ԵՐԵՎԱՆ, 12 հուլիսի – Sputnik. Հեռահաղորդակցության միջազգային միության (ITU) ամենամյա հետազոտությունը հրապարակել է «Կիբեռանվտանգության գլոբալ ինդեքս 2017»–ը, որը գնահատում է պետությունների կիբեռանվտանգության մակարդակն ըստ հինգ հիմնական ցուցանիշի` օրենսդրական բազա, տեխնիկական տվյալներ, կազմակերպչական հարցեր, որակի և կոոպերացիայի բարձրացում։ 2017 թվականին հետազոտություններ են անցկացվել 193 երկրում։
Հայաստանն այս անգամ 111 տեղում է, ընդ որում` Վրաստանը 8–րդ տեղում է, Ռուսաստանը` 11–րդ, Բելառուսը` 39–րդ, Մոլդովան` 73–րդ։
Ի՞նչն է պակասում մեր երկրին, որ ցուցակի վերջին հորիզոնականներում է հայտնվել։ Այս հարցին պատասխանել է մեդիա ոլորտի փորձագետ Սամվել Մարտիրոսյանը։
«Մեզ գրեթե ամեն ինչ է պակասում։ Մենք կիբեռանվտանգության ազգային ռազմավարություն չունենք, ազգային կենտրոն չունենք, չկան կիբեռանվտանգության պրոֆիլային կենտրոններ։ Այս հարցերը ներառված չեն դպրոցների և բուհերի ծրագրերում։ Օրենսդրությունը շատ վատ է նկարագրում այն, թե ինչ կատարվում է մեր իրականության մեջ», – նշեց փորձագետը` հավելելով, որ Հայաստանում կիբեռանվտանգության մակարդակը, եթե դիտարկենք այն ընդհանուր համատեքստում, մոտ է զրոյի։
«Իհարկե, կան ոլորտներ, օրինակ` բանկային հատվածը, որոշ ինտերնետ–նախագծերը, որտեղ կիբեռանվտանգությանը շատ լուրջ են վերաբերվում։ Բայց ազգային մակարդակով ամեն ինչ շատ վատ է, քանի որ նոր իրողությունների հարցում ընդհանուր մոտեցում չկա», – հավելեց նա։
Իրավաբանական և ֆիզիկական անձանց համար նախատեսված թրեյնինգները, որոնց նպատակը կիբեռանվտանգության մակարդակը բարձրացնելն է, միայն առանձին հարցեր են լուծում, կարծում է փորձագետը։
«Մեզ առայժմ մի քանի գործոն է փրկում։ Մեկն այն է, որ պետական և ֆինանսական ոչ բոլոր կառույցներն են թվայնացված և միմյանց հետ կապված։ Եվ երկրորդ` մենք փոքր շուկա ենք և հաքերային մեծ խմբերի համար թիրախ չենք հանդիսանում», – ասաց Մարտիրոսյանը։
Փորձագետը ևս մեկ անգամ ընդգծեց, որ Հայաստանում կիբեռանվտանգության առումով դրական տեղաշարժեր առայժմ չեն նկատվում։
