ԵՐԵՎԱՆ, մայիսի 9 — Sputnik. «Անմահ գունդ» քայլերթի մի քանի հազար մասնակիցներն անցան Երևանի կենտրոնով։
«Հայ-ռուսական երիտասարդական միություն» հասարակական կազմակերպության նախագահ Գոհար Գումաշյանի խոսքով` այս քայլերթն առաջին անգամ հաջողվեց կազմակերպել համապետական մակարդակով։
«Ակցիային մասնակցում են երեք սերնդի ներկայացուցիչներ` երիտասարդները, ապրիլյան քառօրյա պատերազմի մասնակիցներն ու հերոսների հարազատները։ Մեր ազգի համար սա եռակի տոն է», — ասաց Գումաշյանը։
Նա նշեց, որ մասնակիցները թիվը զգալիորեն աճել է անցած տարվա համեմատ և հատել է 3 հազարի սահմանագիծը։
«Անմահ գունդ» ակցիային հետ մասնակցեց նաև Հայաստանում Ռուսաստանի արտակարգ և լիազոր դեսպան Իվան Վոլինկինը։
«Ինձ համար սա մեծ իրադարձություն է, և ոչ միայն այն պատճառով, որ իմ ընտանիքի անդամները, իմ պապերը չվերադարձան պատերազմից, այլև այն պատճառով, որ մենք բոլորս պետք է սրբորեն պահենք այն իրադարձությունների ու փորձությունների հիշատակը, որոնց գնով Խորհրդային Միության ժողովուրդները ջախջախեցին ֆաշիզմ անունով ընդհանուր թշնամուն», — Sputnik Արմենիայի հետ հարցազրույցում ասաց Վոլինկինը։
Նա նշեց, որ իր բարեկամներից շատերն են մասնակցել Հայրենական մեծ պատերազմին, խոստովանեց, որ հիմա էլ հպարտությամբ է ձեռքերում պահում Բեռլին հասած օդաչու պապի լուսանկարը։
Երթի մասնակիցներից Լևոն Այրիյանն էլ հետը բերել էր հոր լուսանկարը։ Պատմեց, որ հայրը հասել է Բեռլին, վիրավորվել և երկրորդ կարգի հաշմանդամություն է ստացել։
«Ակցիային մասնակցելն ինձ համար հարգանքի տուրք է պատերազմին մասնակցած հորս հիշատակին։ Ես ուզում եմ սերնդեսերունդ փոխանցել Հայրենական մեծ պատերազմի հերոսների մասին հիշողությունը, որպեսզի իմ թոռն իմանա, թե ինչ է դա նշանակում, մեծանա ու հարգի այն հերոսների հիշատակը, որոնք հանուն նրա երջանկության զոհել են իրենց կյանքը», — ասաց Այրիյանը։
Հոր նկարն էր բերել նաև Վիկտոր Ասատրյանը։ Հայրը նույնպես մասնակցել է պատերազմին, կռվել է Կերչում ու Սևաստոպոլում Թամանյանական դիվիզիայի կազմում, երկրորդ կարգի հաշմանդամություն է ստացել։
«Այս ամենն արվում է հերոսների հիշատակը վառ պահելու համար։ Սա մեր ազգի համար է, պատերազմին մասնակցած մեր պապերի, տատերի, ծնողների, եղբայրների ու քույրերի համար», — ասաց Ասատրյանը։
Քայլերթի մեկ այլ մասնակցի` Թամարա Սարգսյանի ձեռքում էլ երկու լուսանկար կար։ Հայրը կռվել է Ռոստովի մոտ, վիրավորվել, հայրենիք վերադարձել 43 թվականին։ Ամուսնու հայրն էլ պատերազմել է մինչև 1945 թվականը. այդքանը գիտի։
«Վերջապես մենք մեր հարազատներին հիշում ենք ըստ արժանվույն։ Ես շատ հուզված եմ և ուրախ, որ թոռնիկիս հետ մասնակցում եմ այս միջոցառմանը», — ասաց Սարգսյանը։
Սվետլանան մինչև այսօր էլ տեղեկություն է փնտրում իր հորեղբոր` Արամ Ասլիկյանի մասին։ 1942 թվականից նա անհայտ կորածների ցուցակում է։ Հայտնի է միայն, որ ծառայել է բելառուսական Գրոդնոյում։ Սվետլանան նամակ է գրել Գերմանիա, փնտրել է ԽՍՀՄ արխիվներում, սակայն ոչինչ չի գտել։
Նա քայլերթին մասնակցելն իր պարտքն է համարում, քանի որ Արամ Ասլիկյանը, որին զորակոչել են Վրացական ԻԽՍՀ-ից, ամենայն հավանականությամբ, մահացել է, և նրա հիշատակը հարգանքի է արժանի։
