«Հայաստանի լեգենդները» խորագրով նախագիծը կհիշեցնի այն պատմությունները, որոնց դարեր առաջ հավատացել են մեր նախնիները, ու որոնք հիմա հեքիաթներ են մեզ համար:
Հնում հայերն արևից վախենում էին այնքան, որքան չէին կարող ապրել առանց արևի:
Արև
Արևը մի պատանի է` գեղեցիկ, վառվռուն մազերով: Ապրում է հոր հետ՝ կապույտ մարմարե շքեղ պալատում: Լողավազանը Վանա ծովն է: Օրվա շրջապտույտից հոգնած՝ մտնում է Վան, մաքրվում, իջնում ծովի հատակն ու քնում փրփուրե անկողնում: Երբ արթնանում է ու դուրս գալիս ծովից, իր սաստիկ ջերմությամբ երկիրը կարող է մոխիր դարձնել: Բայց դիմացն է ելնում մի վիթխարի թռչուն: Տարածում է թևերն ու փրկում երկիրը: Խանձվում են թռչնի թևերն, ու նա ծովն է ընկնում, որ հրաշագործ Վանը բուժի իրեն ու հաջորդ օրը ևս փրկի մարդկությունը: Արևը երկինք է բարձրանում առյուծի վրա, առյուծի թաթերում՝ հսկա մի թուր, որ անգին Արևին պաշտպանի քաջքերից: Երեկոյան Արևը հանգստանում է: Գեղեցիկ պատանի Արևն աշխարհում միայն մի տեղ է գտնում իր հանգիստը՝ մոր գրկում:
Աղջիկն ու Արևը
Մի աղջիկ երեկոյան ավլում է հատակն ու աղբը թափում: Մեծ էր մեղքը, ու Արևը պատժում է նրան՝ ցերեկն արևի մոտ սևերես է մնում` մեռնում է, գիշերն ՝արթնանում: Ասում են՝ աղջկա հայրը մինչև հիմա երկաթե տրեխներով, գավազանը ձեռքին արևին է փնտրում, որ աղջկան բուժի, բայց չի գտնում նրա տունը:
Տղան ու Արևը
Մի կին գուլպա է գործում իր տղայի համար, Արևը ուզում է մայր մտնել, կինը խնդրում է՝ չգնա, որ ավարտի: Արևն ուշանում է, Արևամայրը՝ բարկանում: Երբ իմանում է պատճառը, պատժում է գուլպա գործող կնոջը: Տղան ցերեկը մահանում է, գիշերն՝արթնանում: Արթնանում է ու իր գուլպան ուզում, բայց մայրն այն մինչև հիմա չի ավարտել. գուլպան ինքն իրեն քանդվում է: Տղան էլ ամեն գիշեր ոտաբոբիկ թափառում է:
