Երկու դեպքում է վախն է առաջնորդում։ Պահակային շների վարժեցման հարցում խոսքի բաղադրիչի օգտագործումը (Ադրբեջանի կինոլոգիական կենտրոնը նախատեսում է վարժեցնել շներին, որ նրանք կարողանան տարբերել հայկական խոսքը — խմբ.) թեև նոր բան է, բայց հասկանալի, քանի որ Բաքուն ու Երևանը խիստ դիմակայության մեջ են, ինչը ժամանակ առ ժամանակ մարտական բախումների է վերածվում։
Ինչի՞ է ուզում հասնել Միջազգային օլիմպիական կոմիտեն, որի դրոշների վրա գրված է «Օ՜, սպո՛րտ, դու խաղաղություն ես»։
Եթե ՄՕԿ-ը հանկարծ որոշի իր մտադրությունն իրականացնել, ու ռուսաստանցիները հրաժարվեն Պհենչհանի խաղերից (Մոսկվան, իհարկե, չի կարող այդպիսի ստորացուցիչ պայմաններն ընդունել), մեդալները կբաշխվեն թեկնածուների ավելի նեղ շրջանակի միջև։ «Օ՜, սպո՛րտ, ո՞ւր ես մտել դու»։
Եթե ՄՕԿ-ը սթափվի ու ոչ մի բան չանի, և, ամենայն հավանականությամբ, այդպես էլ կլինի, ապա Ռուսաստանի հավաքականը, միևնույն է, տհաճության զգացողություն կունենա Օլիմպիական կոմիտեի նկատմամբ։ Ինչն այսպես թե այնպես կդժվարացնի ռուսական մարզիկների գլխավոր խնդրի լուծումը, համապատասխանաբար, կհեշտացնի նրանց մրցակիցների` պատվանդան տանող ուղին։ «Օ՜, սպո՛րտ, ո՞ւր ես դու»։
Ինչի՞ մասին է խոսքը։ Հասարակ ու հասկանալի բաների։ Ինչպես Բաքվի կինոլոգիական փորձերի, այնպես էլ ՄՕԿ-ի տարօրինակ նախաձեռնությունների դեպքում կարևոր է հիշել գլխավորը` բոլոր պայմաններում քարավանը գնում է։
