ԵՐԵՎԱՆ, 13 հունիսի — Sputnik. Պաշտոնական Բաքուն բանակցություններ է վարում Կիևի հետ, որպեսզի ունենա «Կորսար» հակատանկային հրթիռային համալիրներ (ՀՀՀ)։ Ինչպես հաղորդում են ադրբեջանական ԶԼՄ-ները, խոսքը ոչ միայն գնման, այլ նաև տեխնոլոգիաների տրանսֆերի և համատեղ արտադրության մասին է։ Նշվում է, որ Ադրբեջանի զինված ուժերը հետաքրքրված են «Կորսար» համալիր և ուկրաինա-բելառուսական «Սկիֆ» հակատանկային հրթիռային համալիր ձեռք բերելու հարցով։
Sputnik Արմենիան փորձագետների հետ պարզել է, թե ինչ է իրենից ներկայացնում «Կորսարը» և որքանով է նպատակահարմար դրա արտադրությունը Ադրբեջանում։
«Экспорт вооружений» ամսագրի խմբագիր Անդրեյ Ֆրոլովը կարծում է, որ այն տեխնիկայի համար, որն ունի հայկական կողմը, այդ համալիրը բավարար է։ Այլ հարց է դրա արտադրության նպատակահարմարությունը։
«Ես խնդիրներ չեմ տեսնում Ադրբեջանում ՀՀՀ հավաքելու մեջ, եթե դետալներն առաքվելու են։ Դա ավելի արագ է։ Բայց հասկանալի է, որ Ադրբեջանը ցանկանում է տեխնոլոգիան ամբողջությամբ յուրացնել»,-ասաց Ֆրոլովը։
Նրա խոսով՝ դա շուտ չի լինի։ Եթե Բաքվում ցանկանում են հենց հիմա և տեղում հրթիռներ ստանալ, ապա ավելի լավ է համալիրները գնել։ Ապագայում հնարավոր է, որ աստիճանաբար օգտագործվեն տեղական դետալներ և դրանց մասնաբաժինը գնալով մեծանա, նշեց զրուցակիցը։
Ինչ վերաբերում է Արցախում այդ ՀՀՀ-ներն օգտագործելուն, Ֆրոլովը նշեց`՝վերջին շրջանի հակամարտությունները ցույց են տալիս, որ հակահրթիռային համալիրները բավական ակտիվ են օգտագործվում։
Նրա հետ համաձայն է ռազմական փորձագետ, «Арсенал Отечества» ամսագրի կոմերցիոն տնօրեն Ալեքսեյ Լեոնկովը: Sputnik Արմենիայի հետ զրույցում վերլուծաբանը նշեց, որ նման ՀՀՀ-ները կարող են օգտագործվել ցանկացած հակամարտության մեջ՝ տանկեր, հետևազորի մարտական մեքենաներ և այլ զրահապատ տեխնիկա խոցելու համար։
«Ադրբեջանի և Ուկրաինայի միջև ռազմատեխնիկական համագործակցությունը հնարավոր է, բայց ինձ մոտ կասկածներ կան արտադրության հարցում։ Վերջին շրջանում Ուկրաինան սպառազինությունների և տեխնիկայի շատ միջոցներ է առաջարկում։ Բայց հիմնականում դրանք նմուշներ են, այլ ոչ թե սերիական արտադրություն», — ասաց Լեոնկովը։
Նրա խոսքով՝ Ուկրաինայի ռազմաարդյունաբերական համալիրը վերջին շրջանում աստիճանաբար մահանում է։ Դեռ 90-ականներին Ուկրաինան և Ռուսաստանը մրցել են խորհրդային ժառանգությունը վաճառելու հարցում, բայց Մոսկվան աստիճանաբար նորացրել է գոյություն ունեցող համալիրները, սկսել առաջարկել նորերը։
Հիմա ուկրաինական զինատեսակները հետաքրքիր չեն։ Ուկրաինայի տեղը, նույնիսկ հետխորհրդային երկրներում, օրինակ` Ղազախստանում, զբաղեցնում է Թուրքիան, նշեց Լեոնկովը։
«Ադրբեջանը նույնպես համագործակցում է Թուրքիայի հետ։ Երբ ծագի առաջարկների միջև ընտրություն կատարելու հարցը, ապա թուրքական Roketsan ընկերությունը կարող է համապատասխան առաջարկ անել։ Ուստի համատեղ ձեռնարկությունների և արտադրության հեռանկարները բավական թույլ են», — ասաց նա։
Նա նշեց, որ չի լսել «Կորսարը» այլ երկրներ մատակարարելու մասին։ Ավելի շատ օգտագործվում են խորհրդային «Կոնկուրս», «Կոռնետ» կամ նույնիսկ «Մալյուտկի» համալիրները։
Ինչ վերաբերում է «Սկիֆ» ՀՀՀ-ին, ապա, Լեոնկովի խոսքով, համալիրներ արտադրող Ուկրաինայի և Բելառուսի համագործակցությունը բավական յուրահատուկ է. նույնիսկ` դետալների մի մասը առաքվում է Ռուսաստանից։ Կան համատեղ բելառուսա-ուկրաինական ձեռնարկություններ, որոնք սպասարկում են շարժիչները ավիացիոն գործարանի հիման վրա, բայց մնացած ամեն ինչ կրում է գաղափարական բնույթ։ Բելառուսը փորձում է, առաջին հերթին, զարգացնել իր ռազմաարդյունաբերական համալիրը։
«Կորսարը» ուկրաինական շարժական հակատանկային հրթիռային համալիր է՝ լազերի ճառագայթով նշանառության կիսաավտոմատ համակարգով։ ՀՀՀ-ն օգտագործում է 107 տրամաչափի Ռ-3 հրթիռ։ «Կորսարի» գլխավոր առանձնահատկություններից մեկը չափսերն են, որոնք թույլ են տալիս այն տեղափոխել և կրակել «ուսից»՝ առանց լրացուցիչ սարքեր կիրառելու։
«Սկիֆ» ՀՀՀ-ն մշակվել է Կիևի «Լուչ» կոնստրուկտորային բյուրոյի կողմից 2005թ-ին։ Ավելի ուշ բելառուսական «Պելենգ» ընկերության մասնակցությամբ ստեղծվել է «Սկիֆ Մ» տարբերակը՝ ջերմացույցով։ Նշանառության համակարգը գործում է լազերային ճառագայթով՝ թիրախին ավտոմատ հետևելով։
