Շաբաթվա մարդիկ

Աննա Դեմիրխանյան

«Ի՞նչ մասնագիտություն ունես» հարցին Աննան պատասխանում է. «Քաղաքագետ, մոդել, նորաձևության և ոճի փորձագետ, գեղեցկուհի, կոմերիտուհի, մայր, մարդ»։

Աշխատել է բանկում, ռեստորան է կառավարել, եղել է բրենդային հագուստի խանութի վարիչ, 15 տարի մոդելինգի որորտում է, TV նախագծերի հաղորդավար է եղել, ներկայացրել է Հայաստանը գեղեցկության մրցույթներում և Եվրոպայի առաջին վիցեմիսիսն է դարձել 2016 թվականին։

-Փոքր ժամանակ ուզում էին իրավաբան դառնալ, մարդկանց պաշտպանել ու պայքարել արդարության համար։

Ապագայում ցանկանում է լինել հաջողակ բիզնես լեդի, երջանիկ կին և չորս երեխաների մայր, հարազատներով և մտերիմներով շրջապատված, սեփական առանձնատանը՝ այգով և լողավազանով։

Բորիս Յացենկո

Արևելագետ է, բայց միշտ աշխատել է մեդիադաշտում: Իր մասին սիրում է ասել. «Պարապ-սարապ թրև եմ գալիս էստեղ-էնտեղ»։
-Փոքր ժամանակ ուզում էի հրշեջ դառնալ, հետո՝ ռազմական օդաչու․․․ Մեծացա ու իմացա մեծ արագության վնասների մասին:

Ապագայում ցանկանում է շարունակել «թրև գալ»-ը, բայց ընդլայնված աշխարհագրությամբ:

«Կամ էլ մեր երկրի չքնաղ սարերից մեկի վրա, մի գյուղում կծվարեմ ու այնտեղից կզբաղվեմ մեդիայով»,- ժպտալով ավելացնում է Բորիսը։

Անուշիկ Հարությունյան

Առաջին մասնագիտությամբ լեզվաբան-մանկավարժ է, երկրորդով՝ արտակարգ և ճգնաժամային իրավիճակների հոգեբան։

Շուրջ 4 տարի է՝ հիմնականում զբաղվում է երաժշտությամբ. երգչուհի է: Նաև «Տերյան» մշակութային կենտրոնի տնօրենի օգնականն է։

-Երաժիշտ լինելու մասին մտածել եմ դեռ վաղ տարիքից: Կարելի է ասել, որ այժմ բավական մոտ եմ կանգնած երազանքիս:

Ապագայում իրեն տեսնում է երաժշտության ու առհասարակ արվեստի մեջ:

«Ինչով էլ զբաղվեմ, կարևորը, որ միշտ անձնային և մասնագիտական աճ լինի»,-ասում է Անուշիկը։

Սարգիս Խանդանյան

Մասնագիտությամբ քաղաքագետ ու անթրոպոլոգ է:

Երկար ժամանակ զբաղվել է լրագրությամբ: Հիմա աշխատանքը կապված է բովանդակության (կոնտենտ) ստեղծման ու հաղորդակցության հետ (հանրային կապերի հետ):

-Փոքր ժամանակ բոլորին ասում էի, որ իրավաբան եմ ուզում դառնալ, բայց իրականում երազում էի լուրերի հաղորդավար լինել, իսկ մանկական խաղերում միշտ քաղաքական գործիչ էի:

Մտածում է՝ ինչ-որ մի օր կսկսի ակադեմիական գործունեությամբ զբաղվել՝ մեդիայի ու հարակից գիտությունների ոլորտում, և գրքեր կգրի:

Լիլիթ Մադունց

Մասնագիտությամբ բանասեր է։ Արդեն չորս տարի է՝ աշխատում է որպես լրագրող։ Լրագրողի կարիերան սկսել է Ռուսաստանում։

- Միշտ երազել եմ զինծառայող լինել, հավանաբար գեներն իրենցն ասում են։ Բայց Աստված ամեն ինչ իմ փոխարեն որոշեց։ Եվ չսխալվեց։ Շատ եմ սիրում մասնագիտությունս և առանց դրա ապրել հաստատ չեմ կարողանա։

Լրագրությունը նրա ապրելաոճն է։ Բայց երբ ծերանա, ուզում է վերցնել ուսապարկն ու ոտաբոբիկ շրջել աշխարհով մեկ։

Դավիթ Հայրապետյան

Մասնագիտությամբ հոգեբան-փորձարար է տնտեսական հոգեբանության ոլորտում, դասավանդում է ԵՊՀ-ում։ Ավելի քան 5 տարի է՝ աշխատում է երիտասարդությանն առնչվող ոլորտում որպես ուսումնասիրող և պրակտիկ։

-Փոքր ժամանակ երազում էի օդաչու դառնալ, երազում էի երկնքի ու թևերի մասին։

Դավիթը կարծում է, որ ամենակարևորը մարդկանց օգնելն է, և էական չէ՝ որ ոլորտում պետք կգան ունակություններդ։ Համոզված է, որ զարգանալու է որպես եռամարտի մարզիկ։

Անժելա Խաչատրյան

Ավարտել է Հայաստանում Ֆրանսիական համալսարանը: Մասնագիտությամբ տնտեսագետ-ֆինանսիստ է, ունի մագիստրոսի կոչում: Սիրում է օտար լեզուներ ուսումնասիրել ու դաշնամուր նվագել: Տիրապետում է 5 օտար լեզվի: Շուրջ 9 տարի աշխատել է ֆինանսաբանկային ոլորտում Հայաստանում և Կանադայում: Արտերկրում ապրելով հասկացել է, թե ինչքան է սիրում Հայաստանը ու վերադարձել է հայրենիք: Արդեն 1 տարի է, ինչ Հայաստանում Շվեյցարիայի դեսպանատան ֆինանսական և ադմինիստրատիվ ղեկավարն է:

-Երբ փոքր էի, երազում էի վիրաբույժ լինելու մասին: Բայց դե ծնողներս դեմ էին (ժպտում է):

Ապագայում ցանկանում է շոկոլադի սեփական արտադրություն հիմնել՝ փոքրիկ վաճառասրահով: