Շաբաթվա մարդիկ. դեսպանը, գրողը, երաժիշտն ու այլք երազանքի և իրականության արանքում

Անահիտ Բաղդասարյան

Մասնագիտությամբ լրագրող է: Շուրջ մեկ տարի է աշխատում է IT ընկերությունում որպես մամուլի խոսնակ, իսկ վերջին ամիսներին նաև միջոցառումների կազմակերպիչ է:

-Մանկությանս մեծ երազանքն է եղել դառնալ հագուստի դիզայներ-մոդելավորող. իմ տիկնիկն ամենաշատ զգեստներն ուներ:

Ապագայում ցանկանում է հաղորդակցության կամ կազմակերպչական ոլորտում լինել, որտեղ կա շատ շփում:

Գոռ Շահբազյան

2010 թ-ին ավարտել է Երևանի գեղարվեստի պետական ակադեմիայի արդյունաբերական դիզայնի բաժինը: 2014 թ.-ից զբաղվում է նորածինների կահույքի արտադրությամբ: Այս ամենին զուգահեռ ներգրավված է «The Lab» նախագծում, որը միտված է խթանել հայկական արդյունաբերությունը: Որպես օրինակ վերջերս ներկայացրել են Cribby կոչվող բազմաֆունկցիոնալ օրորոցը, որը կարելի է կարգավորել սմարթֆոնի միջոցով:

-3-4 տարեկանից սկսեցի հաճախել Իգիթյանի դպրոցն ու, կարծում եմ, հենց այդտեղ ամեն ինչ որոշվեց: Իսկ 15 տարեկանում արդեն հստակ որոշել էի, որ դիզայներ պիտի դառնամ:

Ապագայում ցանկանում է այնքան զարգացնել սեփական գործը` woolic cribs-ը (նորածինների էկոլոգիապես մաքուր կահույքի արտադրություն), որ դառնա համաշխարհային բորսայի (IPO) մի մաս:

Ժասյա Գրիգորյան

2012 թ-ին ավարտել է ԵՊՀ ռուս բանասիրության ֆակուլտետը: Այժմ ձեռագործ աքսեսուարներ է պատրաստում:

-Երբ փոքր էի, ցանկանում էի դաշնակահար դառնալ:

Ապագայում ցանկանում է իր սեփական խանութների ցանցն ունենալ ամբողջ աշխարհում:

Սյունե Սևադա

2016 թ-ին ավարտել է ԵՊՀ-ի ժուռնալիստիկայի ֆակուլտետը: Շուրջ 7 տարի է պատմվածքներ է գրում, հաջորդ տարի լույս կտեսնի իր առաջին ժողովածուն:

-Փոքր տարիքում երազում էի դառնալ «ամեն ինչ», համարում եմ, որ երազանքս կատարվել է, քանի որ գրականության շնորհիվ կարող եմ ցանկացած կերպարի մեջ մտնել։

Ապագայում ցանկանում է, որ գրած գրքերը թարգմանվեն այլ լեզուներով, փորձել աշխարհի բոլոր համերի պաղպաղակներն ու պանիրները, մասնակցել սիրած ռոք խմբերից որոշների (որոնք հնարավոր է) համերգներին, սեփական աչքերով տեսնել Միքելանջելոյի «Դավիթը»։

Ժոնաթան Լակոտ

1993 թ.-ին ավարտել է Փարիզի քաղաքագիտության համալսարանը, ապա արևելյան լեզուների ինստիտուտը:

1998 թ.-ից սկսել է աշխատել որպես դիվանագետ: Այժմ, արդեն 2 ամիս է, Հայաստանում Ֆրանսիայի արտակարգ և լիազոր դեսպանն է:

-Երբ փոքր էի, մտածում էի լինել թե՛ հրշեջ, թե՛ ինժեներ, բայց, երևի, ամենաշատը ցանկանում էի դառնալ օդաչու, որ շատ ճանապարհորդեմ:

Ապագայում ցանկանում է հնարավորինս մոտիկ լինել համաշխարհային գլոբալիզացիայի թրենդերին և գրքեր գրել. «Նվազագույնը էսսեներ կամ, եթե տաղանդս ների` նովելներ»:

 

Մերի Մամյան

Ուսանել է ԵՊՀ ժուռնալիստիկայի ֆակուլտետում: 2014 թ-ին ավարտել է նույն համալսարանի միջազգային հարաբերությունների ֆակուլտետի քաղաքագիտության բաժնի մագիստրատուրան: Շուրջ 1 տարի է աշխատում է «ԿԱԶԱ» շվեյցարական մարդասիրական հիմնադրամում որպես կոորդինատոր:

-Երբ փոքր էի, ցանկանում էի գրող լինել: Մտածում էի` ոչ հետաքրքիր գեղարվեստական պատմություններ եմ գրելու:

Ապագայում ցանկանում է ամբողջ աշխարհով ճանապարհորդել:

Հայկ Կարոյի Կարապետյան

2012 թ-ին ավարտել է Երևանի Կոմիտասի անվան պետական կոնսերվատորիայի ժող գործիքների բաժինը: Ժամանակին զբաղվել է պրոֆեսիոնալ ֆուտբոլով: Շուրջ 13 տարի է երաժշտական ասպարեզում է: Ձայնագրել է 2 ալբոմ` «Մեր թվարկությունից հետո» և «Երևան մուսաների քաղաք»:

-Չեմ հիշում, թե ինչ էի ցանկանում դառնալ, երբ փոքր էի: Երևի ֆուտբոլիստ:

Ապագայում ցանկանում է երաժշտության մեջ փոփոխություն մտցնել, խորը հետք թողնել ասպարեզում ու մեծ լսարան ունենալ: