Ահա թե ինչ ասաց Գիա Կանչելին Հայաստանում.
«Ես շատ երջանիկ եմ, որ ինձ կրկին բախտ է վիճակվել Հայաստան գալ, Հայաստանի հետ կապված է գրեթե կյանքիս կեսը։ Շուտով ես կդառնամ 82 տարեկան: Եվ այդ կեսն իմ կյանքի ես անցկացրել եմ Դիլիջանի ժողովրդական ստեղծագործության տանը, որտեղ գրել եմ իմ 6 սիմֆոնիաները, յուրաքանչյուրը՝ 2-3 տարի, և ամեն անգամ, երբ ավարտում էի աշխատանքս, պարտադիր էր ցույց տալն ու նվագելը Առնո Բաբաջանյանի, Էդուարդ Միխայլովիչ Միրզոյանի, Ալեքսանդր Հարությունյանի և Ավետ Տերտերյանին համար:
Ինձ համար աշխատանքս նրանց ցուցադրելը մեծ պատիվ էր. իմանալ նրանց կարծիքը, նկատողությունները լսել: Ահա, դուք կարող եք պատկերացնել, թե իմ կյանքը որքան է կապված Հայաստանի հետ և, հատկապես, Դիլիջանի: Ես երաժշտություն եմ գրել այն ֆիլմի համար, որտեղ Ֆրունզիկը մարմնավորում է գլխավոր դերը, բացի այդ, ես նրա հետ շատ հաճախ եմ հանդիպել:
Նա գալիս էր Դիլիջան, և երբ կրկնօրինակում էր Կիկաբիձեի հետ իր զրույցը «Միմինո» ֆիլմում, պետք է ասեր, որ լավագույն ջուրը Լենինականում է, պարզվում է՝ նա այնտեղ է ծնվել, և երբ ես Մոսֆիլմում պատահաբար հայտնվեցի և մտա այն սենյակը, որտեղ մոնտաժ էին անում, լսեցի «Լենինական»: ես մոտեցա Դանելյային և ասացի՝ կարո՞ղ ես միջանցք դուրս գալ։
Նա դուրս եկավ. գիտես, ասում եմ, ողջ երիտասարդությունս Դիլիջանում եմ անցկացրել, ի՞նչ կապ ունի Լենինականն ու Լենինը։ Նա նայեց ինձ, հագիս սև գեղեցիկ վերնաշապիկ էր, ասաց՝ կտա՞ս վերնաշապիկդ։ Ասացի՝ կտամ: ես հանեցի, նա տվեց իր հագինը, և Ֆրունզիկը կրկնօրինակման ժամանակ ասաց, «լավագույն ջուրը Դիլիջանում է»: Իսկ այսօր պարզվում է՝ Դիլիջանում հատուկ տեղ կա, որտեղ այդ ջուրը մատուցում են ցանկացողներին»:
Փաստորեն, հենց նա է որոշել, թե Հայաստանում ամենահամեղ ջուրը որտեղ է։
