ԵՐԵՎԱՆ, 14 նոյեմբեր — Sputnik, Լուսինե Հարությունյան. Ճիշտ այսպես փոխվեց ամեն ինչ լրագրող Անի Հովհաննիսյանի համար, որը վերջերս ազատ է արձակվել քրեակատարողական հիմնարկից։ Նա այնտեղ անց է կացրել 1.5 տարի: Անի Հովհաննսիյանը, պատմելով երկու տարբեր իրականությունների մասին, վերապրելով զգացածն ու տեսածը, բավականին անհողդողդ է որոշումների մեջ և անկոտրում` իր սկզբունքների հանդեպ: Բոլորովին այլ իրականություն ու կանոններ, այլ շրջապատ ու առօրյա: Չնայած բոլոր դժվարությունների, Անիին հաջողվել է ժամանակն օգտագործել ճիշտ և հնարավորինս՝ հօգուտ իրեն:
«Աշխատել եմ` բանտում եղած ժամանակն իզուր չանցնի. անընդհատ կարդում էի, ուսումնասիրում։ Հասցրել եմ դիսերտացիաս գրել, անգամ լեզուներ եմ սովորել»,– պատմում է Անին մեզ հետ զրույցում։
Ազատությունը կրկին ձեռք բերած Անին ասում է, որ քրեակատարողական հիմնարկն այն վայրը չէ, որը տեսնում ենք ֆիլմերում ու ռեպորտաժներում. դա բոլորովին այլ իրականություն է, որի հետ ստիպված ես հաշտվել, բայց և չկորցնել քո ԵՍ-ը:
«Տարբեր կանայք, տարբեր ճակատագրեր ու պատմություններ, տարբեր բնավորություններ ու կենսագրությունների կարող ես հանդիպել այնտեղ։ Հայտնվել էի մի միջավայրում, որն ինձ համար բոլորովին ընկալելի չէր. գռեհիկ, հայհոյախառն շփման ձև, կանանց ոչ կանացի պահվածք, դրան գումարած՝ նախաքննության փուլի բարդ հոգեբանական ճնշումները թվում էին անվերջանալի: Կարծում էի` կատեմ բոլորին, բայց հաղթահարեցի այդ ամենն իմ վճռականության շնորհիվ»,- պատմում է Sputnik Արմենիայի զրուցակիցը:
Անի Հովհաննիսյանը, հավատարիմ մնալով իր համոզմունքներին, այսօր էլ պնդում է, որ հասարակ կին լինելուց բացի, նա ունի պարտավորվածություններ հայրենիքի, հասարակության, մասնագիտության և ընտանիքի առջև.
«Չեմ հանձնվելու, պայքարելու եմ մինչև վերջ: Այն ինչ ինձ հետ կատարվեց՝ փորձություն էր, որն ինձ էլ ավելի ուժեղացրեց նաև զգոնացրեց»,– ասում է նա։
Անին պատմում է, որ ինքը եղել է միակ կին կալանավորը, որի զանգերի, տեսակցությունների, նամակագրության և հարազատների հետ շփման վրա 9 ամիս արգելք է դրվել: Հայաստանում կնոջ նկատմամբ նման ճնշման նախադեպ, ըստ նրա, չի եղել։
