ԵՐԵՎԱՆ, 15 մայիսի — Sputnik. Ռուս լրագրող, բլոգեր, ճանապարհորդ և լուսանկարիչ Իգոր Շիրյաևը պատմել է Արցախի Ջերմաջուր ավանի մասին։
«Ջերմաջուրը (նախկին անվանումը` Իստիսու) հարուստ է բնական տաք աղբյուրներով։ Նախկինում Ջերմաջուրը հանգստավայր էր, սակայն այսօր, ցավոք, այստեղ ավերակներ են։ Այն գտնվում է 2200-2400 մ բարձրության վրա», – գրում է լրագրողը «Հետաքրքիր աշխարհ» առցանց պորտալում։
Նրա խոսքով` ավանի և մոտակա Ծար գյուղի միջև գտնվում է վեհաշուք Թարթառ գետը։ Տեղի բնակիչներն ասում են, որ այստեղից մինչև խանութներ և բուժկետ ունեցող մոտակա խոշոր բնակավայր մոտ 20-25 կմ է` լեռնային կածանով։ Ձմռանը ճանապարհը կարող է անանցանելի լինել, պնդում է Շիրևայևը։
Նրա խոսքով` եթե հանգստավայրը պահպանվեր մինչև մեր օրերը, այն կարող էր մրցակցել հարևան Ծար գյուղի հետ` Արցախում ամենաբարձր լեռնային և առողջության համար օգտակար վայրի կարգավիճակի համար։
Շիրյաևը պատմում է` ինչպես 1928 թվականին առաջացավ առողջարանային զբոսավայրը։ Նա նշում է, որ Խորհրդային Միությունը, բոլոր բացասական կողմերի հետ մեկտեղ, մեծ հնարավորություններ ուներ միութենական նշանակության առողջարաններ կառուցելու։ Դրանից հետո տաք աղբյուրները այստեղի սկսեցին ծառայել մարդկանց հոծ բազմությանը։
«Որոշակի առցանց ուսումնասիրությունները ցույց տվեցին, որ շենքերը Ջերմաջրում նախագծել էր ռուսական ազգանուն ունեցող ճարտարապետ Դուբով Դմիտրի Ալեքսանդրովիչը։ Նա սովորել է Լենինգրադի ինժեներա–շինարարական ինստիտուտի ճարտարապետական ֆակուլտետում։ Դատելով լուսանկարի վրա գրված ամսաթվից` Հայրենական մեծ պատերազմից հետո, մոտավորապես 1950-ականների սկզբին է, Դմիտրի Դուբովը կյանքի կոչել իր ստեղծագործական ճարտարապետական նախագիծը», – գրում է նա։
Հոդվածի հեղինակն ավելացնում է, որ հանգստավայրը խոշոր քաղաքների հետ կապող ավտոճանապարհներ են կառուցվել։
«Սակայն XX դարի վերջում Ջերմաջուր հանգստավայրն ավերվեց… Ցավոք, մարդկանց իշխանության մոլուցքը, ազգային և կրոնական հակամարտությունները, ԽՍՀՄ փլուզումն ու Ղարաբաղյան պատերազմը չխնայեցին Ջերմաջուրը։ Իսկ ավելի ուշ երիտասարդ անկախ Արցախի Հանրապետության մոտ հետպատերազմյան վերականգնման համար բավարար գումարի բացակայությունը ողբերգական և ճակատագրական եղան Իստիսու լեռնային հանգստավայրի հետագա ճակատագրի համար», – նշում է նա։
Շիրյաևի խոսքով, տեղի որոշ բնակիչներ հույս ունեն, որ հայկական կամ արցախյան հովանավորները մի օր հանգստավայրը կվերականգնեն արդեն հայկական Ջերմաջուր անունով, սակայն որոշներն էլ դա քիչ հավանական են համարում։
Նա ուշադրություն է հրավիրում, որ այն տեղերում, որտեղ տաք հանքային աղբյուրները դուրս են «ժայթքում», ջրավազաններ են փորված, խողովակներ տեղադրված, և ցանկացած ոք կարող է բացարձակ անվճար օգտվել Ջերմաջրի աղբյուրներից, որոնք հեղինակի խոստովանությամբ, ոչ միանշանակ են տպավորություն գործում։
«Ափսոսանք կա, որ մարդկանց համար անհրաժեշտ առողջարանը ավերվել է։ Կասկած, որ մոտ ապագայում որևէ բան դեպի լավը կփոխվի` նկատի ունենալով հանգստավայրի վերականգնումը։ Ուրախություն` որ Արցախը պահպանեց իր ազատությունն ու անկախությունը, թեև դրա համար վճարած գինը թանկ էր։ Բավարարվածություն` որ մենք կարողացանք այցելել մի վայր, որտեղ զբոսաշրջիկների ու հանգստացողների հոծ բազմություն չկա։ Երախտագիտություն` տեղի բնակիչների սրտաբաց վերաբերմունքի և հյուրընկալության համար։ Հիացմունք` տեղանքի գեղեցկությունից», – գրում է լրագրողը։
Վերջում նա նշում է, որ չնայած ամբողջ Արցախն է հրաշալի վայր, բայց Ծարն ու Ջերմաջուրը յուրահատուկ գրավչություն ունեն։
