ԵՐԵՎԱՆ, 18 մայիսի — Sputnik, Արմենուհի Մխոյան. Թալիշում զոհված 19-ամյա զինծառայող Գոռը Շիրակ գյուղից էր: Ընտանիքի երկար սպասված անդրանիկ զավակը: Աշխույժ ու անհանգիստ բնավորությամբ առանձնանում էր դասընկերներից, խելացի էր, բոլորի կողմից սիրված: Սիրում էր երգել, պարել ու ստեղծագործել:
Բարձր գնահատականներով դպրոցն ավարտելուց հետո, որոշում է՝ բուհի փոխարեն գնում է բանակ ու վերադառնում, որ օգնի ծնողներին մեծացանելու իր 2 կրտսեր եղբայրներին:… Ու այսպես, դպրոցն ավարտելուց անմիջապես հետո զորակոչվում է բանակ: Ծառայության ընթացքում երբեք չի տրտնջացել ու չի դժգոհել, միշտ կապը պահել է ծնողների հետ ու ասել՝ «Ամեն ինչ շատ լավ է»,-պատմում է Գոռի հայրը՝ Համազասպ Գարեգինյանը:
«Միշտ ինքն է ինձ «դուխ» տվել ու ասել՝ պա՛պ ջան, ամեն ինչ նորմալ է»,-պատմում է հայրը: Մեկ տարի էր մնացել ծառայությանը, սակայն փետրվարի 6-ին, ժամը 11:00-ի սահմաններում, ՊԲ հյուսիսարևելյան ուղղությամբ տեղակայված զորամասերից մեկի պահպանության տեղամասում, հակառակորդի կողմից հրադադարի ռեժիմի խախտման արդյունքում, Գոռը մահացու վիրավորում է ստանում: Գոռ Գարեգինյանը հետմահու պարգևատրվել է «Մարտական ծառայություն» մեդալով:
Գոռի ծնողներն ու եղբայրները Ռուսաստանի Դաշնությունում էին. մեկնել էին արտագնա աշխատանքի և Հայաստան են եկել Գոռի մասին բոթն իմանալուն պես: Հիմա փոքր եղբայրը նույն դպրոցում է սովորում՝ 3-րդ դասարանում, իսկ միջնեկը՝ մեկ տարի հետո է մեկնելու բանակ:
Գոռ Գարեգինյանի հիշատակին կազմակերպված փոքրիկ միջոցառումը փաստում էր՝ Գոռը կենդանի է ու իր հայրենասիրությամբ բոլորի կողքին: Հիշատակն անմահացնող անկյունը նաև հայրենասիրություն է սերմանում՝ «Երեխաները բոլորովին փոխվել են, ավելի զգոն ու հայրենասեր են դարձել: Գոռի անունով դասարան ունենալն ամենքիչն էր, որ մենք կարող էինք անել»,-նշեց դպրոցի տնօրեն Հասմիկ Քոչարյանը:
Գոռին այսօր ողջ գյուղն է հիշում, իսկ դպրոցականների համար դպրոցում Գոռի անունը կրող դասարանն ու հերոս զինվորի մասին պատմող անկյուն ունենալը պատիվ է:
