Այն մասին, ինչպես կին քաղաքական գործիչ լինել, ինչպես դրսևորվել. իր բարդ մասնագիտության հանդեպ ընտանիքի վերաբերմունքի ու Հայաստանի հանդեպ իր սիրո մասին Պլոսկովը պատմել է Sputnik Արմենիային։ Զրուցել է Լաուրա Սարգսյանը։
-Ինչպիսի զգացողություն է կին քաղաքական գործիչ լինելը։
— Ես երբեք չեմ հայտարարել՝ վերցրեք ինձ քաղաքականության մեջ, քանի որ ես կին եմ։ Քաղաքականությամբ պետք է զբաղվեն այն մարդը, որը կարող է ու ուզում է դրանով զբաղվել։ Կանայք հաճախ քաղաքականությամբ չեն զբաղվում, քանի որ գիտակցում են իրենց պատասխանատվությունը ընտանիքի, երեխաների առջև։ Եթե կինը տանն է, բոլորը հանգիստ են։ Մենք՝ կանայք, չենք կարող դա մեզ թույլ տալ։
Ես կարողացա այս բարդ գործով զբաղվել, երբ երեխաներս մեծացան։ Շնորհակալ եմ ամուսնուս, որ ցուցաբերեց աջակցություն, որին յուրաքանչյուր տղամարդ չէ, որ ընդունակ է։ Դժվար է ընտանիք պահել, երբ կինը քաղաքականության մեջ է։
20-րդ գումարման մեր խորհրդարանում կանայք ռեկորդային քանակությամբ են ներկայացված։ Այդպիսի բան չի եղել Իսրայելի ամբողջ պատմության ընթացքում։ Կանայք աստիճանաբար ներառվում են քաղաքականության մեջ, ինչը կարևոր է։ Հակառակ դեպքում մենք խորհրդարանում չենք կարող լուծել ընտանիքի, երեխաների, կանանց հետ կապված հարցեր։ Ես միշտ սատարում եմ կնոջը քաղաքականության մեջ, անկախ այն բանից, թե նա որ կուսակցության կազմում է։
-Կանանց սատարելու հարցում Իսրայելն ավելի բա՞ց է։
— Այո։ Շատ օրենքներ ենք ընդունում։ Ես, օրինակ, աջակցում եմ գործարար կանանց։ Օրինագիծը, որը ես առաջ եմ տանում, օգնում է կանանց բիզնես զարգացնել։ Այդպիսի օրինակները շատ են։
Սակայն մենք չենք խախտում հայրերի իրավունքները։ Եթե կնոջ աշխատավարձն ավելի բարձր է, քան տղամարդունը, ու ընտանիքի համար ավելի ձեռնտու է, որ հայրը մնա տանը երեխաների հետ, ապա մենք ամուսիններին արձակուրդներ ենք տրամադրում։ Մեր երկրում շատ ուշադրություն են դարձնում երեխաներ ունեցող երիտասարդ ընտանիքներին, հարկային արտոնություններ են գործում։
-Ո՞րն է հաջողության Ձեր բանաձևը, ի՞նչ խորհուրդ կտաք սկսնակ կին քաղաքական գործիչներին։
— Գլխավոր սկզբունքը՝ հավատալ սեփական ուժերին։ Անհնար բան չկա, կարևորը՝ հավատալ դրան։ Երկրորդ սկզբունքը գիտելիքն է։ Ինչքան շատ բան գիտես, այնքան ավելի ուժեղ ու վստահ ես։ Պետք է անընդհատ առաջ գնալ ու հետ չնայել։
Պետք է ավելի համարձակ լինել, կանայք մի տեսակ շատ համեստ են։ Ես ինքս էլ այդպիսինն էի, երբ Իսրայել եկա։ Ժամանակի ընթացքում բնավորությունս դաստիարակվում էր իսրայելական հասարակության մեջ։ Յուրաքանչյուր կին պետք է հասկանա, որ ոչ մի բանով պակաս չի, նա տղամարդու պես կարող է լինել քաղաքական գործիչ, գիտաշխատող, ով ասես։ Ոչ մի բան հեշտ չի տրվում, երբեմն հարկավոր է ընտանիքի ու երեխաների համար նախատեսված ժամանակը հատկացնել։ Ընտանիքն, իր հերթին, պետք է հասկանա ու ընդունի այդ ընտրությունը։ Այնժամ ամեն ինչ կստացվի։
-Ձեր ընտանիքի համար հե՞շտ էր հասկանալ ու ընդունել։
— Իմ բախտը բերել է ամուսնուս հարցում։ Եթե նա թույլ չտար ինձ զբաղվել իմ սիրած գործով, չգիտեմ՝ ինչքանով մենք երջանիկ կլինեինք։ Ես հարգում եմ նրա ցանկությունները։ Օգտագործում եմ ձեր հարթակն ու դիմում եմ տղամարդկանց՝ թողեք կանայք դրսևորվեն, հասնեն այն բանին, ինչին հավատում են։
-Եվ վերջում. Հայաստանում Ձեզ հոգեհարազատ վայր կա՞։
— Ես եղել եմ Սևանա լճում, որն ինձ վրա մեծ տպավորություն թողեց, բայց այն ժամանակ շատ ցուրտ էր։ Ուզում եմ մեկ անգամ էլ լինել, ամառային Սևանը տեսնել։ Անհնար է անտարբեր մնալ Հայաստանի խորհրդանիշ Արարատի նկատմամբ։ Դա իսկական հրաշք է։
Հայաստանում ինձ դուր են գալիս օդը, մարդիկ, տրամադրությունները։ Մեր ժողովուրդների միջև շատ ընդհանուր բան կա ինչպես խառնվածքի, այնպես էլ պատմության առումով։ Ես սիրում եմ Հայաստանը։
