ԵՐԵՎԱՆ, 5 հուլիսի – Sputnik. 1988 թվականի երկրաշարժը կարելի է համարել փրկարար ծառայության զարգացման սկզբնակետը, և ոչ միայն Հայաստանում, այլ նաև արտասահմանում, Spuntik Արմենիայի հետ հարցազրույցում ասաց ԱԻՆ փրկարար ուժերի վարչության պետ Հովհաննես Եմիշյանը։
«Շատ ծանր տարի էր, ազգային ողբերգության տարի։ Այնպես ստացվեց, որ միայն այդ տարվանից հետո մեզ մոտ սկսեցին փրկարար ուժեր ստեղծել, փրկարարների պատրաստել։ Սկզբում կամավոր ջոկատներ էին, հետո պետությունը սկսեց զբաղվել փրկարար ուժերի ստեղծմամբ։ Հիմա Հայաստանում հզոր փրկարար ծառայություն է գործում», – ասաց Եմիշյանը։
Նրա խոսքով` հայ փրկարարները միջազգային «INSARAK» ատեստավորումն են անցել, հետո` ՄԱԿ–ի ատեստավորում, և միայն դրանից հետո են նրանք համապատասխան վկայագրեր ստացել։
Փրկարար ծառայության պետը նշեց, որ Հայաստանը մասնակցել է Թուրքիայի մարդասիրական առաքելություններին (1999-2000 թվականներին ուժեղ երկրաշարժի հետևանքների վերացման աշխատանքներին), Իրանում (Բամ քաղաք, 2003 թվական), Ռուսաստանում (2011 թվականի անտառային հրդեհների ժամանակ), նաև այլ երկրների մարդասիրական գործողություններին։ Այսպես` Սիրիա ուղարկվող մարդասիրական օգնությունը նույնպես իրականացվում է Հայաստանի փրկարար ծառայության միջոցով։
«Պատրա՞ստ ենք մենք արդյոք բնական աղետներին։ Վատ է, որ մարդկանց հիշողությունը կարճ է։ Օրինակ, շատ ընկերությունները բավարար գումարներ չունեն սեյսմակայուն շենքեր և տներ կառուցելու համար», – նշեց Եմիշյանը։
Մեր զրուցակիցը որպես օրինակ հիշեց Ճապոնիան, որտեղ հաճախ են բնական աղետներ գրանցվում։ Նրա խոսքով` այդ երկրում անցկացվում է ոչ միայն տեսական, այլ գործնական ուսուցում։ Այսինքն` ճապոնացիներին մանկուց սովորեցնում են պատրաստ լինել բնական աղետներին։ Մենք ճապոնացիներից սովորելու բան ունենք։
«Ուսուցումը ոչ միայն ԱԻՆ–ի խնդիրն է։ Երեխաները դպրոցներից, բուհերից պետք է համապատասխան գիտելիքներ ստանան։ Աղետների պատրաստ երկիրը, առաջին հերթին, աղետի պատրաստ քաղաքացիներն են։ Հենց դրա համար պետք է մարդկանց մտածողությունը փոխել։ Իսկ ուսումնական ձեռնարկները պետք է երեխաների մոտ հետարքրքություն առաջացնեն, պետք չէ պարտադրել այն, ինչ նրանց դուր չի գալիս», – ասաց Եմիշյանը։
Նրա խոսքով` մենք երիտասարդ մասնագետներ շատ ունենք, որոնցից շատերն իսկապես բարձրակարգ մասնագետներ են։
