսած է հետը: Խոստացած էր վերադառնալ, նոյնիսկ հագուստ խնդրած էր:
Որոշած էին իրեն երկու զոյգ ներքնաշոր ուղարկել: Թինան կը լռէ արցունքները մաքրելու համար: Անոր շատ նմանող կին մը, ոը մօտ 20 տարիով մեծ է (յետոյ կ՚իմանանք, որ անոր մայրն է), կը բացատրէ երազի նշանակութիւնը: Կ՛ըսէ, եթէ յղի կինը երազին մէջ ներքնազգեստ կը տեսնէ, կը նշանակէ` տղայ պիտի ծնի: Եւ Կարէնը վերածնունդի միջոցով անոնց մօտ վերադարձաւ:
Յամէնայնդէպս, ծնողները այդպէս համոզուած են: «Անոր երբեք չեմ մոռնար, բայց այս փոքրիկները որոշակի առումով մխիթարեցին ինծի: Կ՚ուզեմ, որ տղաները Կարէնին նման ըլլան եւ՛ արտաքնապէս, եւ՛ բնաւորութեամբ... միայն թէ ոչ ճակատագրով», – կ՛ըսէ Թինան` անդադար նայելով որդիին լուսանկարին:
Այդ դէպքէն ետք դառնացած հայրը նոյնպէս կեանքը զերոյէն սկսաւ: Որդիներուն ծնելէն ետք ուշքի եկաւ եւ նոյնիսկ սկսաւ վերանորոգել բնակարանը: Սարիբէկը չուզեր տղաները բերել տուն մը, որ վիշտի մէջ կորած է: Ան փոքրիկներուն համար գեղեցիկ ու լուսաւոր, ծիծաղով լի օճախ կը պատրաստէ:
Քոյրը` 21 տարեկան Թամուշիկը, նոյնպէս անհամբերութեամբ կը սպասէ եղբայրներուն: Ան խոստացած է մօրն օգնել տղաները խնամելու հարցով: Բոլոր բարեկամներն ու հարազատները ուրախացած են այս ընտանիքին համար: Յատուկ վերաբերմունք կը զգացուի նոյնիսկ հիւանդանոցէն ներս:
Թինայի հիւանդասենեակին մէջ ծաղիկներ դրուած են, մահճակալներէն մէկուն վրայ երկու մեծ արջուկներ կան, իսկ բուժքոյրերը մեզ ժպիտով կ՚ուղեկցին թերքաշ երեխաներու բաժին (մէկը 2100 կրամ ծնած է, միւսը` 1700 կրամ): Թինան մեզի կը ծանօթացնէ տղաներուն հետ: Անոնք իսկապէս նման են, բայց ուշադիր նայելու պարագային կարելի է տարբերել:
Մայրը մէկ երեխային մօտ կը վազէ, մէյ մը` միւս: Եւ անդադար ինչ–որ բան կը շշնջայ: Դուրս կու գանք այդ տարածքէն եւ մանկական ճիչ կը լսենք: Մեր փոքրիկները չեն: Հաստատ կեանք մը եւս ծնաւ:
