«Որդան կարմիրը պետք է մեր այցեքարտը լինի: Եվ այդ մասին պետք է մտածի ոչ միայն բնապահպանության նախարարությունը, այլև էկոնոմիկայի նախարարությունը, քանի որ մատենագրության մեջ հայտնի փաստեր կան, որ Արարատյան որդան կարմիրն իր յուրահատկությամբ առանձնանում է մյուս որդաններից»,- ասաց Նանյանը՝ նշելով, որ միայն երեք երկրում կա որդան կարմիր՝ Մեքսիկայում, Լեհաստանում և Հայաստանում:
Բնապահպանության նախարարության արգելոցապարկային համալիրի ենթակայության տակ կա «Որդան կարմիր» պետական արգելավայր, որն, ըստ փորձագետի, այսօր անբարեկարգ վիճակում է:
Նանյանը նշեց, որ Արմավիրի մարզում գտնվող արգելավայրում առավել անբարեկարգ վիճակում է Ջրառատի հատվածը, որտեղ բուֆերային գոտում վերջին տարիներին կառուցվել են գյուղմթերքների շուկան, ձկնաբուծարանը, կա խճաքարային հանքավայր: Իսկ արգելավայրի հյուսիսարևեյան հատվածում կա ծծմաբաթթվի լքված մի բազա, որտեղից դեռ 1990 —ականների վերջին տակառները գողացվել և վաճառվել են, և ամբողջ ծծմբաթթուն լցվել է մոտ 5000 մետր տարածքով հողային շերտի վրա:
«Արդեն իսկ նկատվում է, որ ծծմբաթթուն լցվում է դեպի արգելավայրի տարածք»,- ասաց Նանյանը՝ նշելով, որ այդ հարցերը բարձրացվել են, և ամենայն հավանականությամբ լուծում կստանան առաջիկա տարիներին:
Որդան կարմիրը կամ կարմրորդները կոկցիդների ենթակարգի տարբեր ընտանիքների միջատներ են, որոնց էգերն օգտագործվել են կարմիր ներկեր ստանալու համար: Հայաստանում տարածված որդանների 3 տեսակներից, ներկ ստանալու համար օգտագործվել է միայն մեկը`բուն հայկական կամ Արարատյան որդան կարմիրը: Որդանից ներկ Արարատյան դաշտավայրում պատրաստել են անհիշելի ժամանակներից, սակայն այն լայն տարածում է գտել 7-9-րդ դարերում: Բուժիչ հատկությունների եւ բարձր ճաշակի համար այն կոչվել է նաեւ «արեւելքի հրաշք», իսկ գեղեցկության համար`«արքայական ծիրանի»:
