ԵՐԵՎԱՆ, 5 փետրվարի – Sputnik, Լաուրա Սարգսյան. Չորս կողմից ադրբեջանցիներով շրջապատված հայաբնակ վրացական Չանախչի գյուղում (Մառնեուլի շրջան) չկա ո՛չ լույս, ո՛չ ջուր, ո՛չ ինտերնետ, ո՛չ էլ գազ։ Գյուղացիներն ամբողջությամբ կտրված են վրացական իրականությունից, այստեղ վրացական հեռուստաալիքները չեն բռնում, բնակիչները պետական լեզվին չեն տիրապետում։ Այսպիսի տեսարան է ներկայացրել Չանախչիին նվիրված իր ռեպորտաժում «Ռուսթավի – 2» հեռուստաընկերությունը։
Չանախչիի մասին տեսանյութը Facebook սոցիալական կայքում մեծ իրարանցում առաջացրեց։ Շատ օգտատերեր ապշած են. «Ինչպես կարող է այսպիսի բան լինել XXI դարում, ժամանակակից Վրաստանում»։
«Հայաբնակ Չանախչիում ապրում է մոտ 300 մարդ, որոնք պետական լեզվին չեն տիրապետում։ Նրանց համար դժվար է ինտեգրվել հասարակությանը, իսկ միակ գյուղական դպրոցը տեղակայված է իրար հետևից շարված յոթ վագոններում», –ասվում է ռեպորտաժի մեջ։
Վրացերենի ուսուցչուհի Աննա Խոմերիկին երկու տարի առաջ Օզուրեգիից Չանախչի է եկել աշխատելու։ Աճող սերունդը նրա մեղքը գալիս է, քանի որ նրանք ստիպված են կրթություն ստանալ սարսափելի պայմաններում։ Թեև վագոնները մշտապես ջեռոցվում են փայտով վառարաններով, այնտեղ միշտ ցուրտ է` նորմալ լուսամուտների բացակայության պատճառով։
Պաշտոնական վարկածով` գյուղի դպրոցը մոտ 30 տարի առաջ երկրաշարժի հետևանքով քանդվել է։ Չանախչիի միակ դպրոցի պատմության ուսուցիչ 81–ամյա Մելիս Բադալյանը չի հավատում դրան։
«Մեր դպրոցը կարելի էր վերականգնել, ու երեխաներն ավելի հարմարավետ պայմաններում կսովորեին, սակայն գյուղապետը թույլ չտվեց, քանի որ հույս ուներ մեծ ֆինանսավորում ստանալ, եթե դպրոցը կիսաքանդ վիճակում լիներ», – Sputnik Արմենիայի թղթակցի հետ զրույցում ասաց Բադալյանը։
Նրա խոսքով` վրացական հեռուստաալիքը մի փոքր չափազանցրել է գյուղի իրավիճակի աղետալիությունը։ Վերջերս իշխանությունները վերանորոգել են գյուղ տանող կենտրոնական ճանապարհը, էլեկտրականություն ու ջուր կա։ Միաժամանակ, դպրոցը ջեռուցելու համար պետությունն անհրաժեշտ քանակությամբ փայտ է տրամադրում։
Գյուղացիներին չի նեղում նաև այն, որ նրանք չորս կողմից շրջապատված են ադրբեջանական գյուղերով։
«Մենք քաղաքականությանը չենք հետևում, հաշտ ու խաղաղ ապրում ենք։ Միմյանց հյուր ենք գնում, ընկերություն ենք անում։ Ապրանքները հիմնականում ադրբեջանցիներից ենք գնում», – ասաց Բադալյանը։
Նա խոստովանեց, որ ադրբեջանցիների հետ ավելի լավ են լեզու գտնում, քան վրացիների։ Բադալյանը կոչ է անում մնացածին տեսնել դրականը ու հավատում է, որ մոտ ապագայում նոր դպրոցի հարցը կլուծվի։
Սակայն երիտասարդ սերունդը Բադալյանի նման լավատես չէ։ Վերջերս Վրաստանի կրթության նախարարությունը որոշում է կայացրել, որ դպրոցի շինարարության հարցն իր վրա պետք է վերցնեն Մառնեուլիի տեղական իշխանությունները, որոնք հենց իրենք օգնության կարիք ունեն։
